من بارها در کتابها درباره پروسه‌ی تولد یک پروانه خوانده بودم. اینکه چگونه اول یک کرم از دل تخم بیرون می‌آید، با خوردن برگ‌های توت وزنش را صدها برابر افزایش می‌دهد، سپس یک پیله به دور خود می‌تند و در پیله به اندازه کافی منتظر می‌ماند تا بالهایش برای پرواز، ساخته شود.
اما وقتی برای اولین بار از نزدیک همین ماجرایی را دیدم که جزئیاتش را بارها در کتابها خوانده بودم، قدرت خداوند و نظم دقیق سیستمی را درک کردم که بر جهان مقرر نموده است.
الان که قانون را بهتر می‌دانم، مشاهده‌ی همان زیبایی‌ها و ماجرا‌هایی که همیشه در کنارم رخ داده و در دسترسم بوده، حکم نمایشنامه‌ای را دارد که سناریویش همان آگاهی‌هایی است که، از استاد عباس‌منش درباره قوانین زندگی می‌آموزم.
به عنوان مثال، هیچ چیز دقیق‌تر و واضح‌تر از مشاهده‌ی چرخه‌ی زندگی پروانه‌ها، نمی‌توانست برایم آنچه را به تصویر بکشد که، در دوره روانشناسی ثروت 1 درباره قانون تکامل و ضرورت طی کردن پروسه‌ی تکاملی درباره‌ی همه چیز، آموخته‌ام:
اینکه، چگونه یک کرم که زیبایی خاصی ندارد، با صبر و طی کردن تکاملش، به پروانه‌ای تبدیل می‌شود که زیبایی‌اش چشم‌های هر بیننده‌ای را می‌نوازد و هر فرد سختیگری را به تحسین وا می‌دارد. حین فیلم برداری، یک پروانه متولد شد، بالهایش هنوز خیس و چروکیده بود و نمی‌توانست پرواز کند. اما آن پروانه‌ی تازه متولد شده، هیچ عجله‌ای برای پرواز نداشت. یاد حرف‌های استاد عباس‌منش در دوره جهان‌بینی توحیدی افتادم که:
ما نمی‌توانیم و نباید تلاش کنیم تا یک شبه، یک اتفاق بزرگ را رقم بزنیم، نباید انتظار داشته باشیم باورهای شرکت آلودی که در طی سالها شکل گرفته، یک شبه و با دیدن یک فایل، توحیدی شود و سریعاً اوضاع مالی، وضعیت سلامتی و … را تغییر دهد.
چون خود را وارد مسیری پر از رنج و زجر و بدون نتیجه می‌کنیم. چون جهان به ما اجازه نمی‌دهد که خلاف قوانینش عمل کنیم. بلکه باید صبر داشته باشیم. به قول قرآن، از صبر(به معنای تکامل) و صلاه (به معنای توجه بر نکات مثبت و نعمت‌هایی که همین حالا داریم و سپاسگزاری به خاطر آنها)، برای هدایت شدن کمک بگیریم.
باید با توجه و تمرکز بر نکات مثبت و زیبایی‌های محیطی که با آن احاطه شده‌ایم، آرام آرام باورهایی بسازیم که ما را به مسیرهای باکیفیت‌تر هدایت می‌کند.
وقتی دست از مسابقه دادن با دیگران برمی‌داریم و به جای تلاش برای مورد توجه واقع شدن یا تأیید شدن توسط دیگران، هدف را فقط طی کردن مسیر مورد علاقه‌مان انتخاب می‌کنیم، آنوقت نه تنها از مسیر زندگی‌مان لذت می‌بریم، بلکه با برداشتن قدم‌های کوچک اما پیوسته، دستاوردهای بزرگی می‌سازیم. این یعنی طی شدن تکامل.
با هم ماجراهای این بخش از سفر را ببینیم و یادمان باشد کار ما این است که، ساده گرفتن همه چیز و تمرکز بر نکات مثبت هر لحظه قدرتی دارد که، از جزئی‌ترین لحظات زندگی، برایمان شادی‌های بزرگی خلق می‌سازد.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD170MB11 دقیقه
بنام خدا
سلام به همه همسفرای عزیزم به دور آمریکا
واااااااااو تکامل!!!
سوپرایز بود خدایش
وهدایت خدارو ببین که دقیقا نزدیک اقامتگاه استاد یه همچین بهشتی بود البته تو بهشت بودن ولی متفاوت تر
زیبایی خیره کننده پروانه ها واقعا آدمو شگفت‌زده زده میکنه قشنگ منو برد زمانی که 7سالم بود – ما شهرستان زندگی می‌کردیم -نزدیکی خونه مون یه پارک کوچیک بود و تابستون بعدازظهرها من نمیتونستم خونه بند شم همه می‌خوابیدن ولی من میرفتم بیرون
اون پارکه هم دقیقا یه چیزی تو مایه های همین جا بود – پروانه تا دلت بخواد داشت بزرگ ،کوچیک ،رنگی رنگی اصلن یه چیز عجیب غریب-
ولی تا حالا ندیده بودم که چطور تبدیل به پروانه میشم و اینم درس امشبم بود
ولی در نهایت درسی که برای من یکی داشت تکامل و عجله نکردن بودش و اینکه اگه منم میخوام موفق بشم ثروتمند بشم باید انتظار یک‌شبه به همه چی رسیدن رو نداشته باشم
اول باید ظرفیتم اوکی بشه و ظرف وجودم آماده بشه البته تکامل به معنی زمان زیاد نیست (چون خودم تو معنی تکامل هنوز مغزم ایراد داره و دارم به خودم یادآوری میکنم)
تکامل ینی ظرفت پذیرای این این تغییر باشه دقیقا مث همون پروانه موقعی که هنور تو پیله اس- اون عجله نمیکنه و زمانی که آماده شد و از پیله میاد بیرون
منم تا باورهای همون قبلی‌ام نباید انتظار بیخودی از خودم داشته باشم که ثروت و خوشبختی بیاد سراغم
البته نشونه امروزم هم در مورد تکامل بود و این یعنی پاشنه آشیل من
عجله نکنم مقایسه نکنم ، انتظار بیخودی نداشته باشم ، دنبال علاقه ام برم و تکاملم رو طی کنم باورهای درستی رو درباره اش بسازم و قدم به قدم با هدایت خدا پیش برم و حال خودمو با سپاسگزاری خوب نگه دارم و یواش یواش منم پروانه میشم و زیباییم رو همه میتونن ببینن-
جالب اینجاست من هنرمندم ولی به علت عزت نفس پایین هنرمو نادیده گرفتم – دنبالش نرفتم چون فک میکردم نمیشه ازش ثروت بسازم- ولی دیگه کافیه تا اینجا
واقعا میخوام شکوفاش کنم و سبک خودمو به جهان ارائه بدم و از پیله ام بیام بیروت
سپاسگزارم از خداوند برای هنری که تو وجودم گذاشته و سپاسگزارم از شما دو تا عزیز دل که راهنمای ما شدین برای زندگی بهتر- خدایاشکرت
ردپا(1402/10/28)