مفهوم «رها بودن و نچسبیدن» که، استاد عباس‌منش بارها در آموزش‌هایش بر آن تأکید داشته، برای من مثل بازی سنگ نوردی (rock climbing) است. در این بازی گیره‌هایی روی سطح سنگی صاف و بزرگ وجود دارد که، فرد با قلاب کردن دستها و پاهای خود در این گیره‌ها، از سنگ بالا می‌رود تا به بالاترین نقطه از سنگ برسد. احتمالا شما آن را در پارکهای بازی دیده‌اید و حتی خودتان امتحان کرده‌اید باشید.
این گیره‌ها به گونه‌ای بدقلق طراحی شده که، فقط بتوانی مدت کوتاهی دستت را در آنها قلاب و وزن خود را در آن ناحیه از سنگ نگه داری. این بازی روی دو اصل استوار است:
اصل اول: تنها زمانی می‌توانی به نقطه‌ی بالاتر صعود کنی که، دست و پایت را از گیره قبلی جدا کنی و بی‌خیالِ گیره قبلی بشوی.
اصل دوم: اگر بیش از یک حدّ مشخص، بالارفتن را به تعویق بیاندازی(بیش از حدّ حساب و کتاب کنی و به آن ناحیه بچسبی)، قطعاً سقوط می‌کنی.
این دو اصل، شامل زندگی ما نیز می‌شود. یعنی مفهوم رها بودن، دقیقاً همین است. تنها زمانی آماده‌ی هدایت به سمت زیبایی‌های بیشتر و زندگی با کیفیت‌تر خواهیم بود که، با وجود سپاسگزار بودن و لذت بردن از داشته‌هامان، درباره همه چیز رها باشیم و به هیچ چیز- هرچقدر زیبا و خواستنی- نچسبیم.
مفهوم رها بودن در مسیر تحقق اهداف‌مان، یعنی تشخیص نشانه‌ها و جدّی گرفتن‌شان. زیرا خداوند با زبان نشانه‌ها سخن می‌گوید. اما فردی می‌تواند نشانه‌ها را تشخیص دهد، آنها را جدی بگیرد و مشمول موهبت هدایتشان بشود که، علی رغم جدّی بودن برای تحقق هدفش، درباره‌ی چگونگی رسیدن به آن، رها و منعطف باشد.
آنچه من از زندگی با استاد عباس‌منش می‌آموزم، چنین جنسی از رهایی درباره‌ی همه چیز است که، شیوه‌‌ی زندگی استاد عباس‌منش است. اساسی که «چگونگی مسیر» را در هر لحظه از زندگی ایشان تعیین می‌کند. خواه آن مسیر مربوط به برگزاری دوره‌ی جدید باشد، یا هدایت به یک رستواران یا فروشگاه برای غذا، یا یک جاده برای رفتن به جایی، خواه مسیر سفر به دور آمریکا.
ما هیچ برنامه‌ی مدون و از پیش تعیین شده‌ای برای این سفر نداریم. فقط روی جریان هدایت الهی سوار شده‌ایم و سعی می‌کنیم تا اجازه دهیم این جریان ما را به قدم بعدی هدایت کند و قدم بعدی را برای‌مان مشخص کند.
قطعاً در برنامه‌ی سفر به دور آمریکا، شما رگه‌های این هدایت به سمت زیبایی‌ها را بیشتر به چشم خواهید دید.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD200MB13 دقیقه
سلام و درود
از زیبایی‌های این قسمت اول برام این اهل شادی و نشاط بودن مردم آمریکا هست، چقدر اهل لذت و شادی هستن، اهل رقص، اهل موزیک، اهل حال خوب، خود جوش دور هم دیگه جمع میشن و به شادی می‌پردازن، پیر و جوون، در حالی که در ایران من جمع های مختلفی رو دیدم که وقتی مردم عادی دور هم جمع میشن یا دارن عزاداری میکنن یا دارن برای مرده‌ها مراسم سوگواری برگزار میکنن یا دارن گله و شکایت میکنن یا دارن اعتراض میکنن البته از حق نگذریم در ایران جمع‌های شاد هم به لطف خداوند داریم که بابتش سپاسگزارم. زمان تولد امامان جشن میگیرن، زمان عروسی‌ها جشن میگیرن، مردم محلی و سنت‌های بومی ایران در خیلی اوقات جشن برپا میکنن، اعیاد مختلف داریم که جشن برپا میشه مثل عید نوروز مثل شب یلدا، خیلی گروه‌ها در ایران هستند که طبیعت گردی انجام میدن و در این جمع‌ها جشن و شادی برپا هست، کنسرت های مختلفی که برگزار میشه تعدادی‌ازشون هست که هم آهنگ مثبت پخش میکنن و هم جشن و شادی و سرور هست. بله اینها هم هست و من خودم تلاشم بر این هست که در این جمع‌ها حضور داشته باشم و از جمع‌هایی که غم و غصه رو ترویج میکنن تلاشم بر این هست که اعراض کنم چون جز ایجاد بدبختی و اتفاقات بد که نتیجه احساس بد هست چیز دیگه‌ای نداره.
