مفهوم «رها بودن و نچسبیدن» که، استاد عباس‌منش بارها در آموزش‌هایش بر آن تأکید داشته، برای من مثل بازی سنگ نوردی (rock climbing) است. در این بازی گیره‌هایی روی سطح سنگی صاف و بزرگ وجود دارد که، فرد با قلاب کردن دستها و پاهای خود در این گیره‌ها، از سنگ بالا می‌رود تا به بالاترین نقطه از سنگ برسد. احتمالا شما آن را در پارکهای بازی دیده‌اید و حتی خودتان امتحان کرده‌اید باشید.
این گیره‌ها به گونه‌ای بدقلق طراحی شده که، فقط بتوانی مدت کوتاهی دستت را در آنها قلاب و وزن خود را در آن ناحیه از سنگ نگه داری. این بازی روی دو اصل استوار است:
اصل اول: تنها زمانی می‌توانی به نقطه‌ی بالاتر صعود کنی که، دست و پایت را از گیره قبلی جدا کنی و بی‌خیالِ گیره قبلی بشوی.
اصل دوم: اگر بیش از یک حدّ مشخص، بالارفتن را به تعویق بیاندازی(بیش از حدّ حساب و کتاب کنی و به آن ناحیه بچسبی)، قطعاً سقوط میکنی.
این دو اصل، شامل زندگی ما نیز می‌شود. یعنی مفهوم رها بودن، دقیقاً همین است. تنها زمانی آماده‌ی هدایت به سمت زیبایی‌های بیشتر و زندگی با کیفیت‌تر خواهیم بود که، با وجود سپاسگزار بودن و لذت بردن از داشته‌هامان، درباره همه چیز رها باشیم و به هیچ چیز- هرچقدر زیبا و خواستنی- نچسبیم.
مفهوم رها بودن در مسیر تحقق اهداف‌مان، یعنی تشخیص نشانه‌ها و جدّی گرفتن‌شان. زیرا خداوند با زبان نشانه‌ها سخن می‌گوید. اما فردی می‌تواند نشانه‌ها را تشخیص دهد، آنها را جدی بگیرد و مشمول موهبت هدایتشان بشود که، علی رغم جدّی بودن برای تحقق هدفش، درباره‌ی چگونگی رسیدن به آن، رها و منعطف باشد.
آنچه من از زندگی با استاد عباس‌منش می‌آموزم، چنین جنسی از رهایی درباره‌ی همه چیز است که، شیوه‌‌ی زندگی استاد عباس‌منش است. اساسی که «چگونگی مسیر» را در هر لحظه از زندگی ایشان تعیین می‌کند. خواه آن مسیر مربوط به برگزاری دوره‌ی جدید باشد، یا هدایت به یک رستواران یا فروشگاه برای غذا، یا یک جاده برای رفتن به جایی، خواه مسیر سفر به دور آمریکا.
ما هیچ برنامه‌ی مدون و از پیش تعیین شده‌ای برای این سفر نداریم. فقط روی جریان هدایت الهی سوار شده‌ایم و سعی میکنیم تا اجازه دهیم این جریان ما را به قدم بعدی هدایت کند و قدم بعدی را برای‌مان مشخص کند.
قطعاً در برنامه‌ی سفر به دور آمریکا، شما رگه‌های این هدایت به سمت زیبایی‌ها را بیشتر به چشم خواهید دید.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD200MB13 دقیقه
به نام خدایی که رحمتش بی اندازه و مهربانی اش همیشگیست
سفر به دور آمریکا
قسمت 11
شروع زیبای این قسمت مون با رقص های دو نفره ی زیبا بود…
چه قدر همه هماهنگ با آهنگ میرقصن به شکل های مختلف..
