سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۶ - صفحه 4 (به ترتیب امتیاز)

سلاممم ? سلامم ? شفتالووها ? خرمالوهاا پرنده های عاشق ? رقاص ها ??، دیوونه های شاد و علی بی غم طوری، بادمجونا ?

آقا برگاممم ریخت!!! ????

عجب فایلییه… ??

این سفرنامه ها هر کدومشون خداااا میدونه چقدر ارزش ?? والایی دارند، چقدر خواسته های جدید درون بچه ها ایجاد کرده، چند نفر تا همین الان اگر مهاجرت میخواستن بکنن الان اراده اشو پولادین شده، چند نفر خونه و زندگی با این کیفیت و این نگاه زیبا و توحیدی میخوان و قدم برمیدارن براش، این نگاه ها این کلام ها ( که از کلام تو بر تو حکم میشود: همان جیی زز ?? ) هر کدومشون فراتر از هر سریالی شده، مثلا Friends طوری! ?

خدا وکیلی هر کسی قدر این صحنه ها را ندونه من یکی میدونم میدونم چقدرر سخته بخوای هم فیلم بگیری هم در لحظه باشی، من خودم وقتی در سفرم یک دوربین گوپرو دارم با اون فیلم میگیرم خدا میدونه چند ماه بعد حتی همین الانم به 17 ماهم کشیده که هنوز اون ویدیو ها و سفرنامه ها را هنوز که هنوزه تنظیم نکردم، ادیت نکردم. واقعاا ازت ممنونم مریم جان، من دوست به همه ی لیدی های روی زمین بگم، Queen و به همه ی جنتلمن ها، King .

So

? THANK YOU SO MUCH THE QUEEN

خدای من خدای من

جیززز کرایزز

انقدرر انرژیییی گرفتم از این فایل بینظیر که تا الان فقط تا دقیقه ی 7 نگاه کردم. یاد یک خاطره افتادم گفتم بیام بنویسم بعد برم ادامه اشو نگاه کنم.

قرار نیست که فقط نگاه کنم و زیبایی ها را ببینم و تحسین کنم نه!

پس در لحظه بودن کجاست×

الهامی که بهت میشه برو بنویس ، جاش کجاست×

وای اصلا عاشق این خدای درونمم که خدای بقیه هم هست و خدای بقیه دقیقا خدای منم هست، و خالق این همه زیبایی هاست.

استاد جون رسما شاخه هام هم ریخت بعد از،

بعد از اون رعد و برق کذایی و یک دفعه عوض شدن کانالت اوهههه مای گاددد اصلاا روانیتم ??‍?

این صحنه که ناهار به این خوشمزگی و زعفرانی را بر بدن زدید، و بعدش بارون اومد و توی همچین طبیعتی من را یاد خاطره ی پارسالم انداخت دقیقا 5 مرداد 97

با همون سبک سفر بک پکینگ و متود جابه جایی هیچهایک آقا از زنجان زیبا و فوق العاده، بذار قبلش بگم من چه جوری مقصدهامو انتخاب میکنم برای من که خیلی جالبههه و آسون طوری، باس همه چیو آسون گرفت آخه، نه مجید دلبندم؟! ??

یک نقشه کاغذی از تمام کشور زیبای ایران دارم بعد بازش میکنم تقریبا 1.5 در 1متره، بازش میکنم میچسبونمش به دیوار بعد سه تا دارت دارم، چشمامو میبندم با دارت از یک فاصله ای پرتابش میکنم از این سه تا هر کدومشون عشقم کشید میرم شایدم همه را برم شده هیچ کدومم نرفتم و خدا هدایتم کرده ( به خاطر اون فرکانس های لحظه ای اون روزها و اون لحظه ها ) به جاهای خیلیی بهتر و هات تر ????

آقا من زنجان بودم مقصد جاده رویایی اسالم – خلخال بود، و نقشه را دیدم نقشه کاغذی که میدونید جاده ها مشخصه و همونان فقط! گوگل مپ که نیست

من گفتم نزدیک ترین کدومه؟

خب از ارمغان خانه بزنم برم داش بلاغ و … خلاصه نوشتمش یک برگه که موقع هیچ هی این نقشه مارکوپولیی را در نیاریم و جوری که راننده نتونه اون جلو را ببینه ??