زیبایی دومی که در این فایل دیدم عزت نفس بالای افرادی هست که با عزیزانشون اومدن و دارن جلوی این همه آدم بدون نگرانی میرقصن و شادی میکنن و حتی در خود جمع هم افراد بلند شدن و دارن خیلی راحت میرقصن.. این اعتماد به نفس و این عزت نفس تحسین برانگیز هست. یک سری‌ها رقصشون خوبه و دارن میرقصن یک سری‌ها هم رقصشون خوب نیست ولی بدون نگرانی دارن خودشون رو تکون میدن و حال میکنن.. خواستم بگم دمتون گرم که نگران نظر دیگران نیستید و خودتون رو راحت بروز میدید و شاد هستید! خدا شادیتون رو بیشتر کنه!
زیبایی سومی که دیدم در این فایل خوداتکایی که مردم به خودشون دارن هست، هیچکسی براشون برنامه برگزار نکرده، دولتی این وسط نیست، خود مردم برای خودشون فضا فراهم کردن، خودشون میز و صندلی آوردن، خودشون زیر انداز و خوراک آوردن و دور هم جمع شدن و دارن شادی برپا میکنن برای چی؟ برای کشورشون! بابت استقلال کشورشون.. دولت هیچ زورشون نکرده و برنامه نریخته. چقدر دیدگاهشون متفاوت هست و چقدر عاشق کشورشون هستن و چقدر انسان‌های سپاسگزاری هستن نسبت به کشورشون. واقعا دیدگاهشون متفاوت هست و چقدر به خاطر کشورشون سپاسگزار هستن. هیچکس شعار نمیده، برای هیچ کشوری بد نمیخوان، مردم واقعا باشعور هستن با لبخند رفتار میکنن و اومدن که لذت ببرن و شاد باشن. در ایران اغلب به خاطر کشور و اوضاعش نالان هستن چه برسه به اینکه بخوان جشن بگیرن به خاطر امنیت و نعمت‌ها و طبیعت و زیبایی‌ها و منابع فراوان و استقلالی که کشورشون داره. اون جشن‌های 22 بهمنی هم که گرفته میشه برای این هست که مرگ بفرستن به یک سری کشورهای دیگه و شعار بدن نه به خاطر اینکه بگن خدایا شکرت به خاطر اینکه استقلال داریم، آرامش داریم، نعمت‌های فراوان داریم، پیام صلح و شادی رو به جهان عرضه کردیم خودمون در شادی و آرامش هستیم و همین رو برای کشورهای دیگه هم میخواهیم. البته من قصدم این نیست که منفی نگری کنم، آنچه از گذشته به خاطر دارم از این مراسمات رو واقعا گفتم. و جشن‌های ما اصلا بر اساس تلاش خود مردم نبود و برنامه ریزی حکومتی بود، دانش آموز که بودیم مدرسه به اجبار تعطیل میشد و باید میرفتیم راه پیمایی برای حمایت از کشور. خب این بد نیست چه اشکالی داره آدم از کشورش که این همه بهش خدمت کرده حمایت کنه؟ ولی در مراسم هر چیزی بیان میشد الا مباحث حمایت از کشور عشق و صلح و دوستی که خودتون میدونید چی میگم. دعا میکنم برای هممون که راه کسانی که به انها نعمت داده شده هدایت بشیم. به خدا کشور خودمون کم کاری برای ما انجام نداده، این امنیتی که هست، این منابع طبیعی ای که هست، این جلگه و طبیعتی که داره، این حتی کویری که داره، این امکاناتی که همین الان در کشورمون هست واقعا جای تشکر و سپاسگزاری ای داره، این سربازانی که دارن برای سربلندی کشورمون فعالیت میکنن، این مسئولان فوق العاده‌ای که دارن برای پیشرفت کشور فعالیت میکنن که یکیشون شهردار شهر خودمون هست و شورا شهرمون هست که باورتون نمیشه من در جریان هستم و مردم شهرمون در جریان هستن که در این دوره چقدر این افراد برای شهر زحمت کشیدن و چقدر شهر رو گسترش دادن و چقدر خیابان ایجاد کردن چقدر مکان برای پیاده روی ایجاد کردن چقدر فلکه ایجاد کردن زیرساخت ها رو بروز کردن و چقدر پارک و فضای سبز و فضای بازی و امکانات ورزشی و تفریحی بسیار زیاد رو فراهم کردن .. واقعا دمشون گرم و خدا قوت بده بهشون..
