دیدگاه زیبا و تأثیرگذار سمانه عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
مریم عزیز امروز وقتی حرفهای استاد رو شنیدم با تمام وجود احساس عشقی عمیق به شخص خودت در سراپای وجودم حس کردم . احساسی که از روز اول سفرنامه آغاز شد و از همون تصاویر ابتدایی که با احساس عشق و صدای زیبایی از جانب تو برای ما تهیه شد در قلب من رخنه کرد و بارها با خودم گفتم کسی هست در این دنیا که بهشت رو در قلبش ساخته و به همین جهت دنیا برای اون همواره زیبایی و زیبایی و عشق و لذت فراهم میاره که الحق از همه ی ما حتی بدون تعارف از استاد ما هم لایق ترید نسبت به فراوانی عشق و محبت در دنیا.
مریم عزیز از روز اول تا امروز از نگاه تو و حرفهای زیبایی که زیبنده ی این تصاویر خارق العاده بود چه بسیار درسها آموختم . بارها به من در لحظه بودن رو یادآوری میکردی وقتی که حدفاصل طبخ قرمه سبزی به فروشگاه میرفتی و خرید میکردی و یا به جای افسوس برای بارانی که آتش غذای شما رو خاموش کرد تنها و تنها از صدای قطرات باروان لذت بردی.
وقتی که با دوربین جادویی خودت تا زیر آبشار نیاگارا رفتی و وقتی که سوار بر چرخ و فلک، تک تک مناظر زیبای شهر رو برامون گرفتی.
تو چقدر مهربانی در وجودت داری که حاضر نشدی به تنهایی از این همه زیبایی لذت ببری و خواستی تحت هر شرایطی حتی در دل دریا هم برای ما تصاویر زیبایی بگیری تا چشمان ما رو هر بار با تصاویر بهشتی اغنا کنی در حالیکه تو هم می تونستی در همه ی اون لحظات مثل استاد و فرزندش و دیگران از اون زیبایی ها لذت ببری.
مریم عزیز ، بخدا قسم در دنیا رها تر و آرام تر و دوست داشتنی تر از تو ندیدم. تو تنها کسی هستی که در یک کشور بیگانه بارها و بارها سرزده از چهره ی افراد مختلف فیلم تهیه کردی و حتی نا آرام ترین و ناشاد ترین افراد هم به محض تماشای دوربین تو لبخند زیبایی به لب آوردند و مطمئنا تا آخر عمر هرگز کسی تا این حد در صلح با خود ندیدند.
حتی یکبار هم حاضر نشدی خودت جلوی دوربین ظاهر بشی و تنها به رسالت خودت عمل کردی. که هر لحظه فقط زیبایی ها رو نمایش بدی و به همه اعلام کنی، ببینید میشود پدری که هرگز در زندگی محبت ندیده میتونه اینقدر با فرزند خودش عاشقانه رفتار کنه. میشه ساعت ها راه بری و به جای اینکه مدام بپرسی کی میرسیم مراقب باشی نکنه زیبایی خاصی در این لحظه از چشم من دور بمونه. انسان خلق شده برای لذت و سپاسگزاری. و کسی که درونش همواره سپاسگزارِ، همواره به جریان های سپاس برانگیزتر هدایت میشه. مریم جان از صمیم قلب بهت تبریک میگم که اینقدر از خودت و منیت خودت فاصله گرفتی و با کائنات همسو و هم جهت هستی و اینقدر با عشق زندگی میکنی که میتونی با فرزند کسی که هیچ نسبتی با تو نداره و تنها سالهاست هم قدم و هم سفر زندگی تو هست اینقدر دوستانه و عاشقانه زندگی کنی.
اگر بخواهم از تک تک لحظات زیبایی که با دوربین و صدای زیبا و فرکانس های عشقی که از تو دریافت کردیم بنویسم ماهها طول میکشد.
“هدایت”، بارها و بارها این کلمه ی سرنوشت ساز رو به ناخودآگاه ما منتقل کردی و بارها به ما خروج از نفسانیت و سپردن افسار ذهن بدست الهی رو یادآوری کردی و خواهرانه از ما خواستی همواره قدر این لحظه رو بدونیم.
امروز آخرین قسمت از این سفرنامه ی زیبایی که مطمئنم در جهان نظیر ندارد رو دیدم و اقرار میکنم دلم برای شنیدن صدای زیبای تو و دیدن تصاویر چشم نواز تو تنگ نخواهد شد! چون توسط خودت اینقدر رها شدیم و اینقدر با خدای درون به صلح رسیدیم که میتونیم فرکانس هایی که تو هربار بر سفره های قلبمون جاری میساختی رو کم کم حس کنیم و با فرشتگان الهی همچون مریم مسیر زیبای گسترش و تکامل خودمون رو طی کنیم.
