فرمول «تغییر»، فرمول جالب و البته ساده‌ای است. نیازی به کوه جابه‌جا کردن نیست. نیازی به شق القمر کردن نیست. بلکه موضوع فقط، پس‌گرفتن سکّان کشتی زندگی از دست عادت‌های قدیمی‌ای است که زندگی را تبدیل به یک چرخه‌ی تکراری و کسل کننده کرده. برای شروع، کافی است عینک توجه به ناخواسته‌ها را از چشمان‌مان برداریم تا قادر به دیدن زیبایی‌ها و نعمت‌هایی بشویم که همین حالا در زندگی‌مان وجود دارد.
قادر به تشخیص زیبایی‌های خانه‌مان، محله‌مان، شهر و کشورمان بشویم و با توجه کردن به آنها، اقرار به آنها و لذت بردن از آنها، ظرف وجودمان را آماده‌ی دریافت نعمت‌های بیشتر کنیم و وارد مدارهای بالاتری شویم که نعمت های بیشتری وجود دارد.
چراکه برای داشتن شرایط بهتر و نعمت‌های بیشتر، باید ظرف بهتر و بزرگ‌تری آماده کنیم و تشخیص نعمت‌های کنونی‌مان و سپاسگزاری به خاطر آنهاست که ظرف‌مان را رشد می‌دهد و به قول قرآن لئن شکرتم لاَزیدنّکم می‌شویم.
تغییر به سادگی وقتی رخ می‌دهد که با فراغ بال، به استقبال ماجراهای جدید می‌رویم. آدمهای جدیدی را ملاقات می‌کنیم، از زیر سلطه‌ی شیوه‌های همیشگی‌مان بیرون می‌آییم و شیوه‌های جدید را برای انجام کارها امتحان می‌کنیم. برای پخت غذای‌مان ادویه متفاوتی امتحان می‌کنیم و به هر شکلی که شده، روزمرگی را از زندگی دور می‌کنیم و به این وسیله وجودمان را آماده‌ی ورود به دل ناشناخته‌ها و تجربه‌ی آنها می‌کنیم.
هرچه ناشناخته‌های بیشتری را امتحان کنیم، بیشتر پی می‌بریم که نه تنها ترسناک نبود، بلکه به ما فرصت تجربه‌ای شگفت انگیز بخشید.
با هر بار انجام یک کار جدید و تجربه‌ی یک ناشناخته‌ی دیگر، توانایی‌های بیشتری را در وجودمان بیدار می‌کنیم که بخشِ دیگری از عزت نفس‌مان را می‌سازد و آرام آرام «ترس از تغییر»، از وجودمان رخت برمی‌بندد و طعم زیبای امتحان شیوه‌های جدید، در وجودمان نهادینه می‌شود.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۱185MB12 دقیقه
سلام مریم شایسته ی عزیز
امروز که به دیدن این فایل هدایت شدم متن زیبای شما رو زیر این فیلم خوندم و چقدر برام عالی و تاثیر گذار بود.
اینکه هرچند ادم فکر میکنه شرایط طوری هست که چاره ای جز انجام کارهایی که دیروز و روز قبل ترش هم انجام میداده نداره، بیاد و آگاهانه خودش رو در معرض شرایطی قرار بده که بتونه بوسیله ی اون یه تجربه ی جدید داشته باشه و ازین طریق بتونه بیشتر و بهتر درون خودش رو کنکاش کنه و وجوه جدیدی رو از خودش کشف کنه و از همین راه بقول شما عزت نفسش رو بالا ببره و اونوقت خداوند بتونه ما رو هدایت کنه ازین طریق. وقتی ما هر روزمون رومثل روز قبل بگذرونم و تغییری درش ایجاد نکنیم و همون کارایی رو بکنیم که هر روز میگردیم و همون رفتارایی رو داشته باشیم که هر روز داشتیم چطور میتونیم از خداوند و جهان انتظار هدایت به مسیر های بهتر و شرایط بهتر رو داشته باشیم؟!
و این کار فقط یه اراده قوی میخواد، کسی رو میخواد که واقعا تصمیم گرفته که شرایط رو تغییر بده پس بدون ترس خودش رو در شرایطی قرار میده که دیروز نبوده!
من معتقدم وقتی انسان روزمرگی میکنه راه رو برای جهان میبنده که بخواد شرایط و مسیر جدید رو بهش نشون بده. من با قرار دادن خودم در شرایط جدید ( هرچند کوچک) به جهان اعلام میکنم که هِییی! من آماده ام! شرایط و مسیر زندگیم رو تغییر بده!
وقتی بهش اعلام نکنم اون هیچوقت متوجه درخواست من برای تغییر نمیشه!