روح ما به «سادگی» گرایش دارد. روح ما نگاه ساده‌ای به همه چیز دارد و وقتی به خودمان ساده میگیریم، با روح‌مان هم داستان می‌شویم.
جادوی سفر هم، «سادگی» است. هرچه سفر طولانی‌تر، ضرورت ساده‌گرفتن نیز بیشتر.
دارم به چشم خودم میبینم که چگونه این سفر شاخ و برگ‌های اضافی‌ام را هرس و مرا ساده‌تر می‌کند. برای همین می‌گویم همراه با این سفر تجربی، سفری عمیق‌تر و معنوی‌تر در وجودم آغاز شده که مرا بیش از پیش ساده‌تر گردانیده است و هرچه این سفر طولانی‌تر می‌شود، ضرورت ساده گرفتن نیز، بیشتر. دارم به چشم خودم میبینم که برای تجربه‌ی عمیق زندگی، راهی جر ساده بودن و ساده گرفتن نداریم.
به اندازه‌ای زیبایی‌های جهان‌مان را تجربه می‌کنیم که به خودمان ساده میگیریم و از وقایع لذت می‌بریم. به همان اندازه که موضوعات را سخت و پیچیده می‌کنیم، خودمان را از تجربه‌ی آنها محروم می‌کنیم.
البته ساده گرفتن، ارتباط بسیاری با عزت نفس‌مان دارد. هرچه بخش‌های بیشتری از عزت نفس‌مان را می‌سازیم، بیشتر خودمان می‌شویم و سبک شخصی خودمان را زندگی می‌کنیم و درباره همه چیز، «سادگی» تنها انتخاب‌مان می‌شود:
- میهمانی گرفتن را ساده میگیریم،
- میهمانی رفتن را ساده میگیریم،
- صحبت با غریبه‌ها را ساده میگیریم،
- حتی لذت بردن را هم ساده میگیریم و از اتفاقات کوچک، شادی‌های بزرگی می‌سازیم.
- سوال از غریبه‌ها را ساده میگیریم،
- اعتراف به ندانستن‌هامان و اشتباهات‌مان را ساده میگیریم،
و در یک کلام با تمامیت وجودمان در صلح قرار میگیریم. خودمان می‌شویم، همان موجود ارزشمندی که، نیازی به اثبات ارزشمندی‌اش به دیگران ندارد. همان موجودی که، میزان ارزش او را «میزان کارهایی که می‌تواند انجام دهد، تعیین نمی‌کند». چراکه ذات او ارزش است.
چرا که ساخته‌ی دست نیرویی است که، جز ارزش نیافریده است.
برای همین هرچه بیشتر خودمان می‌شویم، بیشتر و بیشتر از «اثبات توانایی‌هامان به دیگران»، پرهیز می‌کنیم.
برای همین است که هرچه بیشتر خودمان می‌شویم، بیشتر و بیشتر از« تأیید شدن توسط دیگران» بی‌نیاز می‌شویم.
یک توضیح کوتاه درباره اتفاقی که در انتهای این قسمت دیدید:
آنچه بیش از همه من رو تحت تأثیر قرار داد، زمانی بود که خانم Rachel، همان خانوم مهربونی که شما توی فیلم می‌بینید، وقتی به محل استقرار ما در state park میره تا با ما عکس بگیره و می‌فهمه که ما اونجا رو ترک کردیم، سوار ماشینش میشه و یه عالمه راه تا در ورودی state park میاد، فقط برای اینکه بتونه با ما عکس یادگاری بگیره.
آهنگ آخر این فایل رو تقدیم میکنم به خانم Rachel مهربون و همه شما هم‌سفرای عزیزم که تک تک کلمات‌تون قلبم رو آگنده از عشق و اشتیاق میکنه تا بیشتر و بیشتر این مسیر رو ادامه بدم.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۵190MB13 دقیقه
سلام به استاد عباس منش و مریم بانو
سلامی به خانواده عزیز عباس منشی من
خیلی خوشحالم که دراین جمع پر از حس آرامش و خوشحالی هستم چند روز پیش فایلی از فایل های نتیجه دوستان از دوره هارو گوش میدادم که چیزی که از حرفای اون خانم عزیز فهمیدم این بود که باید روی خودمون کار کنیم واونم به صورت مداوم وباعشق و جزئیات ، از مسیر لذت ببریم تا نتیجه بیاد من چون اون روز دیگه از گوش دادن به فیلم ها وگشتن بیخود توی فضای مجازی خسته شده بودم از خدا هدایت خواستم و اومدم توی سایت همین طور داشتم داخل سایت چرخ میزدم که هدایت شدم به قسمتی که استاد از طریق ی دوست من برای چیدن بلوبری اون قسمت رو گوش دادم خیلی منو تحت تاثیر گذاشت همین باعث شد تا بیام و از اول سفر قسمت به قسمت ببینم و شگفت زده بشم
واما این قسمت که دلو زدم به دریا و بیخیال نجواهای ذهنم شدم و اومدم کامنت بنویسم این قسمت منو شگفت زده کرد واقعا اگر بخوایم خدا ما رو هدایت میکنه و اونجایی که استاد برای موندن توی state park دنبال راه حل میگشتن و توی اون شلوغی اون موقع سال راهکار منطقی پیدا نمی کردن ولی خدا راه رو بهشون نشون داد وتونست برای دو روز دیگه توی state park باشن خدایا شکرت برای دیدن این لحظه از فیلم یا اون مهمونی عالی و خودمونی از این سبک مهمونی ها خیلی خوشم میاد و دارم روی خودم کار میکنم که به همچین سبکی برسم و خدارو شکر تا الان موفق بودم واقعا تصورم نصبت به مردم آمریکا با این فایل ها عوض شده و میبینم که چقدر صمیمی و مهربون هستن خدارو شکر برای دیدن همچین صحنه هایی که برای مهاجرت بهم کمک میکنه تا ترمز هامو روغن کاری کنم و نگم از اون صحنه هایی که از طبیعت گرفتین مریم جان واقعا حسی دارم که وصف شدنی نیست و نمی دونم چه کلاماتی برای وصفش بیارم عالی بود خیلی زیبا فوق‌العاده زیبا وآرامش زا انگار توی دلم پروانه میره یا بقول ایرانی ها قند تو دلم آب میشه خدارو شکر بابت این همه زیبایی وطبعت بکر هر تصویری از طبیعت دیم همه تجسم هایی بود که من برای مسافرت و مهاجرت داشتم و واقعااااااااا این حس رو داشتم که اونجا با شما هستم وهر چی بگم از طبیعت نمیتونم حس کاملشو بگم خدایا سپاسگذارم که این ویدئو زیبارو دیدم و چیز هایی رو دیدم که باعث شد کلی باورهای تقویت بشن خدایا خداجونم خیلیییییییییی سپاسگذارم بابت این حس پروانه ای که دارم
به خدا می سپارم تون
دوستدارشما فاطمه ️