سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۳

به نام خدایی که رحمتش بی اندازه و مهربانی اش همیشگیست

سفر به دور آمریکا

قسمت 13

در اولین تصویر از فایل امروز همسایه های جدید رو می‌بینیم که با قایق و کمپر جالبِ کوچیک شون اومدن برای ماندن و لذت بردن از این همه زیبایی خدادادی…

تحسین میکنم این فضای سبز و چمن های زیبا و یک دستش رو….

تحسین میکنم تمیزی و پاکی بی نهایت این مکان رو با وجود افراد زیادی که اینجا حضور دارند ….

چه قدر ماشین تراک سفید رنگی که از کنار خانم شایسته عبور کرد…زیبا و تمیز بود…خداروشکر

چه قدر این دوچرخه ها زیبا ، خوش رنگ و حرفه ای هستن…تازه تاشو هستن تا جای کمتری اشغال کنن…چه قدر ثروت زیباست که به شما امکان خرید وسایل بهتر رو میده و به این شکل به گسترش جهان کمک میشه…

عاشق تونم استاد که کوله پشتی انداختید و که برید و فایل ها رو برای ما آپلود کنید…

چه قدر سیستم این خوردو تحسین برانگیزه که فکر همه جاش رو کردن …که این قدر خفنِ که باهاش لاستیک دوچرخه هاتون رو باد زدید…

استاد محله ی شما چه قدر زیباست…تحسین میکنم این همه زیبایی رو…

تحسین میکنم سرعت بالای اینترنت رو در این کشور که این قدر آسانی به همراه آورده برای انسان ها…

تحسین میکنم فراوانی در این کشور رو که اینترنت پرسرعت در مکان های عمومی به این شکل در اختیار شهروندان قرار میدن…

استاد…استاد..‌چه قدر این no where قشنگه…

الله اکبر دیوانه شدم… از این همه زیبایی سبزی رنگ چمن های یک دست که نور خورشید تابیده بهشون…درخت هاو برگ های سبز تیره شون و در آخر آبی بی انتهای آسمون و ابرهای پراکنده اش…خدای من..خدای من سپاس گزارم به خاطر چشم ها…به خاطر این همه زیبایی که من رو لایق شون قرار دادی …که مسخر من قرار دادی…

خدایا شکرت تحسین میکنم لب تاب های زیبای شما رو…

چه قدر تصویر شما استاد روی صفحه ی لب تاب قشنگه…

چه قدر این خانواده همراه با بچه هاشون قشنگن…

تحسین میکنم مهارت خانم شایسته رو که دارن با سرعت تایپ ده انگشتی میکنن…دمتون گرم

اسب سواری توی این طبیعت لذت بخشه..من عاشق اسبم ولی تا به الان نتونستم تجربه کنم اسب سواری رو…

واقعا این سفر داره با هدایت خدا پیش میره…

من دارم به چشم خودم میبینم که خدا هر بار از طریق نشونه هاش از طریق دست های بسیارش ما رو هدایت میکنه به مکان های زیباتری که ما اصلا ازش خبر نداشتیم…

یه نشونه میاد و ما رو هدایت میکنه به قدم بعدی…و من این موضوع رو در سفر خیلی دوست دارم…که ما هیچ چیز از پیش تعیین شده ای رو توی سفر نداریم…و خودمون رو  سپردیم به این جریان هدایت…

چه قدر رنگ فسفری دوچرخه ی استاد قشنگ هست…

تحسین میکنم مایک رو که با اعتماد به نفس داره با این خانم صحبت میکنه و سوالاتش رو در مورد این تور اسب سواری میپرسه‌‌‌…

تحسین میکنم این دختر قرمز پوش زیبا رو…

تحسین میکنم مسؤلین این تور رو که همه لباس فرم یک شکل به رنگ زیبای قرمز پوشیدن…من همیشه این موضوع رو دوست داشتم که کارکنان یک مکان لباس های فرم یک شکل و مرتب میپوشن…

چه قدر این اسب ها زیبا هستن…خدای من دم هاشون رو ..چه اسطبل های تمیزی دارند…

وای خدا اسب…سفید…قهوه ای مشکی…

چه قدر مردم این کشور در صلح هستن با خودشون استاد براشون دست تکون میده..

چه قدر خوب که توضیح دادید استاد من همش برام سوال بود که چطور این چمن ها همه یک دست و مرتب هستن…دمشون گرم که این قدر متعهد کارهاشون رو عالی انجام میدن…

تحسین میکنم صندلی های شما رو که هم راحته هم جای لیوان و خوراکی داره هم ضدآبِ و از همه مهم تر تاشو هست و فضای کمتری رو اشغال میکنه…

چه قدر صدای آب آرامش بخشه…خدای من چه حکمتی درش هست…که آدم دوست داره ساعت ها بهش گوش کنه…

تحسین میکنم صندلی قرمز رنگ خانم شایسته رو…خیلی رنگش زیباست…

خدای من چه قدر رابطه ی شما خانم شایسته و استاد زیباست و پر شوخی و شیطنتِ…چه قدر این رابطه فوق العاده اس…خدایا شکرت این یعنی میشود همچین رابطه ای رو تجربه کرد…

سنگ قلب…خانم شایسته ببین چه قدر شما عشقی…چه قدر با خودت در صلحی و فرکانس های خوب میفرستین که هدایت شدید و در کنار سنگ قلب هدایت شدید و نشستید…

استاد به مایک میگه عاشقتم و قربون صدقه اش میره…زیبایی از این بیشتر…خداروشکر

چه لذتی میبرن این بچه ها که جریان آب میبرتشون…

زندگی همینه باید اجازه بدیم این جریان خوشبختی همینجوری ما رو با خودش ببره

خدایا سپاس گزارم برای یه روز دیگه و یه قصه ی دیگه..

13/آذرماه/1402