سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۰

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

مریم عزیزم هربار که فایلهای دانلودی هدیه سایت رو می بینم خصوصا سریال سفر به دور امریکا وسریال زندگی در بهشت، احساس شعف وشکرگزاری وخوشحالی زیادی منو در بر میگیره طوریکه میگم خدایا چطور ازت سپاسگزاری کنم که از طریق همچین زوجی وهمچین سایتی و همچین آموزه های ساده و روان ولذت بخشی، منو هدایت کردی تا بتونم راه ورسم درست زندگی ودرست بندگی کردن رو بیاموزم وبدون شک یکی از بزرگترین سپاسگزاریها وقدردانی های من از شما مریم عزیز ودوستداشتنی ام است، رفیق من، دوست من، خواهر من، عزیز دلم ، بی نهایت ازت سپاسگزارم که به الهاماتت توجه وعمل کردی.

بدون شک این خواست خداوند بود و پاسخ هزاران نفر در جواب اینکه کاش میشد ببینیم سیدحسین عباسمنش توی زندگی شخصیش چطور از آموزه هایی که یاد میده استفاده میکنه!

وخداوند بهترین وسریع ترین پاسخ دهنده به درخواست هاست وصدالبته که مثل قرار دادن هارون در کنار موسی برای عملی کردن خواسته وهدفش در مورد هدایت قوم بنی اسرائیل، شمارو در کنار استاد عزیز قرار داد تا همواره توی این مسیر یار و غمخوار و کمک حالشون باشید و دستی باشی از دستان پر مهر خداوند، تا پیام خوشبختی وسعادت و چگونه رسیدن بهش رو به هرکس که خواهانش هست برسونید و اینجوری بود که اینهمه فایل هدیه پراز عشق وآگهی فیلم برداری شد توسط شما وتوی این سایت در اختیار ما قرار گرفت والحق که آموزه های استاد در کنار راه وروش وسبک زندگی خصوصیشون در کنار هم یه پکیج کامل هست از رمز ورازهای جهان هستی و شناخت خود وشناخت خداوند و شناخت قوانین حاکم بر جهان هستی…بی نهایت ازت سپاسگزارم مریم بانوی عزیزم و از دور می بوسمت…

(((( این انسان آموزه‌هایش را زندگی می‌کند. خودش اولین شاگرد درس‌هایش است))))

این جمله ای که شما در مقاله این فایل نوشتی، فقط یه جمله نیست، این یه واقعییت بزرگه که وقتی تبدیل به درک وباور میشه ، آدم رو پاگیر میکنه!!!!

این شخصییت استاد عزیزم، اصلا این نوع زندگی کردن این آدم، یعنی یکی بودن حرف وعملشون، باعث شد من اینجا 4 ساله موندگار بشم وشخصیتم از این رو به اون رو بشه…

توی زندگی هممون همیشه بودند آدمهایی که خواستیم ازشون الگو بگیریم وبه خیال خودمون دیگه اخرت علم ودانش بودند، کلی راهکار وایده و اگاهی داشتند برای دیگران، ولی وقتی بهشون نزدیک میشدیم به وضوح می دیدیم که طرف فقط لب ودهنه !!!

وهیچ اثر و آثاری از عمل به حرفهای قشنگی که میزنه، توی زندگی خودش نیست…

برای من 37 سال طول کشید، تا پیدا کنم شخصی رو که توحید وایمانش باعث عمل صلاحش شده و عمل صالحش باعث خیر دنیا و آخرتش….

چون همیشه از دوران نوجوانی که معنی قرآن رو میخوندم اینو خوب فهمیده بودم که آدم با ایمان آدم خداشناس، آدم یکتاپرست، آدم متوکل، بدون شک آدمی نیست که توی این دنیا وزندگیش مشکلی نداشته باشه اصلا، بلکه آدمی هست که به واسطه ی ایمانش وعمل صالحش مشکلات کمتری داره و صد البته که رضایت درونی وبیرونی بیشتری در وجودش موج میزنه، وکسی هست که در برابر اونچه که ما اسمش رو میذاریم سختی ومشکل، صبری توام با توکل و امید همیشگی داره..

منتهی نمی تونستم پیدا کنم همچین کسی رو…

نه تو افراد مذهبی نه افراد غیر مذهبی…

شایدم انقدر ظرف وجودیم کوچیک بود و انقدر درک وفهمم ناقص بود که اگر هم کسی بود من قدرت شناخت و تشخیصش رو نداشتم یا اون شخص آدمی نبوده که بشه درونش رو هم ببینی، وانقدر بهش نزدیک باشی…

به هر حال خدا رو صدهزار مرتبه شکر که این نعمت آگاهی وبیداری، از طریق استاد عزیزم وشما مریم عزیزم، در اختیارم قرار گرفت…

و دیدن زندگی خصوصی شما دو عزیز باعث شد من به وضوح این عمل صالح و ایمان وتوکل ویکتاپرستی واقعی رو درک کنم…

دوره 12 قدم منو به یه شناخت کلی وجامع در مورد خودم وخداوند وقوانینش رسوند و درک اگاهی های 12 قدم باعث شد راحتر وبهتر بتونم با دیدن فایلهای سفر نامه و تمرکز برنکات مثبت، این عمل به قوانین استادعباسمنش رو درک وباور کنم.

اینکه استاد آموزش هاش رو زندگی میکنه و اولین شاگر آموزه های خودش هست، واقعییتی هست که تک تک مارو اینجا نگه داشته، که وقتی آموختیم وقتی یاد گرفتیم حالا توی زندگیمون پیادش کنیم.