مریم عزیزم از صمیم قلب به خاطر این همه زیبایی درونی بهت تبریک میگم و از من پذیرا باش پیشنهادی که عاشقانه دوست دارم به مقوله ی فیلمسازی بیشتر و بیشتر توجه کنی و اگر روزی این ایده ذهن تو رو کمی مشغول کرد مطمئن باش که با توانایی خارق العاده ای که این مدت از ابتدا تا به الان در مسیر تهیه سفرنامه ازت دیدم به اضافه جریان هدایت الهی که هر لحظه در قلبت جاری هست میتونی به بالاترین جایگاه برسی.
هرچند که همین لحظه هم احساس زیبایی که داری با احساس بودن در جایگاه بالاترین ها و بهترین ها هیچ تفاوتی نداره . و تو در بهشت برین روزها و شب هایت رو سپری میکنی.
من هم مثل خود مهربانت آرزو دارم همه ی ما انسانها با رسیدن به خود حقیقی و آگاه شدن به حقیقت این جهان هر کدوم بتونیم بهترین دنیای خودمون رو بسازیم و رسالت خودمون رو به انجام برسونیم.
حرفها بسیار است مریم جان ولی در این لحظه تنها با گفتن جمله ی “تا ابد عاشقت هستم” بسنده کرده و از خدای منان آرامش بیشتر و لذت های بیشتر رو برات خواستارم.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت 100723MB48 دقیقه
سلام استاد خسته نباشید
دوست خوبمون آقای صادقی موضوعی با عنوان قوانین و بازی مختص به خودمون صحبت کرده اند و شما هم لایک کردید. سوال من هم دقیقا در مورد همین بازی هست، اگر این موضوع واقعا مهم هست لطف کنید بیشتر در این مورد توضیح بدید و اینکه آیا پیدا کردن این بازی شخصی هم قوانینی دارد یا نه؟ استاد راستش دیگه خسته شدم از بس شغل ها و کارهای مختلف رو انجام دادم اما تا حالا هیچکدومشون منو راضی نکردند مخصوصا از نظر احساسی! و حسی از درون بهم میگه این اون کاری نیست که تو میخوای انجامش بدی و هر چقدر مقاوت میکنم اما نمیشه و رهاش میکنم میرم سر یه کار دیگه!
استاد من هنوز هیچ تفاوتی نکردم. و اینکه تا به امروز نمیدونم ماموریتم تو این جهان چی هست از درون اذیت میشم.
استاد وقتی شما و خانواده محترمتون رو تو سفرنامه میبینم که چطور قوانین الهی و همچنین ماموریت خودتون رو شناختین(همون بازی مختص به خودتون) و با عمل به آنها به بهترینها در این جهان رسیدید، واقعیتش قبل از دیدن سفرنامه حسودیم میشد که چرا من نمیتونم اما بعد دیدن 100 قسمت از سفرنامه از صمیم قلب تحسینتون میکنم و به جایگاهی که رسیدین احترام میذارم.یعنی اون حس حسادت به موفقیت های دیگران کاملا ازم دور شده و تحسین کردن جایگزینش شده.
استاد خواهشمندم اگه این موضوع رو مهم بدونید یک راهکار عملی بهم بدید طوری که واقعا درک کنم مشکلم از کجاست؟ چرا نمیتونم بازی مختص به خودم رو پیدا کنم؟
با سپاس از شما و خانم شایسته عزیز
با سلام
آقای صادقی عزیز کامنت شما و آگاهی که برامون نوشتید منو عمیقا به فکر فرو برد. میخوام بیشتر بدونم، اگه براتون امکان پذیر هست یکم بیشتر توضیح بدید مخصوصا درباره پیدا کردن بازی مخصوص به خودمون بیشتر بگید. پیدا کردن بازی یک جورایی برام تازگی داشت چون تا الان فقط دنبال قوانین و عمل به قوانین بودم و امروز شما گفتید که قوانین به تنهایی کافی نیست و باید بازی مخصوص به قوانین درک کرده ام را هم پیدا کنم؟؟؟؟ سوال اصلی من اینه چطوری یا با چه راهکارهایی بازی مخصوص به خودم رو پیدا کنم؟ چون الان کاملا درک کردم دلیل اینکه نتیجه دلخواهم رو نمیگیرم، اینه که اصلا نمیدونم چه چیزی رو باید بازی کنم! و هی از این شاخه به اون شاخه میپرم.
صمیمانه از شما متشکرم
سلام دوست عزیزم
نوشته هاتون در عین حال که کاملا برام تازگی داشت و برای اولین بار چنین آگاهیهایی رو میشنیدم، یجورایی بهم آرامش میدادن و از درون قبولشون میکردم، احساس غریبی داشتم نمیتونم توصیفش کنم… نمیدونم چی بگم انگار رفرش شدم و هیچ چیزی به ذهنم نمیرسه…
بینهایت از وقت و زمانی که برای پاسخ به سوالم گذاشتید از شما و همچنین بانیان اصلی این سایت سپاسگذارم.