سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۱

جلسه پنج قدم هشت استاد میگه:

مردم این کشور دنبال دلیلین که شاد باشن خوشحال باشن

مردم کشور ما دنبال دلیلین که گریه کنن ….

سلام :)

واقعا باید با حرف استاد شروع میکردم چون دقیقا واضح شده برام این موضوع!

شما فرض کن همین جشن رو تو ایران داشته باشیم؟

میشه؟

4 ژولای روز آزادسازی امریکاست

همین روز تو ایران مردم چه دیدی دارن؟

اصلا تو این کشور بخندی شاد باشی حس میکنن یه چیزی زدی

مشروب زدی

سیگارت رو کشیدی

شیشه زدی …

وقتایی که خوشحالم بقیه ازم میپرسن چرا اینقدر خوشحالی؟

وقتایی که ناراحت بودم طبیعی بود برای بقیه

ترم دو ارشد روزای سختی داشتم

ناراحت بودم همیشه

اون موقع یه نفر هم سر کلاس نمیپرسید تو چته؟

انگار طبیعی و بدیهی بود که آره دیگه ناراحته حتما یهچیزی شده

ترم سه ارشد دیروز روز اولی که رفتم دانشگاه

توی آینه دستشویی داشتم به خودم نگاه میکردم و میخندیدم

دوستم گفت کم کم داری دیونه میشی …

پارتنرم هم همین بود

اصلا میگفت ناراحتم من برام طبیعی بود که این ناراحته

اینگاری شده بود پیشفرض من که این آدم همیشه یه بلایی سرش میاد ناراحت باید باشه دیگه … طبیعیه

وقتی میگفتم حالم خوبه من سریع میپرسیدم چی شده که حالت خوبه؟

انگار توی ذهن من حال خوب داشتن دلیل میخاد

یه عامل بیرونی …

یه عامل بیرونی باید باشه تا من حالم خوب باشه …

اصلا اگه خودم به خودم حالم خوب باشه انگار یچیزی تو مغزم میگه خوشحالی واسه چی؟

ماشین و خونه و پول و رابطتت کو؟

چی داری اینقدر خوشحالی؟

اینهمه خدا خدا میکنی خدا کو چرا نمیبینیش؟

انگار پیشفرض ذهنیمون شده اینکه ناراحت باشیم

ولی اینجا جمله جلسه 1 قدم 10 یادم میاد:

اگر کسی همینطوری توی خونواده ای بزرگ شده باشه که همیشه حالشون خوب بوده(تو کشوری که همه حالشون خوب بوده مثلا) اونا یسری نتیجه دارن یسری جاها هم نتیجه نمیگیرن

ولی

اگر کسی که حالش بد بوده بیاد و آگاهانه – آگاهانه – به حال خوب برسه نتایجش از همه اون بقیه بزرگ تر میشه

کاری ندارم که الگو واضحش همین استاد عشق خودمونه

میخام بگم یه مدت من احساس قربانی شدن داشتم که آره فلان زن عموم اینا کلا خانوادشون دل خوشن و … و نتیجه های اون موقعشون یعنی سه سال پیش از من خیلی بهتر بود

ولی الان دارم میبینم چون آگاهانه مسیر رو نرفتن خیلی الان من دارم هوشیار تر عمل میکنم

میخام به خودم افتخار کنم که عین بقیه مردم نیستم و عمل نمیکنم

میخام بگم واقعا دیروز سر کلاس حس کردم من با تموم این بچه ها توی یک مدار متفاوت هستم

بخاطر یه اتفاق واکنش نشون میدن پیرهن مشکی میپوشن راجبش حرف میزنن و اخبار دنبال میکنن و به این میگن روشن فکری

استادم ازم پرسید نظرت راجب این اتفاق اخیر چیه؟

گفتم من راجب سیاست اطلاعاتی ندارم و حس میکنم این موضوع خیلی گسترده تر از اینی که من نوعی بخام راجبش بدون هیچ اطلاعاتی نظر بدم … (یجوری خودم رو کشیدم کنار)

میدونید جوابش چی بود؟

مسخره بود جوابش

– اطلاعاتت رو گسرتش بده –

– ما مسئول هم دین خودمون هستیم –

– ما باید بین زندگی با خدا و فقیرانه و زندگی مرفه ولی بدون آخرتمون انتخاب کنیم – (همون بحث تضاد پول و خداوند!)

و هزاران چرت و پرت دیگه که من سریعا تو ذهنم شروع کردم راجب موضوعات دیگه فکر کردن و دیگه گوش ندادم

ولی از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون

به خودم خیلی افتخار کردم که مثل بقیه نیستم

و اونجا به خدا گفتم چند سال دیگه من ازین جمع جوری جدا شدم که ربطی بهشون ندارم

همونطور که قبلا هم همین اتفاق برام افتاد

از جمع دوستام جوری جدا شدم که الان برام هم من هم اونا ادم فضاییم

اصلا انگار توی یه دنیای دیگه بودم وقتی داشتن نظر میدادن

توی قدم 5 جلسه 1 استاد میگه اگه این مسیر رو ادامه بدی کم کم احساست کمتر بد میشه بعد میرسی به جایی که اصلا دیگه ناراحت نمیشی وقتی فقیر میبینی معتاد میبینی رابطه نامناسب میبینی جنگ و خونریزی میبینی …

راستش الان احساسم کمتر از سه ماه پیش بد میشه

ولی هنوز با دیدن ناخواسته ها احساسم بد میشه

ولی این داره روند تکاملی رو نشون میده که دارم کم کم بهتر میشم

تحسین میکنم اون BMW زیبای توی تصویر رو

تحسین میکنم فراوانی مشتری این رستوران رو

تحسین میکنم زیبایی های بینظیر این کشور رو

تحسین میکنم زیبا بینی مریم بانو رو

تحسین میکنم شوخی پدر پسری باحال استاد رو

تحسین میکنم همزمانی های باحال و هدایت الله رو

تحسین میکنم این رستوران و کارکنانش رو که با خنده و شادی کار میکردن و داشتن کیف میکردن

تحسین میکنم پول رو که اینقدر معنویه

میتونه لذت و شادی بیافرینه میتونه تورو به اصلت وصل کنه

تحسین میکنم اون خوانندرو که اینقدر خودش از خوندنش کیف میکنه

تحسین میکنم مردمی رو که در لحظه زندگی میکنن و شادن و حال میکنن

تحسین میکنم بچه های سایت رو

تحسین میکنم قانون بی نظیر خداوند رو که من رو به این سایت هدایت کرد

تحسین میکنم عشقی که دارم از بقیه دریافت میکنم توی زندگیم

تحسین میکنم خدای عزوجل رو

تحسین میکنم خدای رحمان رو

تحسین خدایی رو که این جهان رو خلق کرده و ما رو بر اون مسخر کرده

واقعا که حمد و ستایش فقط مخصوص رب جهانیان است …