سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۱

مفهوم «رها بودن و نچسبیدن» که‌، استاد عباس‌منش بارها در آموزش‌هایش بر آن تأکید داشته‌، برای من مثل بازی سنگ‌ نوردی (rock climbing) است.  در این بازی گیره‌هایی روی سطح سنگی صاف و بزرگ وجود دارد که‌، فرد با قلاب کردن دستها و پاهای خود در این گیره‌ها‌، از سنگ بالا می‌رود تا به بالاترین نقطه از سنگ برسد. احتمالا شما آن را در پارکهای بازی دیده‌اید و حتی خودتان امتحان کرده‌اید باشید.

این گیره‌ها به گونه‌ای بدقلق طراحی شده که‌، فقط بتوانی مدت کوتاهی دستت را در آنها قلاب و وزن خود را در آن ناحیه از سنگ نگه داری. این بازی روی دو اصل استوار است:

اصل اول: تنها زمانی می‌توانی به نقطه‌ی بالاتر صعود کنی که‌، دست و پایت را از گیره قبلی جدا کنی و  بی‌خیالِ گیره قبلی بشوی.

اصل دوم: اگر بیش از یک حدّ مشخص‌، بالارفتن را به تعویق بیاندازی‌(بیش از حدّ حساب و کتاب کنی و به آن ناحیه بچسبی)‌، قطعاً سقوط می‌کنی.

این دو اصل، شامل زندگی ما نیز می‌شود. یعنی مفهوم رها بودن‌، دقیقاً همین است. تنها زمانی آماده‌ی هدایت به سمت زیبایی‌های بیشتر و زندگی با کیفیت‌تر خواهیم بود که‌، با وجود سپاسگزار بودن و لذت بردن از داشته‌هامان‌، درباره همه چیز رها باشیم و به هیچ چیز- هرچقدر زیبا و خواستنی- نچسبیم.

مفهوم رها بودن در مسیر تحقق اهداف‌مان‌، یعنی تشخیص نشانه‌ها‌ و جدّی گرفتن‌شان. زیرا خداوند با زبان نشانه‌ها سخن می‌گوید. اما فردی می‌تواند نشانه‌ها را تشخیص دهد‌، آنها را جدی بگیرد و مشمول موهبت‌ هدایتشان بشود که‌، علی رغم جدّی بودن برای تحقق هدفش‌، درباره‌ی چگونگی رسیدن به آن‌، رها و منعطف باشد.

آنچه من از زندگی با استاد عباس‌منش می‌آموزم‌، چنین جنسی از رهایی درباره‌ی همه چیز است که‌، شیوه‌‌ی زندگی استاد عباس‌منش است. اساسی که «چگونگی مسیر» را در هر لحظه از زندگی ایشان تعیین می‌کند. خواه آن مسیر مربوط به برگزاری دوره‌ی جدید باشد‌، یا هدایت به یک رستواران یا فروشگاه برای غذا‌، یا یک جاده‌ برای رفتن به جایی‌‌، خواه مسیر سفر به دور آمریکا.

ما هیچ برنامه‌ی مدون و از پیش تعیین شده‌ای برای این سفر نداریم. فقط روی جریان هدایت الهی سوار شده‌ایم و سعی می‌کنیم تا‌ اجازه دهیم‌ این جریان ما را به قدم بعدی هدایت کند و قدم بعدی را برای‌مان مشخص کند.

قطعاً در برنامه‌ی سفر به دور آمریکا‌، شما رگه‌های این هدایت به سمت زیبایی‌ها را بیشتر به چشم خواهید دید.

منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.

سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا

  • نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
  • دانلود با کیفیت HD
    200MB
    13 دقیقه
توجه

این فایل تا مدت محدودی به صورت رایگان قابل استفاده است. در صورت نیاز آن را دانلود کرده و روی سیستم خود ذخیره نمایید.