زیبایی دیگه‌ای که دیدم این آراستگی شهر هست، چقدر گیاهان و گل‌های زیبایی رو در سطح شهر ایجاد کردن و چقدر ساختمون‌ها استایل و نماشون زیبا و تمیز و شیک هست، این رسیدگی و کیفیت بالا رو تحسین میکنم، نکته دیگه این هست که بر اساس هدایت خداوند زندگی کردن استاد و مریم رو تحسین میکنن که نشونه‌های خداوند رو تشخیص میدن و بر اساس اونها تصمیم گیری میکنن و هدایت میشن و همین باعث شده که هر بار به سمت زیبایی‌های بیشتر هدایت بشن و این سفر زیبا شکل بگیره و هیچ برنامه ای از قبل تدوین نشده بوده برای اینکه کجا بریم. فقط قدم اول مشخص بوده و در قدم اول قدم های بعدی مشخص شده که باید کجا برن و چه زیبایی هایی رو تجربه کنن و نشونه‌ها توسط خداوند اومده و خداوند قطعا هدایتگر همه ی ما هست و مسیرهای درست رو به ما نشون میده، نکته جالب بعدی بحث پوشش مردم آمریکاست.. این همه آدم با پوشش‌های راحت کنار هم دیگه دارن زندگی میکنن بدون اینکه کسی به کسی نگاه بدی داشته باشه، بدون اینکه کسی به کسی تعرض کنه، بدون اینکه کسی به کسی حس بدی داشته باشه، و همه خودشون هستن بدون ماسک و در آرامش دارن در کنار یک دیگه زندگی میکنن و واقعا این فرهنگ بالا تحسین برانگیز نیست؟ البته در جمع‌های ایران هم این موضوع به تازگی خیلی بهبود پیدا کرده و آدم از نزدیک احساس میکنه که چقدر مردم نگاهشون و فرهنگشون بهبود پیدا کرده و خدارو بابتش شاکر هستم. نکته مثبت بعدی‌ای که دیدم این هست که چقدر مردم آمریکا کم سیگار مصرف میکنن در این جمع به این بزرگی یک نفر ندیدم که سیگار دستش باشه و کلا در این همه ویدیویی که مریم جان برامون گرفته به اندازه انگشتان یک دست هم من ندیدم کسی سیگاری باشه، چقدر مردم از این جنبه سالم زندگی میکنن و این خیلی برام جالب بود و توجهم رو به خودش جلب کرد، نکته دیگه اینکه چقدر مردم با هم صمیمی هستن و ارتباط نزدیک با هم دارن، بر خلاف اینکه میگن زندگی شهر نشینی باعث شده مردم از هم دور بشن و با هم ارتباط نداشته باشن ولی چیزی که من دارم میبینم این هست که مردم با هم در ارتباط هستن و با هم جشن میگیرن و شادی میکنن. این موضوع رو خودم درش اشکال دارم و زیاد آدم اجتماعی‌ای نیستم و به صورت مثبت با آدم‌های جدید نمی‌جوشم. من بیشتر با کسانی که میشناسم ارتباط میگیرم ولی خیلی با جامعه به صورت مثبت نمی‌جوشم و این نقطه ضعفی هست که دارم و باید به سمت مثبت تغییرش بدم که اجتماعی‌تر باشم. نکته دیگه ای که در این فایل دیدم رابطه پدر و پسری صمیمانه مایک و استاد هست که با هم پیاده روی میرن با هم میگردن با هم رستوران میرن با هم دیگه شوخی میکنن و در کل از رابطه با هم لذت میبرن و شاد هستن، نکته مثبت دیگه‌ای که دیدم این هست که این رستوران چقددر مشتری داره که برای اینکه بتونی غذا بخوری باید یک ساعت در صف باشی اون هم برای غذای ایرانی و چقدر کارشون رو عالی انجام میدن و چقدر حرفه ای بودن همون لحظات کوتاهی که مریم جون ویدیواش رو گرفت دیدم که چقدر با دقت کارشون رو انجام میدن و تحسینشون میکنم بابت اینکه انقدر کسب و کار پر رونقی دارن و انقدر خوب دارن کار میکنن و سرویس دهی میکنن و چند هزار تا 5 استار دارن و افراد از خدماتشون رضایت دارن، یک نکته مثبت دیگه که این فایل برام داشت این بحث زندگی کردن در بهترین شرایط و امکانات هست و استاد گفت داریم میریم بهترین رستوران ایرانی در ایالت جورجیا، تحسین میکنم استاد رو بابت اینکه این توان رو برای خودش ایجاد کرده که در بهترین امکانات زندگی کنه و از هر چیزی بهترین هاش رو داشته باشه خدایا شکرت بابت این کیفیت عالی زندگی.
