مفهوم «رها بودن و نچسبیدن» که، استاد عباس‌منش بارها در آموزش‌هایش بر آن تأکید داشته، برای من مثل بازی سنگ نوردی (rock climbing) است. در این بازی گیره‌هایی روی سطح سنگی صاف و بزرگ وجود دارد که، فرد با قلاب کردن دستها و پاهای خود در این گیره‌ها، از سنگ بالا می‌رود تا به بالاترین نقطه از سنگ برسد. احتمالا شما آن را در پارکهای بازی دیده‌اید و حتی خودتان امتحان کرده‌اید باشید.
این گیره‌ها به گونه‌ای بدقلق طراحی شده که، فقط بتوانی مدت کوتاهی دستت را در آنها قلاب و وزن خود را در آن ناحیه از سنگ نگه داری. این بازی روی دو اصل استوار است:
اصل اول: تنها زمانی می‌توانی به نقطه‌ی بالاتر صعود کنی که، دست و پایت را از گیره قبلی جدا کنی و بی‌خیالِ گیره قبلی بشوی.
اصل دوم: اگر بیش از یک حدّ مشخص، بالارفتن را به تعویق بیاندازی(بیش از حدّ حساب و کتاب کنی و به آن ناحیه بچسبی)، قطعاً سقوط می‌کنی.
این دو اصل، شامل زندگی ما نیز می‌شود. یعنی مفهوم رها بودن، دقیقاً همین است. تنها زمانی آماده‌ی هدایت به سمت زیبایی‌های بیشتر و زندگی با کیفیت‌تر خواهیم بود که، با وجود سپاسگزار بودن و لذت بردن از داشته‌هامان، درباره همه چیز رها باشیم و به هیچ چیز- هرچقدر زیبا و خواستنی- نچسبیم.
مفهوم رها بودن در مسیر تحقق اهداف‌مان، یعنی تشخیص نشانه‌ها و جدّی گرفتن‌شان. زیرا خداوند با زبان نشانه‌ها سخن می‌گوید. اما فردی می‌تواند نشانه‌ها را تشخیص دهد، آنها را جدی بگیرد و مشمول موهبت هدایتشان بشود که، علی رغم جدّی بودن برای تحقق هدفش، درباره‌ی چگونگی رسیدن به آن، رها و منعطف باشد.
آنچه من از زندگی با استاد عباس‌منش می‌آموزم، چنین جنسی از رهایی درباره‌ی همه چیز است که، شیوه‌‌ی زندگی استاد عباس‌منش است. اساسی که «چگونگی مسیر» را در هر لحظه از زندگی ایشان تعیین می‌کند. خواه آن مسیر مربوط به برگزاری دوره‌ی جدید باشد، یا هدایت به یک رستواران یا فروشگاه برای غذا، یا یک جاده برای رفتن به جایی، خواه مسیر سفر به دور آمریکا.
ما هیچ برنامه‌ی مدون و از پیش تعیین شده‌ای برای این سفر نداریم. فقط روی جریان هدایت الهی سوار شده‌ایم و سعی می‌کنیم تا اجازه دهیم این جریان ما را به قدم بعدی هدایت کند و قدم بعدی را برای‌مان مشخص کند.
قطعاً در برنامه‌ی سفر به دور آمریکا، شما رگه‌های این هدایت به سمت زیبایی‌ها را بیشتر به چشم خواهید دید.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD200MB13 دقیقه
بنام خدای فراوانی ها
سلام به استاد عزیزم مریم جان و همه اعضای خانواده صمیمی ام
چقد فراوانی تو این فایل
فراوانی ثروت ، فراوانی شادی ، فراوانی محبت عشق ،
روابط
یکی از ویژگی های خوب مردم امریکا اینه که با خودشون بیتشر در صلح هستن اگه آهنگ گذاشته بشه سرشون رو نمی کنن اونور یا تو مغزمون افکار و نگرانی ها رو دنبال. نمیکنن ، در لحظه هستن سعی میکنن اون لحظشون رو با شادی بگذرونن ، مقاومت کمتری در مقابل پذیرش شادی و رقص دارن انگار از درون خوشحالن فکر میکنم افرادی که اینطوری نیستن به خاطر اینه که دائما یا نگران آینده هستن یا تو گذشته وبا خودشون و دیگران در صلح نیستن درنتیجه نه خودشون میتونن شاد باشن نه شادی دیگران رو تحسین می کنن بلکه قضاوت هم میکنن
همیشه تو دلم یه چیزی بود که دوست داشتم تو بدترین شرایطم هم خوشحال باشم و برقصم انگار ناخودآگاه می دونستم اگه الان مشکل پیش بیاد من حالم رو بد کنم و شاد نباشم اون مشکل به من چیره میشه و بیتشر توش غرق میشم ولی با شادی همه اتفاقات راحت تر و سریع تر اتفاق‌میوفته
یه انیمیشن دیدم که راجع به همینا بود شادی و غم و … هر حس یه شخصیت داشت تو فیلم و اونجا با دیدن اون فیلم یه آخرم رنج لذت تو ذهنم شکل گرفت که دیگه نمیزاره ناراحتی تو وجودم بهم غالب شه
اینکه تو هر مسئله ای که پیش میومد شخصیت شادی با حس خوب دنبال راه حل بود و شخصیت غم دنبال گیر افتادن و‌متوقف موندن و خیلی راحت الان تو ذهنم شکل گرفته که فقط با شاد بودن میتونی کارهاتو انجام بدی ، تو حس های بد توانایی هات ازت گرفته میشه و درجا می‌زنی واقعا دیگه ترسیدم
شادی به آدم انرژی و سوخت میده واسه انجام وبه اتمام رسوندن کارها و هدف هاش
شادی آدم رو از مدار غصه خارج میکنه و طبق قانون ما رو‌با اتفاقات و‌ادم هایی احاطه میکنه که شادی ما رو بیتشر کنن
فراوانی غذا ، فراوانی اون همه میز و صندلی ، فراوانی انرژی اونجا رو تحسین میکنم
شخصیت با اعتماد به نفس خواننده و پر انرژیشو تحسین میکنم چقد خوب شور و هیجان رو به افراد منتقل میکرد و کارشو خوب انجام میداد
تحسین میکنم آزادی مالی زمانی مکانی استاد رو که هر موقع دلش خواست می تونه بره رستورانی که دوست داره
تحسین میکنم استاد و مریم جان رو که با زبان نشانه خا می‌رن جلو و وقتی کفتن 1 ساعت صف هست به جای غر دنبال اون هدایته بودن چون باور داشتن وقتی میسپردی به خدا همه کارها رو داره انجام میده پس همه چیز عالیه حتی اگه در ظاهر عکسش باشه