644 نظر
توجه

اگر می‌‌خواهی تجربیات خود را درباره موضوعات این فایل بنویسی، لازم است عضو سایت شوی و اگر عضو هستی، می‌توانی با ایمیل و رمز عبورت از اینجا وارد سایت شوی.

بازکردن همه‌ی پاسخ‌هانمایش:    به ترتیب تاریخ   |   به ترتیب امتیاز
    تعداد کل دیدگاه‌های «مریم انصاریان» در این صفحه: 1
  1. -
    مریم انصاریان گفته:
    مدت عضویت: 1824 روز

    بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

    «وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ رَمَىٰ»

    «أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ»

    سلام به استاد عزیزم، مریم جان و دوستان عزیز همسفرم

    شادی ، احساس خوب ، لذت بردن ، زیبایی هارو حس کردن خیلی عالیه اما عالیتره وقتی یاد بگیرم که اینارو به تنهایی هم تجربه کنم و به تنهایی و در شرایط خاص بخصوص بتونم همه این احساسها و تجربه کنم.

    چند روزه یه مسئله ای هست که حتی اعراضی که خداوند ازم میخواد هم نتونسته که منو به وجد بیاره از اتفاقات خوبی که تو این چند روز تجربه کردم یعنی اون حس ناشادی طنابش به اون چیزی که باید اعراض کنم گاهی وصله ، امروز از خودم پرسیدم اگه اون ناخواسته الان جلوی چشمم نبود چیکار میکردم و پاسخش برام یه درس بزرگ بود از خداوند و فهمیدم هنوز بلد نیستم به تنهایی شادی کنم ، هنوز احساس خوبم وصله به دیگری و انگار که از تنهایی احساس شادی کردن ، در نگرانی دیگران ابراز شادی کردن ، در مواقع حساس کنونی شادی کردن گناهه ،زیبا نیست . واسه همینه شاید نتونستم شادی رو در وجودم گسترش بدم اما از امروز تصمیم گرفتم هرروز بی دلیل هم شده بخندم، برقصم، آهنگهای شاد و با صدایی بلند و رقص به لذت تبدیل کنم نگاهم باز هم بیشتر از قبل به درونم باشه، من از تغییر دیگران عاجزم و تنها راه تغییر ،خودم هستم و شادی و احساس خوب وقتی میدونم اصله چرا سعی نمیکنم یاد بگیرم تمرین کنم تنهایی لذت بردنو ،تنهایی شادی کردنو در شرایطی که اوضاع جالب نیست و اگه انجامش بدم یعنی یه موفقیت بزرگو بدست آوردم. یک قدم دیگه برای بریدن شاخه های هرز وابستگی اینبار در باره شاد بودن و لذت بردن در همین جا و همین نقطه و به تنهایی.الهی شکرت

    بینهایت زیبا و لذت بخشه این قسمت و چقدر احساس خوبی دارم از دیدن صلح درونی انسانها به خصوص افرادی که سنشون بیشتره، چه خوبه دامن و پیرهن و لباسهای بی آستین و شلوارک پوشیدن و میرقصن و نگران نیستن کسی بگه چقدر سبکن ، باید سرسنگین باشن. اگه من اینارو ندیده بودم و در اطرافم ،در کشورم میدیدم قطعا نگاهی نازیبا داشتم با گفتگوهایی درونی و طعنه دار، اما الان دیدن افراد مسن تر با لباسهای شاد و زیبا ،با قر و فر و لاک و کتونی احساسی زیبا بهم میده که دوست دارم چشم ازشون برندارم و تو دلم تحسینشون میکنم .

    استاد جان و مریم عزیزم چقدر سپاسگزار خداوندم که به من لطف کرد و با شما آشنا شدم و چقدر سپاسگزارم از شما که همون طور که نا آگاهانه ذهنمون پر از باورها و قضاوتهای اشتباه شده همون طور نامحسوس خیلی نرم ولی عمیق داره باورهامون ،نگاهمون ، خواسته هامون تغییر میکنه. براتون بهترینهای خداوند رو آرزو دارم.

    میانگین امتیاز به دیدگاه بین 4 رای: