سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۴

به نام خدای مهربان

از خداوند سپاسگزارم بخاطر هدایت امروزم که به سایت اخانواده عباس منش بیام و از طریق “مرا به سوی نشانه‌ام هدایت کن” به این صفحه هدایت بشم.

از شما استادم سپاسگزارم بابت عملی کردن ایده “مرا به سوی نشانه‌ام هدایت کن” واقعا سراسر آرامش هست و تجربه نابی از حس “هدایت خداوند” داره؛ و همچنین از خانم مریم شایسته ممنونم که با ثبت ویدیو، تصاویر و بیان شیوا و جذابشون، احساس دلچسبی به فایل های سفرنامه داده اند.

توی این ویدیو من حسی از شما درک کردم که در کلامم قابل توصیف نیست

حس ایمان و باور به هدایت شدن

حس تسلیم بودن در هدایت خداوند

بدون پافشاری به رفتن مجدد به دفتر National Park و عمل کردن کردن به پیشنهاد مریم جان مهربان تونستید دو شب دیگه اقامت تون رو در این مکان بی نهایت زیبا تمدید کنید.

موقعی که شما رو نگاه می کردم، اشک تو چشام جمع شده بود چون شکرگزاری از کلام و احساس تون میبارید، مثل حس خودم

چند روزی بود که نجوای ذهنی ترسی رو توی وجودم انداخته بود که تو نمیتونی و هرچی دلیل منطقی می آوردم باز هم ول کن نبود.

این چند روز سعی کردم با گوش دادن به فایل دانلودی”Thanksgiving” و نوشتن شکرگزاری و همچنین خوندن نظرات دوستان کمی خودم رو آروم کنم.

از صبح حسی بهم گفت برای کنترل ذهنم بیام و تعهدی مکتوب توی دفتر هدف گذاریم بنویسم و هدف هام رو اولویت بندی کنم.

بعد از نوشتن ذهنم آروم شد و با هیجانی عجیب شروع به نوشتن شکرگزاری کردم. دقیقا حسی داشتم که استاد موقع توضیح تمدید اقامت داشت.