قرار نیست زندگی بدون مسئله ومشکل باشه، قراره که من همیشه با یاد آوری قوانین بدون تغییر خداوند به خودم، بتونم راه کارهای مناسبی رو برای حل مسائل ومشکلاتم پیدا کنم و به اونها عمل کنم.

اصلا این شعر در جهان هر چیز چیزی جذب کرد…

شعر نیست که!!!! یه اصل مهمه توی زندگیه…

مثلا خود من و99 درصد افرادی که داریم از آموزه های استاد استفاده می کنیم توی زندگیمون، بدون شک خواهان همین سبک وراه وروش زندگی بودیم….

اینکه یه آدم در نهایت خود واقعییش بودن، بدون تعصب، بی خیال اینکه دیگران چه قضاوتی در موردش میکنند داره خودش رو زندگی میکنه…

طوری که هم خیر دنیارو داشته باشه هم خیر آخرت رو…

بدون اینکه به خودش سخت بگیره، بلکه با راه ورسمی شیرین ودلچسب….

من کلا توی زندگیم دو شخصیتی بودم و نمی تونستم که تعادل داشته باشم یا یه مدت کلا مذهبی بودم و به اون روش زندگی میکردم یا بدون مذهب و بدون اعتقاد و ….

کلا گیج وگنگ بودم…

گیر کرده بودم…

هی میگفتم خدایا چی درسته؟ کدوم راه درسته؟ واقعییت چیه؟؟؟؟

و حالا که چند ساله هر روز به لطف خودش با عمل به اگاهی های استادعباسمنش عزیزم، سبک جدیدی از زندگی رو دارم، واقعا هر روز بیشتر ایمان دارم که این روش بهترین روش زندگی ورسیدن به خیر دنیا و آخرت هست…

نمیدونم در اینده قراره از چه راه وروشی این مسیر هموارتر بشه، ولی اینو یقین دارم که قانون همینه وهیچ تغییری درش نیست.

اینکه من خالقی دارم که بی نهایت عاشق منه،و اختیار ساختن زندگیم رو به خودم داده…

ومیخواد که من این واقعییت رو همیشه به یاد داشته باشم تا در نهایت ارامش وامنیت زندگی کنم….

اینکه من مطمعن باشم که تنها صاحب اختیار من خودش هست و هر لحظه در حال هدایت من به سمت خیر وخوشی هست واگر من ارتباط صمیمانه وعاشقانه ام رو باهاش حفظ کنم می تونم همواره شاهد خیر وخوشی وخوشبختی توی زندگیم باشم..

خب چی از این بهتر؟؟؟

اینکه پشتم به همچین قدرتی گرم باشه، همونی که میشه فکرهای خوب توی سرم، میشه کلام قشنک روی لبم، میشه رفتار پسندیده توی عملکردم، میشه زیبایی توی چهره واندامم ، میشه عزت و افتخار و امنیت و آرامش و سلامتی و ثروت ورزق وروزی توی زندگیم…میشه خنده های رو لبم و باعث شادی وارامش قلبم….

انقدر قشنگه، انقدر بزرگه، اتقدر مهربونه، انقدر عزیزه، انقدر قدرتمنده..

که بودن باهاش باعث میشه خودتم قشنگ میشی، خودتم بزرگ میشی، خودتم مهربون میشی، خودتم عزیز میشی، خودتم قدرتمند میشی…

خب مگه یه آدم دیگه چی میخواد توی زندگیش؟؟

اونکه به این درک میرسه که هر اتفاقی بدون شک به خواست خداوند داره رقم میخوره، وقتی میدونه خودش سهمش رو تا جایی که تونسته درست انجام داده وتازه اگر هم نتونسته سهمش رو درست انجام بده دوباره فرصت جبرانی براش هست، اونکه مطمعنه که از سمت هیچکس وحتی خود خداوند قرار نیست اسیبی بهش برسه چون به مهربانی خداوند وعشقش و اینکه مراقب ومحافظش هست اطمینان داره…

دیگه باید واقعا نگران چی باشه؟؟؟؟

بخدا قسم که به قول شما استاد عزیزم بیشترین ناراحتی ومشکلاتی که توی زندگی ماهاست از ترس قضاوتهای دیگرانه…

وگرنه اگر هر کسی خودش بدونه که تمام تلاشش رو داره میکنه تا درست زندگی کنه، حالا این وسط اتفاقاتی هم میفته، مثل از دست دادن عزیزان، یا جدایی و دوری، یا بیماری، یا حالا شکست مالی و کاری و هر چیزی که قشنگ نیست، واینها جز جدایی ناپذیر زندگی این دنیاست، وباعث رشد شخصیتش وروحش میشه دیگه چه اهمیتی داره دیگران در موردش چه قضاوتی دارند؟؟؟

اصلا همین یه اصل رو اگه هرکسی رعایت کنه، اینکه من بدونم منه مینا و تک تک آدمهایی که می بینم دارند مسیر تجربه های خودشون رو میرند و مهم اینه که من یکی سر جای خودم باشم و اونچه که مربوط به خودم هست وسهمم هست رو سعی کنم درست انجام بدم، به الله قسم که 99 درصد راهو درست رفتم و می تونم ادعا کنم، امنیت و ارامش حقیقی رو لمس می کنم توی زندگیم….

چون اینجوری نه خودم رو قضاوت می کنم نه دیگران رو ونه قضاوت دیگران دیگه می تونه تاثیر زیادی روم بذاره….

ومن همه ی این آگاهی ها ودرکش رو از شما استادقشنگم ومریم قشنگم آموختم، اونم از سبک زندگی شخصیتون….

بازم از خداوند وشما دو عزیزدل، سپاسگزارم بابت اینهمه اگاهی های نابی که در اختیارمون میذارید.

هرجا هستید هر لحظه وهمیشه در پناه امن خداوند باشید ان شالله