سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۹

با عرض سلام و خدا قوت به استاد عباسمنش عزیز و خانم شایسته مهربان و فعال و همچنین دوستان با عشقی که همسفر این سفر رویایی هستن.

خدارو هزاران بار شاکرم که بمن فرصت داد این قسمت از سفرنامه رو ببینم و لذت ببرم

خدایا خودت کمکم کن بتونم آنچه در ذهنم هست رو برای این قسمت از سفرنامه بنویسم.اینقدر این قسمت پر محتوا و جذاب بود که نمی‌دونم چطور شاکر خداوند باشم.

با خودم فکر میکنم باور فراوانی و گستردگی جهان هستی اصلا ته نداره و هر چقدر به ذهنم فشار میارم که ببینم زیبایی و فراوانی دنیا به کجا ختم میشه مغزم هنگ می‌کنه

با خودم میگم ببین یه شخصی در سال 1935 میلادی چقدرررر ثروتمند بوده که یه ویلا شخصی وسط جنگل اونم فقط برای ییلاق کردن ساخته و با 30 برابر هزینه ساخت یک خونه داخل شهر که آقای کافمن باشه بعد ایشون بعد از مدتی که استفاده کنه خیلی راحت ببخشه به دولت که دیگران هم ازش استفاده کنند

آخه تو ببین چقدر ایمان چقدر توکل چقدر باور درست داشته این شخص که بنظرم به این میگن (ایمان با عمل ) که اومده بجای اینکه این ویلا رو بعد از مدتی با یه قیمت بالایی بفروشه و پولش دوباره سرمایه گذاری کنه فقط بخشیده.همین .به این راحتی

خب معلومه که خداوند صد برابرش رو دوباره بهش میده

اصلا من دیوانه وار جذب این نگرش آقای کافمن شدم

یعنی می‌خوام اینو بگم که از کودکی به بعضی از ما چی میگفتن و چی به خورده ما میدادن وقتی میخواستن چیزی رو ببخشن :

(آره دیگه اینکه دیگه کهنه شده رنگش هم رفته اون گوشه ام پاره ست بدیمش به فلانی اون میپوشه تازه خیلی هم خوشحال میشه )

وقتی هم میخواستی چیز نو و تمیزی رو ببخشی ،میگفتن نه بابا هنوز نو خودت ببپوشش

الانکه دارم تایپ میکنم یه کدهایی در ذهنم باز میشه و خداروسپاسگزارم که دید من رو با دیدن این کلیپ بازتر کرد

خدایا بمن فرصت بده به دیگران خدمت کنم لبشون رو خندون کنم و دلشون رو شاد

از خانم شایسته مهربان واقعا تشکر میکنم و از استاد عباسمنش عزیز هم تشکر میکنم که این فایل ها رو برای ما ضبط کردن که ما هم استفاده کنیم

خیلی خوشحالم که اینجا دوستان پرانرژی و دوستاشتنی دارم