من بارها در کتابها درباره پروسه‌ی تولد یک پروانه خوانده بودم. اینکه چگونه اول یک کرم از دل تخم بیرون می‌آید، با خوردن برگ‌های توت وزنش را صدها برابر افزایش می‌دهد، سپس یک پیله به دور خود می‌تند و در پیله به اندازه کافی منتظر می‌ماند تا بالهایش برای پرواز، ساخته شود.
اما وقتی برای اولین بار از نزدیک همین ماجرایی را دیدم که جزئیاتش را بارها در کتابها خوانده بودم، قدرت خداوند و نظم دقیق سیستمی را درک کردم که بر جهان مقرر نموده است.
الان که قانون را بهتر می‌دانم، مشاهده‌ی همان زیبایی‌ها و ماجرا‌هایی که همیشه در کنارم رخ داده و در دسترسم بوده، حکم نمایشنامه‌ای را دارد که سناریویش همان آگاهی‌هایی است که، از استاد عباسمنش درباره قوانین زندگی می‌آموزم.
به عنوان مثال، هیچ چیز دقیق‌تر و واضح‌تر از مشاهده‌ی چرخه‌ی زندگی پروانه‌ها، نمی‌توانست برایم آنچه را به تصویر بکشد که، در دوره روانشناسی ثروت 1 درباره قانون تکامل و ضرورت طی کردن پروسه‌ی تکاملی درباره‌ی همه چیز، آموخته‌ام:
اینکه، چگونه یک کرم که زیبایی خاصی ندارد، با صبر و طی کردن تکاملش، به پروانهای تبدیل می‌شود که زیبایی‌اش چشم‌های هر بیننده‌ای را می‌نوازد و هر فرد سختیگری را به تحسین وا می‌دارد. حین فیلم برداری، یک پروانه متولد شد، بالهایش هنوز خیس و چروکیده بود و نمی‌توانست پرواز کند. اما آن پروانه‌ی تازه متولد شده، هیچ عجله‌ای برای پرواز نداشت. یاد حرف‌های استاد عباسمنش در دوره جهان‌بینی توحیدی افتادم که:
ما نمی‌توانیم و نباید تلاش کنیم تا یک شبه، یک اتفاق بزرگ را رقم بزنیم، نباید انتظار داشته باشیم باورهای شرکت آلودی که در طی سالها شکل گرفته، یک شبه و با دیدن یک فایل، توحیدی شود و سریعاً اوضاع مالی، وضعیت سلامتی و … را تغییر دهد.
چون خود را وارد مسیری پر از رنج و زجر و بدون نتیجه میکنیم. چون جهان به ما اجازه نمی‌دهد که خلاف قوانینش عمل کنیم. بلکه باید صبر داشته باشیم. به قول قرآن، از صبر(به معنای تکامل) و صلاه (به معنای توجه بر نکات مثبت و نعمت‌هایی که همین حالا داریم و سپاسگزاری به خاطر آنها)، برای هدایت شدن کمک بگیریم.
باید با توجه و تمرکز بر نکات مثبت و زیبایی‌های محیطی که با آن احاطه شده‌ایم، آرام آرام باورهایی بسازیم که ما را به مسیرهای باکیفیت‌تر هدایت می‌کند.
وقتی دست از مسابقه دادن با دیگران برمی‌داریم و به جای تلاش برای مورد توجه واقع شدن یا تأیید شدن توسط دیگران، هدف را فقط طی کردن مسیر مورد علاقه‌مان انتخاب میکنیم، آنوقت نه تنها از مسیر زندگی‌مان لذت می‌بریم، بلکه با برداشتن قدم‌های کوچک اما پیوسته، دستاوردهای بزرگی می‌سازیم. این یعنی طی شدن تکامل.
با هم ماجراهای این بخش از سفر را ببینیم و یادمان باشد کار ما این است که، ساده گرفتن همه چیز و تمرکز بر نکات مثبت هر لحظه قدرتی دارد که، از جزئی‌ترین لحظات زندگی، برایمان شادی‌های بزرگی خلق می‌سازد.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD170MB11 دقیقه
به نام خداوند هادی
سلام به همه عزیزان
قبل از شروع این قسمت. امروز که داشتم قدم میزدم تو پارک به این مطلب فکر میکردم ایا واقعا من این درختان زیبا . این پارک و این ماشین ها که میبینم تحسین میکنم یا فقط اگه استاد فایلی توی سفر به دور امریکا باشه تحسین میکنم. خب اینجا هم درخت داره و ماشین داره ایا من تحسین میکنم و لذت میبرم یا فقط برای فایل های شماست؟ و بعد یادگرفتم در هرلحظه باید لذت ببرم و تحسین کنم مهم نیست کجا باشم
خب ادامه سریال: استاد هیچ گاه دست از جستجوی زیبایی ها و پیداکردن مکان های جدید بر نمیداره و به زیبایی های بیشتر هدایت میشه و شکارچی زیبایی هاست
چه مسیر دلچسبی .. واقعا دنیا در وفور ونعمت هست و این روزها چشمام بیشتر باز شده و بهتر میفهمم. چه ظرف های قشنگی . مادربزرگم از ظرف های ملامین داشت که کلی روش نقش و نگار گل و بلبل و لیلی و مجنون بود و چقدر من لذت میبردم . الان یادش افتادم
چقدر پروانه های زیبایی و این لونه هاشون رو اینطوری ندیدم کنارهم. خداروشکر
چقدر زیبا خداوند بال های پرندگان رو نقاشی کرده. االله اکبر
یا خَالِقَ کُلِّ مَخْلُوقٍ
درود بر همه عزیزان و استاد عزیزم و خانم شایسته عزیز
یه روز عاالی با خانواده استاد عباسمنش
بریم سوپرایز استاد رو ببینیم
اینجا رو همه چی پروانه ای هست، لباس، ظرف ها، چتر، کتاب ها. اون ظرف ها واقعا زیبا هستن چقدر جالبه واقعا لذت بردم، حال کردم
خداروشکر واقعا پروانه ها زیبا هستن، این قدرت خداست که اینجوری زیبا خلق کرده که ما لذت ببریم
اون پروانهای زندگی بسیار جالبن، منم اولین بارم بود که اینو دیدم، خدایا چقدر زیباست اون دایره بالهاشون مثل چشم هست و چقدر زیباست که تو یه باغ شیشه ای پروانه ها دورت میچرخن و چه جالب واسشون برش پرتقال گذاشتن
اون تکامل که گفتین منو به این فکر فرو برد که حتی یک کرم با تکامل پروانه میشه و یک شبه اتفاق نمیوفته، و نمیشه یهویی همه چی 100٪ بشه، همه چی کم کم جلو میره و منم باید صبر کنم، همینطور که ما هم مثل پروانه ها از شکم مادر و از اون پیله بیرون اومدیم و کم کم راه رفتیم و هی جلو رفتیم و رفتیم و در این مسیر چیزهای تازه یاد گرفتیم و هر روز بهتر میشم به حول و قوه الهی و چه داستان جالبی که ماهم مثل پروانه ها از پیله (رحم) شروع میکنیم