من یک باوری دارم اینکه اون فردی که باید بیاد میاد، سر همین باورم روزهایی بوده مثلا دقیقا استان سمنان بودیم منو دوست جهانگردم، میخواستیم از اون جاده ی کویری مستقیم که واقعا انگار صراط المستقیم بیایم اوایل عید هم بود ماشین بود هم ولی 5 ساعت منتظر بودیم توی جاده که کسی بیاد ولی نیومد ما هم تنها کاری که کردیم و از اون جایی که این دوستم هم هم فرکانس منه با اینکه توی سایت نیست ولی در مورد قوانین خیلی باهاش حرف زدم اونم با خواندن کتاب و عمل کردن رسیده به قانون )) خلاصه توی این مدت ما هر کاری کردیم که حالمون را خوب نگه داریم البته با چیزای ساده نه عجیب و غریب مثل همین تصاویر که واقعا ساده ان ولی میبینی چقدر موثر و فوق العاده ان، ما هم کتاب میخواندیم کنار جاده، یا رضا سه تارش را در میورد و مینواخت و یا من میخواندم یا بازی فکری میکردیم و…

حالا اون باور اینه*

اون فردی که بایستی سوارش بشم و من را به سلامتی با خاطره های عالی به مقصدم برسونه، میاد

اون درسی که باید بگیرم میگیرم، اون درسی که باید بدم میدم

پس از من توکل و اینکه میخوام چه چیزی را تجربه کنم چه راننده ای حتی چه ماشینی باشه ( که یکبار حتما داستان هیچهایگ با ماشین پلیس و پشت بندش با اتوبوس vIP مسافربری را میگم اونجا فکر کنم برگای شما بریزه ??? یا داستان هیچ با ماشین آتش نشانی توی بلوچستان خارق العاده از گل افشان تا 2 راهی ساحل درک ( جایی که کویر و دریا بهم میرسن ) )) خلاصه

پس از من شدن خواسته ی مشخص و اینکه میخوام فقط عشق و حال کنم و حال خوبم را حفظ کنم و تازه بیشترش کنم

خدا هم: فرمان بردارم کاکام ?? از من میخوای فقط حلههه به وقتش و در مکان مناسبش بهت میدم.

خب من وقتی از جاده ی ارمغان رفتم یک جاده ای بود که یک لاینه بود ولیی انقدررر قشنگ بود انقدرر قشنگ بود خدای من، تازه توی اون سفر دوربینی باهام نبود، و اینجوری خیلییییی بیشتر در لحظه بودم و به خاطر همین در لحظه بودن تمام دیالگو هایی که گفتم تمام تصاویر توی ذهن خلاقم ثبت شده و یادم میاد ریز به ریزش را، من هیچ وقت در مورد گذشته نمیگم و اصلا کاری بهش ندارم

چون گذشته، گذشته است. و کاری هم به آینده ای که خودش میاد ندارم

من فقط رسالتم اینه که لحظه ی حال را به بهترین شکل خلقش کنم اگر این لحظه را عالی خلق کنم آینده ای که خودش میاد خارق العادهههه تر از همیشه خواهد بود.

وقتی در مورد گذشته میگم که فقط بخوام در مورد صحنه ها و تصاویری که برام درس هایی داشته که باعث شده من بزرگتر بشم، Storytelling کنم، همین

چون میدونم اون فردی که توی مدارش باشه فارغ از زمان و مکان میاد و خط به خط این کلمه ها و جملاتی که خدای درونم میگه و من فقط با کمال میل تایپ میکنم، میخوانه، درس های زیادی را فرا میگیره و با عمل کردن بهشون در جای جای زندگیش باعث میشه که دنیا جای بهتری برای زندگی بشه. واوو

چه هدف Great و خداگونه ای.

خب فکر کنم به یاد آوردن اون خاطره رویایی اسالم – خلخال که از روستای اسب بونی تا ساحل گیسوم طی 9 ساعت هایکینگ توی یک روز عالی و همراهی یک سگ زیبا فقط یک انگیزه و مجرکی بود که خط های بالایی نوشته بشه.

عاشقتونم ?

من برم ادامه اشو ببینم واوو