چه قدر این خانم پیراهن قهوه ای و پارتنرشون رو دوست داشتم که هماهنگ با آهنگ و به زیبایی میرقصیدن..حتی کفش هاشون رو هم در آورده بودن و با پاهای برهنه بودن…با اینکه سنی ازشون گذشته انگار این قدر شاد و پرانرژی هستن…
چه نور زیبایی از غروب خورشید افتاد روی صحنه…حتی خدا هم صحنه رو نورپردازی کرده بود…
چه قدر تحسین میکنم این کشور و مردمش رو که شاد هستن و شادی رو گسترش میدن و به دنبال بهانه ای برای رقص و پایکوبی اَن…
چه قدر ترکیب رنگ این گلها کنار هم قشنگه…قرمز و بنفش و سبز…تحسین میکنم این همه زیبایی این باغچه ها رو…
چه قدر سنگ فرش های کف پیاده رو زیبا و تمیز بود…تحسین میکنم این کشور و فرهنگی رو که باعث این زیبایی شده…
لباس استاد با طراحی پرچم زیبای ایران …تحسین میکنم استاد و مایک رو که ست کردن و لباس هایی با این طراحی خلاقانه و خوش رنگ رو پوشیدن…
تحسین میکنم رابطه ی زیبا و مملو از شیطنت و دوستی استاد و مایک رو که فراتر از یه رابطه ی پدر و فرزندی هست …چه قدر من این رابطه رو دوست دارم…
تحسین میکنم فضاهای شهری رو که طراحی قشنگی دارن…
تحسین میکنم باورهای استاد رو که حتی اینجا هم مشخصه و میگن اینجا همه ملک های منه…
چه قدر ذوق و شوق شما از دیدن دوستان تون قشنگ بود…خداروشکر
تحسین میکنم طراحی خلاقانه ی این رستوران رو…
تحسین میکنم خانم زیبای پشت پیشخوان رو که با لبخند به استاد توضیح دادن که باید منتظر بمونن…
تحسین میکنم فراوانی ثروت ها و مشتری ها رو توی رستوران جای خالی تا یک ساعت آینده نداره…خدایا شکرت مشتری چه قدر زیاد هست…تحسین میکنم باورهای صاحب این رستوران رو که اینقدر ثروت و فراوانی مشتری به ارمغان آورده…
تحسین میکنم خانم شایسته رو که شلوغی رستوران رو یه نشونه دیدن برای دیدن شهر و هدایت شدن به این فضای زیبا…
تحسین میکنم شیوه ی مسافرتی استاد رو که در همه حال بر پایه ی هدایت های الهی و لذت بردن از مسیر استواره…چون مسیر خود زندگی..
ما همینجوری قدم به قدم داریم هدایت میشیم..یعنی ما فقط میدونیم که قدم بعدی مون توی سفر کدوم هست و وقتی رسیدیم قدم بعدی دوباره قدم بعدی مشخص میشه و ما حرکت میکنیم…
ما به خدا اعتماد داریم به عنوان استاد برنامه ریزی ها و اجازه میدیم اون ما رو به سمت زیبایی های بیشتر هدایت کنه..منظورم از اینکه اجازه میدیم این هست که سعی میکنیم نشانه ها رو تشخیص بدیم و بعدش قطعا از نشونه ها پیروی میکنیم
چه قدر این مردم زیبان که هر کسی یه صندلی و زیرانداز با یه خوراکی ساده و با یه پوشش ساده تر و رنگی اونده….خدای من ..من عاشق پوشش این مردمم که خیلی ساده ان حتی با لباس توی خونه اوومدن و رنگ ها توی پوشش شون زنده اس…
چه قدر فضای زیبایی ایجاد شده و همه در حال لذت بردن هستن…
تحسین میکنم زیبایی این انسان ها رو که هر کدوم در حال شادی و رقصیدن هستن فارغ از قضاوت و نگاه دیگران…
تحسین میکنم اعتماد به نفس افرادی که میرقصن…
تحسین میکنم این جمع های خونوادگی و دوستانه ی ساده رو…چه قدر لحظه ها و خاطره های نابی داره ثبت میشه توی این دقایق …
تحسین میکنم این خانم های مسن رو که به زیبایی دارن میرقصن و شادن…
تحسین میکنم خانم شایسته رو که وجه خوب آدم ها رو به خودشون همیشه جذب میکنن
چه قدر این رستوران زیبا و تمیز و همه چیز حرفه ای و به بهترین شکل در حال انجامه…
تحسین میکنم خوشمزگی ظاهر این برنج و کبابی که پخته شده رو…
خدایا شکرت به خاطر این جمع دوستانه و زیبا…
خدا یار و نگهدار و هدایتگر مون باشه به سمت زیبایی های بیشتر
خدای من خانم شایسته ببین چه میکنی حتی خود خواننده هم به دوربین شما اشاره میکنه…
تحسین میکنم این شور و هیجان رو که همه بلندشدن دارن میرقصن و شادی میکنن…چه قدر این فضا پر از انرژی و حس مثبته..
چه قدر رنگ موهای این خانمی که روی صندلی نشته بودن زیبا بود..
همه به شکلی مشغول شادی اَن.. چی زیباتر از شادی و جشن…
تحسین میکنم این خانم زیبا با پیراهن فوق العاده قشنگ شون که گل های صورتی و سبز داشت و با خواننده رقصید..
خدایاشکرت
11/آذرماه/1402