عاشقتونم. دوستتون دارم. امیدوارم بهترین اتفاقات برای همتون بیفته و هر روز بیشتر از دیروز پیشرفت کنید.
سلام به همراهان گل
نکات مثبت قسمت 11 سریال سفر به دور آمریکا
نکته مثبت اول تحسین میکنم رقص زیبای مردم رو چقدر آزاد و رها شادی میکنن و تحسینشون میکنم بابت عزت نفس بالاشون که نظر دیگران اصلا براشون مهم نیست و جلوی جمعیت به راحتی اومدن و دارن میرقصند و شادی میکنن
نکته مثبت دوم تحسین میکنم برگزاری جشن‌های متعدد و ایونت های متعدد در آمریکا رو که قصد و هدف شادی هست و مردم پایه هستند و خودشون پایه گذار این جشن ها هستند دمشون گرم واقعا
نکته مثبت سوم گروه موسیقی بسیار کارش عالی هست و چقدر زنده خوب مینوازند هم گیتار الکتریک هم درامز هم خواننده همشون کارشون عالی هست
نکته مثبت چهارم تحسین میکنم گل و گیاه های بسیار بسیار زیبایی که در شهر کاشتن چقدر خوش رنگ هستن و انواع رنگ ها از بنفش سبز قرمز و .. همه رو دارن و چقدر تمیز هست شهر آدم لذت میبره از دیدن شهر
نکته مثبت پنجم تحسین میکنم استاد رو که اینقدر آزادی برای خودش ایجاد کرده و میگه میخوایم بریم بهترین رستوران ایرانی در ایالت جورجیا و تحسین میکنم این آزادی مالیتون رو که میتونید بهترین رستوران ها و بهترین مکان ها رو به راحتی برید و استفاده کنید نوش جونتون باشه لیاقتش رو دارید
نکته مثبت ششم لباس های ایرانی خوشکل و زیبایی که پوشیدین و در صلح بودنتون با کشور ایران رو تحسین میکنم و تحسین میکنم کشور آمریکا رو که نگاهشون به ایرانی ها خوب و عالی هست و بر خلاف چیزی که میگن خوب رفتار میکنن با ایرانی ها و راحت میتونی ملیتت رو اعلام کنی
نکته مثبت هفتم فراوانی مشتری در رستوران ایرانی که انقدر مشتری دارن که ساعت باید صبر کنی تا میز خالی بشه بتونی بری در این رستوران به این بزرگی غذا بخوری
نکته مثبت هشتم هدایت شدن به سمت زیبایی ها و نشونه های خداوند که این صبر کردن هم خیری توش هست و قراره به سمت زیبایی های بیشتر و این ایونت و شادی ها هدایت بشیم
نکته مثبت نهم آب نما های زیبایی که ایجاد کردن که با نور هم تزئین شدن چقدر ترکیب زیبایی رو ایجاد کرده و بچه هایی که دارن بازی و شادی میکنن کنار این آب نما
نکته مثبت دهم بازم میخوام بگم تحسین میکنم مردم آمریکا رو که انقدر پایه هستن و خودشون وسایل آوردن و این کنسرت و این ایونت رو ایجاد کردن و انتظارن نداشتن که دولت یا مسئولین براشون کاری انجام بده و خودشون شادی رو ایجاد کردن و خودشون با نگاه آسون گیر اومدن و جشن و شادی ایجاد کردن
نکته مثبت یازدهم جرئت و جسارت مریم جان رو هم تحسین میکنم و عزت نفس بالاشون رو که با قدرت رفتن تو جمع و فیلم برداری کردن و نترسیدن و نگران نبودن از نگاه دیگران به خودشون و این تصاویر زیبا رو برای ما گرفتن
نکته مثبت دوازدهم تحسین میکنم مریم جون رو که همیشه وجه مثبت آدم ها رو برانگیخته میکنه و تمرکزش روی نکات مثبت آدم ها هست و ذهن و روحش با هم هماهنگ هست و وجه مثبت افراد رو میکشه بیرون. آفرین به این توانمندی و خوب کار کردن روی خودتون
عاشقتونم.