سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۳

قسمت ۱۳ سفر به دور امریکا.

سلام به استاد عباس‌منش و مریم جان عزیزم.

به‌به، چقدر لذت بردم. خدایا شکرت. شکرت که مریم عزیز اینقدر سخاوتمندانه این مناظر زیبا و رویایی رو با ما به اشتراک می‌ذاره.

چقدر درخت ها و اون تپه‌ها و آسمون قشنگ بود. اون تکه ابر سفید سفید مثل برف توی آسمون… خدایا، خدایا شکرت. چقدر زیباست.

چقدر تمیزه همه جا. چه حس خوبی.

عاشقتونم که در سفر هم بخشی از زمان رو به کار اختصاص می دید.

چقدر عشق در رابطه بین شما هست. من اصلا دبوونه می‌شم وقتی این همه عشق و احترام و محبت واقعی رو در روابط شما می بینم. واقعا تحسین‌برانگیزه. بی نظیره.

عاشقتون هستم من. زبونم قاصره از بیان احساسم.

پر از حس شکرگزاری و تحسین و قدردانی و عشق هستم.

ممنونم. ازتون ممنونم. خدایا سپاسگزارم. شاکرم.

چقدر آر وی مجهز و خفنه. خیلی همه چیز عالی و حسابیه.

چقدر جالب که اون صندلی های به اون باکیفیتی و محکمی توی کوله ها جا شده بود.

من عاشق وسایل اورجینال و باکیفیت هستم.

وای چقدر حس خوبی داشت اون نشستن توی رودخونه. عالی بود. چه آب تمیز و زلالی. انگار اونجا آدمیزاد نیست که بخواد به طبیعت صدمه بزنه و آلوده‌ش کنه. اگه ایران بود، چه وضعی داشت الان؟ 😅

فقط اون قلب کنار صندلی مریم عزیز… به نظرتون اتفاقیه؟ به نظر من که نه. اون یه نشونه است. نشونه‌ی قلب مریم عزیز که زلال و شفاف و پر از مهر و عشقه.‌

مایک عزیز و دوست‌داشتنی چه خوشبخته که شماها رو داره.

مایک و اون بچه‌ها چه رها و شاد خودشون رو به جریان آب سپرده بودن. خیلی لذت‌بخشه. این اعتماد کردن به هدایت الهی، اعتماد به جریان جاری و زلال آب حس سبکی و حال خوبی به آدم می ده.

ممنونم که ما رو در این حس ها شریک کردین.