تک تک زیباییهای این سفر، چیزی نیست جز «معجزهی تمرکز بر نکات مثبت و در جستجوی دیدن زیباییها بودن».
هرچه به سمت زیباییهای بیشتری هدایت میشوم، ارتباط میان « مشتاق بودن برای دیدن زیباییها» و «احاطه شدن با ماجراهایی که دیوانه وار زیبا هستند» را، بیشتر درک میکنم.
«تمرکز بر زیباییها و یافتن نکات مثبت در هر چیزی» چنان جادوی عظیمی در خود دارد که،
آرام آرام، مس وجودمان را طلا میکند،
آرام آرام آدم دیگری از ما میسازد
آرام آرام ریشههای اتصال به منبعمان را عمیقتر میکند و مدت زمان بیشتری ما را در این اتصال نگه میدارد.
آرام آرام درکمان را از همیشگی بودن نعمتها، عمیقتر میکند و ترس و نگرانیهایمان از کمبود را، محوتر میگرداند.
آرام آرام ذهنمان را به کنترلمان در میآورد. ظرف وجودمان را چنان رشد میدهد که «لاخوف علیهم و لایحزنون» میشویم و جسارت بیرون آمدن از زیر چتر باورهای محدودکننده را پیدا میکنیم.
آنوقت است که طراوت باران همیشگی نعمتها را لمس میکنیم و درهایی از خیر و برکت را به زندگیمان گشوده میبینیم و با شواهدی از فراوانی و نعمت احاطه میشویم که، با تمام وجودمان معجزهی ماندن در احساس خوب را تصدیق میکنیم.
و دیگر نمیتوانیم به شیوهای جز تمرکز بر نکات مثبت و یافتن زیباییها، زندگی کنیم.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۹160MB10 دقیقه
سال 1935 این ملک با این
معماری ساخته شده
یعنی 45 سال بعدش من
و استاد عباسمنش
تازه چشم به جهان
گشودیم.
آقای رایت اگر دستمزد اون
موقع را به الان تبدیل کنیم
جایگاهش از بیل گیتس
بالاتر میزنه
و همینطور آقای کافمن
و شباهتش
با بیل گیتس اینه که
هردو از دارایشون
میبخشند.
مانند حضرت علی….
پس در دل امریکا
افراد بزرگی
یافت میشود
که شاید هزاران
سال نیایش بدون
هدف کردن با انسان
این کار رو نمیکنه.
باید این افراد رو تحسین کرد
باید این ملک رو قشنگترین
دید چون پشتش انرژی بخشش
انرژی رهایی انرژی تسلیم شدن
انرژی به دیگران انرژی دادنه.
فقط یک معماری ساده
در دل طبیعت انسان را متحول
نمیکنه بلکه انرژی های آدمها
پشت داستان کولاک میکنه
دوست دارم خدا
به من هم بده چون دوست دارم
منم ببخشم و بخشنده باشم
دوست دارم از مالم بده
بگم منم ایمان دارم
منم تسلیم و رها هستم
خدایا شکرت
شکر
شکر