سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۳

سفر به دور آمریکا

به نام خدای غفور رحیم

با سلام خدمت استاد عزیزم خانم شایسته ی عزیز و دوستان همسفرم

خدا رو شکر که باز هم فرصتی فراهم شد تا با جریان این آگاهی ها همراه بشم و با اونها بزرگ

نمیدونم این قسمت رو الان چندمین باره دارم میبینم اما درست امشب حسم ندای نوشتن رو سر داد و من هم از خداوند خواستم که قدرت درک این فایل رو بهم بده تا بتونم پیامش رو درک کنم که ی دفه توی اون صحنه ای که استاد لپ تاپ ها رو بیرون آورد و روی اون چمن ها نشست با اون ویوی فوق العاده این شعر سهراب سپهری ناخودآگاه بر زبانم جاری شد :

اهل کاشانم

روزگارم بد نیست

تکه نانی دارم ، خرده هوشی ، سر سوزن ذوقی .

مادری دارم ، بهتر از برگ درخت .

دوستانی ، بهتر از آب روان .

و خدایی که در این نزدیکی است :

لای این شب بوها ، پای آن کاج بلند.

روی آگاهی آب ، روی قانون گیاه .

من مسلمانم .

قبله ام یک گل سرخ .

جانمازم چشمه ، مهرم نور .

دشت سجاده من .

من وضو با تپش پنجره ها می گیرم

در نمازم جریان دارد ماه ، جریان دارد طیف .

سنگ از پشت نمازم پیداست :

همه ذرات نمازم متبلور شده است

. من نمازم را وقتی می خوانم

که اذانش را باد ، گفته باشد سر گلدسته سرو

من نمازم را ، پی (( تکبیره الاحرام )) علف می خوانم

پی (( قد قامت )) موج .

کعبه ام بر لب آب

کعبه ام زیر اقاقی هاست .

کعبه ام مثل نسیم ، می رود باغ به باغ ، می رود شهربه شهر

((حجر الاسود )) من روشنی باغچه است

و …………………..

نمیدونم چی قرار گفته بشه و من بنویسم فقط میدونم باید بنویسم

میگن توی شعر احساسات شاعر باید جریان داشته باشه

و الان میتونم بگم منظورشون همون فرکانسه

به این شعر سهراب که نگاه میکنم اون لحظاتی رو که سهراب توش متصل بوده و باعث نوشتن این شعر شده رو خوب میتونم تصورش کنم و البته که حسش کنم چون الان خودم هم توی این حسه هستم

منم ی خرده ذوقی توی شاعری دارم هرچند که ی زمانی همین جوری می اومد و من مینوشتم و اصلا قالب ها رو هم با هم قاطی میکردم و تازه دارم یادشون میگیرم اما الان و با دیدن این فایل میتونم حس کنم سهراب توی چه فضایی قرار داشته که این شعر بهش الهام شده

حتما اون جایی بوده که وجود مادرش رو داشته حس میکرده

شب بوها رو داشته میدیده اونم توی شب

بلندی درخت کاج رو داشته نظاره میکرده

آب ی حوض و یا ی رودخونه رو داشته میدیده

غیرممکنه اینا رو ندیده باشه و براش تکرار نشده باشن و توی ذهنش تثبیت نشده باشن اما اینقدر قشنگ بتونه توصیفشون کنه

مگه میشه تا چیزی رو نبینی بتونی توصیفش کنی

سهراب داره لحظه به لحظه حضور خداوند این انرژی جاری و ساری رو توی همه چیز دور و برش میبینه

خدایی که خودش رو در قالب مادری که مثل برگ درخت نرم و لطیف و گسترده و احتمالا سبز هم هست نشون میده

خدایی که شب خودش رو با عطر ی گل نشون میده

خدایی که به بلندای قامت ی درخت کاج بلند مرتبه است

خدایا

اصلا تمام صحنه های این فایل رو میشه توی این شعر سهراب جاش بدی

اون لپ تاپی که شده مهر استاد

اون دشت سبزی که شده سجاده استاد

اون ساختمونی که شده کعبه ی استاد

اون چمن های کات شده که میشه همون قانون گیاه

اون تیوب های روی آب که میشن همون تپش پنجره ها

اون کعبه ی متغییری که میشه نسیمی و از اون پارک میره کنار اون ساختمونه و بعد لب آب

اون آبی که سنگ از پشتش پیداست و نگاه کردن بهش صلاته

اون جریان هدایتی که میشه همون آگاهی روی آب

اون نمازی که توش آب جریان داره

نمیدونم چطور احساسم رو در قالب کلمات بیان کنم ولی میدونم اگر سهراب اینجا و توی این فایل حضور داشت قطعا ی شعر به یاد ماندنی دیگری بهش الهام میشد که :

اهل این سایتم من

روزگارم خوب است

سبدی نان دارم همه نوع هم هوشی به دلم هم ذوقی

استادی دارم بهتر از صمغ درخت

دوستانی بهتر از آب روان

و خدایی که در این نزدیکی است

توی این نشنال پارک

لای این کمپ و تراک

پای آن پمپ نجات

و …………………..

سپاسگزارم