فرمول «تغییر»، فرمول جالب و البته ساده‌ای است. نیازی به کوه جابه‌جا کردن نیست. نیازی به شق القمر کردن نیست. بلکه موضوع فقط، پس‌گرفتن سکّان کشتی زندگی از دست عادت‌های قدیمی‌ای است که زندگی را تبدیل به یک چرخه‌ی تکراری و کسل کننده کرده. برای شروع، کافی است عینک توجه به ناخواسته‌ها را از چشمان‌مان برداریم تا قادر به دیدن زیبایی‌ها و نعمت‌هایی بشویم که همین حالا در زندگی‌مان وجود دارد.
قادر به تشخیص زیبایی‌های خانه‌مان، محله‌مان، شهر و کشورمان بشویم و با توجه کردن به آنها، اقرار به آنها و لذت بردن از آنها، ظرف وجودمان را آماده‌ی دریافت نعمت‌های بیشتر کنیم و وارد مدارهای بالاتری شویم که نعمت های بیشتری وجود دارد.
چراکه برای داشتن شرایط بهتر و نعمت‌های بیشتر، باید ظرف بهتر و بزرگ‌تری آماده کنیم و تشخیص نعمت‌های کنونی‌مان و سپاسگزاری به خاطر آنهاست که ظرف‌مان را رشد می‌دهد و به قول قرآن لئن شکرتم لاَزیدنّکم می‌شویم.
تغییر به سادگی وقتی رخ می‌دهد که با فراغ بال، به استقبال ماجراهای جدید می‌رویم. آدمهای جدیدی را ملاقات می‌کنیم، از زیر سلطه‌ی شیوه‌های همیشگی‌مان بیرون می‌آییم و شیوه‌های جدید را برای انجام کارها امتحان می‌کنیم. برای پخت غذای‌مان ادویه متفاوتی امتحان می‌کنیم و به هر شکلی که شده، روزمرگی را از زندگی دور می‌کنیم و به این وسیله وجودمان را آماده‌ی ورود به دل ناشناخته‌ها و تجربه‌ی آنها می‌کنیم.
هرچه ناشناخته‌های بیشتری را امتحان کنیم، بیشتر پی می‌بریم که نه تنها ترسناک نبود، بلکه به ما فرصت تجربه‌ای شگفت انگیز بخشید.
با هر بار انجام یک کار جدید و تجربه‌ی یک ناشناخته‌ی دیگر، توانایی‌های بیشتری را در وجودمان بیدار می‌کنیم که بخشِ دیگری از عزت نفس‌مان را می‌سازد و آرام آرام «ترس از تغییر»، از وجودمان رخت برمی‌بندد و طعم زیبای امتحان شیوه‌های جدید، در وجودمان نهادینه می‌شود.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۱185MB12 دقیقه
با درود و ادب به شما خانواده صمیمی عباسمنش
سفر به دور آمریکا یک انقلابی تو ذهن من ایجاد کرد یه جورایی خودش یه دوره تمرکز بر روی نکات مثبته و انگار با دوره دوازده قدم مکملن
هر وقت یه جلسه از دوره دوازده قدم رو گوش میدم چندتا از قسمت های سفر به دور امریکا رو هم بعدش میبینم انگار اینا باهم بهم الهام میشن و به طرز معجزه آسایی همدیگرو کاور میکنن خدارو شکر میکنم که باهم در مسیر سعادت داریم تلاش می‌کنیم از شما هم سپاسگزارم که لحظات شادیتونو با ما به اشتراک میزارید خدا میدونه گاهی اوقات حس میکنم با هم داریم اونجا قدم میزنیم و منم مثل شما از اون زیبایی ها لذت میبرم…
راستی یه چیزی که توجه منو تو این قسمت جلب کرد این بود: وقتی پیش اون خانم آقا با سگشون عکس گرفتین رو گارد پل تعداد زیادی قفل بسته بود آیا اونا هم از این اعتقادهای قفل و دخیل دارن!!!؟ یا داستانی دیگه داره؟