سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۱

به نام خدای مهربان

سلام به تمام دوستان گرامی‌ام

چقدر این قسمت در عین سادگی پر مفهوم بود

چقدر پر از نکات مثبت بود

اون آقای خواننده چقدر آدم فانی و باحالی بود

اون قسمت آخر که اومد توی جمعیت و با جمعیت خواند و رقصید و خندید ، خیلی برای من این شجاعتش تحسین برانگیز بود ، دمش گرم

اون خانمی که آخرش با خواننده عکس انداخت ، اعتماد به نفسش ستودنی بود

فقط اون صحنه ای که خواننده ، داشت اسلوموشن می رفت جلو به سمت دوربین موبایلِ اون خانمه ، یعنیییی غش کرده بودم از خنده ، خیلی فان‌بود :))

چقدر انرژی بچه ها و بازی کردنشون از داخل همین ویدیو هم قابل لمس و درک هستش

من کلاً بچه ها رو خیلی دوست دارم ، خیلی حس و حالشون خوبه و همیشه بازی کردن با بچه ها من رو به سطح خیلی بالایی از انرژی می رسونه ، من رو در مدار خیلی خوبی می‌بره و احساس می کنم از خوشحالی قلبم باز شده ، این هم از موهبت وقت گذراندن با بچه هاست

چقدر اون خانمی که صندوق دار رستوران بود زیبا بود چقدر خوش اخلاق بود و حس و حالش با وجود شلوغی و تعداد بالای مراجعه کننده ها خوب بود ، دمش گرم واقعاً

تی‌شرت استاد چقدر قشنگ بود ، خیلی خوبه که آدم لباس هاشو خودش طراحی کنه ، من تا حالا از این کارها نکردم ولی جزو اهدافی هست که از خدا می خواهم به زودی هدایت بشم و تیکش بزنم ، به نظرم لباسی که خودم طرح و یا عکس روش رو طراحی کرده باشم ، پوشیدنش خیلییی بهم حس خوبی میده ، خیلی جذابه.

چقدر اون خانم و آقا‌ی جوانِ قدیم :) که آقاعه شلوارک خاکستری پاش بود … چقدر زیبا می رقصیدن و واقعاااا حال دلشون خریدنی بود :)) خدایا شکرت

چقدر اون دوتا خانمی که جلوی استیج بودن ، اون خانمه که یه لباسِ نیمه پوشیده‌ی سبز تنش بود ، خوش اندام و جذاب و زیبا بود ، خدایا شکرت

خانم شایسته جان ممنونم که در کل این سفر دائماً از جریان هدایت و تسلیم بودنتون در برابر این نیرو در سفرتون می‌گید ، واقعاً این سفرنامه 106 قسمتی خیلی خیلی برای من درس داره و خیلی شگفت انگیزه ، با اینکه چند سال ازش گذشته ولی چون تمامش با جریان هدایت ضبط ، تولید و در معرض نمایش گذاشته شده برای من تکراری نمیشه

در واقع مثل دوره‌ی قانون آفرینش می مونه ، هنوز انرژیش در جریانه …

هنوز هم من می بینم خیلی از دوستان آگاهانه میان مثل من از قسمت اول تا صدم می بینند / ما با دیدگاه نوشتن برای قسمت هایی از این سفرنامه که هدایت می شیم به نوشتن … در‌ واقع اصلِ اساسیِ «صلاه = تمرکز بر نکات مثبت» رو تمرین می کنیم.

و من قلباً خوشحالم که بهم این فرصت داده شده

دوستتون دارم و به خداوند یکتا و بلند مرتبه می سپارمتون

آرزوهاتون رو آرزومندم ، ساعت 00:00 بامداد 16 مرداد 1403 ؛ از شهر زیبای قم …

شبتون شیک