سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۶

سلام دوستان

این قسمت سفر از اون قسمتایی هست که دور اولی که سفر به دور آمریکا رو دیدم با اینکه صد قسمت ازش گذشت اما‌ این قسمت توی ذهنم‌ حک شد، من توی مسابقه ای که ترتیب داده شد بود که کدوم قسمت بیشتر براتون جذاب بوده شرکت نکردم‌ اما اگر شرکت میکردم یکی این قسمت رو و یکی اون قسمت که استاد تو مسیر آبشار نیاگارا‌ حیوونا دورش جم شده بودن بهشون غذا میداد رو انتخاب میکردم، البته ‌تمام قسمتای این سفر جذابیتای مخصوصا به خودش رو داره و نمیشه انتخاب کرد همون طور که یه مادر نمیتونه بین بچه هاش فرق بزاره.

چقدر روش آسان پخت غذای مریم جان رو دوست دارم و تحسین اش میکنم‌اینکه توی غذا پختن به خودش آسون میگیره.

شاید باورتون نشه اما من تقریبا میشه گفت دو سال هست که بارون ندیدم، اینقدر دلم تنگ شده واسه این شکل بارونی که نگو، حسابی تجسم اش کردم حس اش کردم تا توی مدارش قرار بگیرم ان شا الله، چه بارانی، چه برکتی، چه صدای دلنوازی، چه فضای بی نظیری، چه سرسبزی ای، اوف، اون افتر رین رو که من دیوانه اش شدم اون انبوهِ جنگل و پیچک روی تپه ها و درختان ‌مخصوصا آهوی زیبای توی دل جنگل، خدای من دیوانه شدم از این همه زیبایی، خدا رو سپاس که‌ چشمام سالمه تا ببینم این زیبایی رو، گوشام سالمه تا بشنوم صدای شر شر زیبای بارون و چه چه‌ پرندگان‌ رو، بدون شک ثروتمند شدن معنوی ترین و الهی ترین و زیباترین اتفاق دنیاست که هم خودت خوب زندگی میکنی و لذت میبری و هم کمک ‌میکنی جهان جای زیباتری برای زندگی بشه، اگر استاد این ثروت رو نداشتن توی این ‌کشور زیبا و آزاد نبودن این سفرا رو نمیتونستن برن مریم‌جان این وقت آزاد و این موبایل فوق العاده رو نداشتن که این تصاویر زیبا رو برای ما ثبت کنن، خدایا شکرت، خدایا شکرت خدایا شکرت.