سفر به دور آمریکا | قسمت ۷ - صفحه 16 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای رب العالمین

سلام

خدای من بعد از دوبار دیدن این فایل کامنت گذاشتم وحین دیدنش اشک ریختم .واییییییییییی چقدر دوست داشتنی بود این کلیپ تو تمام عمرم نرفته بودم چرخه زندگی پروانه رو ببینم .چقدرشرایط زندگی‌ الان من شبیه کرم ابریشم.دور خودم یه حصاری کشیدم که خودم دور از همه در تنهایی هستم و دارم روی خودم به شدت کار می کنم و نهایت کار منم پروانه شدنه .با اشک‌دارم می نویسم چرخه تولد پروانه برای من معجزه وجود خداست . کرم کوچیکی که از تمام غذا خوردن نعمت ها دست می کشه روی خودش و دور خودش حصار تاریکی می کشه توی اون حصار تکاملش طی می کنه و نهایت انقدر مرتبه اش بیشتر می شود تبدیل به پروانه ایی میشه که خیلی مات مبهوت می کنه همه رو .منم کرمه ایم که تبدیل به پروانه می شوم.

خدای من برای منی که عاشق طبعیت و لوازم ساده سنتی هستم چقدر این ظروف سنتی طور گل منگلی دوست داشتم ‌مخصوصا اون ظرف آبی که عکس دوتا پرنده روش کار شده بود.عاشقش شدم.

خدای من اون ظرف شیشه ایی که از پیله تا پروانه شدن توش بود خدای من خدای من خدای من تو هستی تو وجود داری چطوری یه کرم کوچولو میشه اون پروانه خدای من حدای من .من الان تو اون مراحل آخر موندن تو پیله ام پروانه میشم منم.خیلی این کلیپ دوست داشتم.

چقدر پروانه هاااااااا و سرسبزی ها زیباستتتتتتتتنننتنتتتت منم مثل شما خانم شایسته دارم ذوق مرگ می بینمشون.تغدبه پروانه هارو ننه.

….

اینکه‌، چگونه یک کرم که زیبایی خاصی ندارد‌‌، با صبر و طی کردن تکاملش‌، به پروانه‌ای تبدیل می‌شود که زیبایی‌اش چشم‌های هر بیننده‌ای را می‌نوازد و هر فرد سختیگری را به تحسین وا می‌دارد. حین فیلم برداری‌، یک پروانه متولد شد‌، بالهایش هنوز خیس و چروکیده بود و نمی‌توانست پرواز کند. اما آن پروانه‌ی تازه متولد شده‌، هیچ عجله‌ای برای پرواز نداشت. یاد حرف‌های استاد عباس‌منش در دوره جهان‌بینی توحیدی افتادم که‌:

ما نمی‌توانیم و نباید تلاش کنیم تا یک شبه‌، یک اتفاق بزرگ را رقم بزنیم‌، نباید انتظار داشته باشیم باورهای شرکت آلودی که در طی سالها شکل گرفته‌، یک شبه و با دیدن یک فایل‌، توحیدی شود و سریعاً اوضاع مالی‌، وضعیت سلامتی و … را تغییر دهد.

چون خود را وارد مسیری پر از رنج و زجر و بدون نتیجه می‌کنیم. چون جهان به ما اجازه نمی‌دهد که خلاف قوانینش عمل کنیم. بلکه باید صبر داشته باشیم. به قول قرآن‌، از صبر(به معنای تکامل) و صلاه (به معنای توجه بر نکات مثبت‌ و نعمت‌هایی که همین حالا داریم‌ و سپاسگزاری به خاطر آنها)‌، برای هدایت شدن کمک بگیریم.

باید با توجه و تمرکز بر نکات مثبت و زیبایی‌های محیطی که با آن احاطه شده‌ایم‌، آرام آرام باورهایی بسازیم که ما را به مسیرهای باکیفیت‌تر هدایت می‌کند.

وقتی دست از مسابقه دادن با دیگران برمی‌داریم و به جای تلاش برای مورد توجه واقع شدن یا تأیید شدن توسط دیگران‌، هدف را فقط طی کردن مسیر مورد علاقه‌مان انتخاب می‌کنیم‌، آنوقت نه تنها از مسیر زندگی‌مان لذت می‌بریم‌، بلکه با برداشتن قدم‌های کوچک اما پیوسته‌، دستاوردهای بزرگی می‌سازیم‌. این یعنی طی شدن تکامل .