ما با توانایی حل مسئله متولد شدهایم. ما وارد این جهان شدهایم تا با حل مسائلی که با آنها مواجه میشویم، ظرف وجودمان را رشد دهیم و به این شکل آمادهی دریافت برکتهای بیشتر بشویم.
هر مسئلهای که با آن مواجه میشویم، فرصت شگفتانگیزی است برای فعال کردن تواناییای در وجودمان، که تا آن لحظه از آن بیخبر بودهایم. هر مسئلهای که حل میکنیم، احساس لیاقتی به ما میبخشد تا خودمان و تواناییهایمان را بیشتر باور کنیم و جسارتی در وجودمان شکل میدهد که، ما را آمادهی برداشتن قدمهای بزرگتر و حل مسائل اساسیتر مینماید.
این اصل و اساسِ داستان زندگی است. “سرعت رشد ما و سرعت طی شدن تکامل ما، به اندازهی جسارتی است که برای نماندن در یک مسئله و قدم برداشتن برای حل اساسی آن، به خرج میدهیم”.
پس میتوانیم بگویم، «سفر» به مسیر تکاملیِ زندگیمان، سرعت میبخشد. زیرا وقتی پا در سفر میگذاری، یعنی به اندازهی کافی متوکل شدهای. یعنی به اندازهی کافی به خداوند و هدایتهای او اعتماد داری. یعنی باورکردهای که جهان ما:
«هر کجا مشکل جواب آنجا رود، و هر کجا کشتیست آب آنجا رود»، است.
قانون جهان ما، «آب کم جو، تشنگی آور بدست، تا بجوشد آبت از بالا و پست»، است.
و در یک کلام یعنی، به اندازهی کافی از مسائلات بزرگتر شدهای. یعنی نگران مسائلی که ممکن است با آنها مواجه شوی، نیستی.
«سفر» فرصت شگفتانگیزی است برای جسور شدن و قدم برداشتن برای هر مسئلهی کوچک و بزرگی که ممکن است با آنها مواجه شوی و سپس ظرف وجودت را رشد دادن. چون سفر یعنی به سرعت تصمیم گرفتن و اقدام کردن. چون:
«سفر»، با «به تعویق انداختن» بیگانه است.
«سفر»، با «حساب و کتاب کردن و تصمیم نگرفتن»، بیگانه است
«سفر»، با «فرار کردن از مسائل»، بیگانه است
«سفر»، با «تصمیم گرفتن و اجرا نکردن»، بیگانه است
اما «خاصیت جادویی سفر» این است که، حتی اگر به مسئلهای برخورد کنی، به طرزی معجزه آسا، راه حلها را به سمتات روانه میکند. چون قانون جهان این است که، در برابر شجاعان، راهی جز کرنش ندارد.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۰220MB15 دقیقه
به نام خداوند بخشنده مهربان
سلام به همگی
در ادامه کار کردن روی باور فراوانی
من دیروز باید مینوشتم اینها رو ولی دیروز روی مود نبودم.
امروزم خودم رو مدیریت کردم که الان دارم مینویسم.
جمله انگیزه بخش امروز من از این فایل
«مشکلات نیومدن که شما ناتوانی هاتون رو ببینید و دست بشویید و بشینید کنار،ما به خاطر انسان آفریده شدنمون توانایی حل مسائل رو داریم و مسائل میان که ظرف وجودی ما رو رشد بدن.»
ما باید یاد بگیریم از مسائلمون بزرگتر باشیم.
من به یه باگ تو وجود خودم پی بردم که به نظرم ربط داره به همین گفته ها.
من انتظار درک از آدمها دارم ،از همه
از پدر و مادرم،از پارتنرم خیلیییی،از مشتریهام و….
و این باعث شده تو جلو رفتن حل مسائلم توهم بزنم و فکر کنم دارم حل میکنم مسائل خودم رو.
در صورتی که انگار فقط دارم خوب بودن الانم رو به روشهای مختلف میکنم تو چشم همه
و فکر میکنم از بقییه بهترم و لایق خیلی چیزهام به نسبت اونها.
در صورتی که نباید نگران برداشت یا نگرش اونها باشم به انجام کار درستم.
باید دنبال بهبود باشم و پیشرفت تو کار و زندگی خودم.
و اساسا ببینم پاسخهای دنیا در مقابل من چیه
نه الزاما درک درستی عمل من از طرف مقابلم.
این واقعیته که آدمها اول دنبال سود و نفع خودشونن.
یعنی مشتری من نمیاد تو مغازه من تا به پاس خوب بودن من بهم پول بده یا سود منصفانه گرفتن من باعث دادن پول بیشتری بهم بشه.
مشتری میاد تو مغازه من تا نیاز به جنسی که من دارم رو برطرف کنه و در مقابلش بهاش رومیده.
من که فرداشم خوبم ،پسفرداشم خوبم پس چرا همون مشتری بازم نمیاد و بهم پول نمیده؟
چون قد نیازش روز اول خرید کرده و فعلا خوب بودن من تو کارم به کار اون آدم نمیاد دیگه.
پس آیدا چرا میشینی تو بستر و خوشحالی انجام یک کار درست و دنبال بهبود مسیر نمیری؟
چرا فکر میکنی همینی که هستی خوبه؟
و بعد وقتی که مشتری دیگه ای میاد،که انتظار تخفیف داره و یکم برخوردش خوب نیست.تو ناراحت میشی از عدم درک درستی کارت توسط مشتری و توپ رو میندازی تو زمین اون فرد!!!!
در صورتی که باید بگردی ببینی دنیا چیو از خودت داره نشونت میده ،تو برخورد این مشتری؟؟؟؟!!!
پس آیدا اشتباه نکن.
برداشتهات رو از اتفاقات روزانه ات بیشتر اصلاح کن تا به مسیر اصلی نزدیکتر بشی.
به پاسخهای دنیا بهتر و عمیق تر نگاه کن نه به عکس العمل افراد و توجیحش از منظر مظلومیت و درستی خودت.
اون فرد با برخوردش اومده که تو رو یک قدم رشد بده. این پلن رو دنیا برات چیده پس تو فرده گیر نکن اتفاقه رو درست بررسی کن.
و انجام کار درست رو ادامه بده تا راه های بهتر و بیشتری پیدا کنی برای زندگی پربارتر و ثروتمندی بیشتر در زندگیت.
روز همگیخوش
«روز دهم»