سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۲

سلام استاد قلب هاوخانم شایسته ی بی نظیر

این فایل رو دوست دارم صدبار دیگه هم ببینم چون باتوجه به تعاریفی که مریم‌ جان ازاین خانمی که میزبان شمابودداشتندبرای من ایشون یه الگوی خوشگل شدوقتی خونش رودیدم فهمیدم چقدراین شخص برای زندگیش شوروذوق داره نمی‌دونم چرا ولی یهواین توی ذهنم به صدادراومدکه ببین مطهره آررره درست همینه ،درست اینه فقط به زبون نگی خدایاشکرت عملا این شکرگزاری رو نشون بده پاشوازهمون اتاق مجزایی که داری شروع کن به زیباترکردنش یه رنگ جدید به دیواراش بزن، یه چندتاگلدون سرزنده بگیر بزار،باسلیقت یه ریسه بندی جذاب کن میبینی دلت روشن شه،پاشو پاشو یه روبالشتی خوش آب ورنگ بگیرواون قدیمی روعوضش کن،وای وای تابلو،چه تابلوهای خفنی هست پاشو بگیربزن به دیوار

توخودت دختر میتونی خالق این همه زیبایی باشی منتظرچی هستی هان؟مگه استادنگفت باهمون چیزایی که داریدشروع به سپاسگزاری و لذت بردن کنید،بزارید ظرفتون برای ورودنعمت هاوزیبایی های بیشتربزرگتربشه

آره استاد خیلی خوب گفتیدوتازه بااین فایل فهمیدم داریدازچی حرف می زنید.

وقتی من از همین چیزهای کوچیک دریغ میکنم ونمیبینمشون خدامیخوادچی رووارد زندگیم کنه من مگه عملا ذوقی ازخودم بهش نشون دادم!فقط رفتم گفتم می‌خوام می‌خوام می‌خوام می‌خوام اماذوقِ خواسته هام رونشونش ندادم.

ماهاهمش منتظریم،منتظریم خدا کاری کنه،منتظریم کسی واردزندگیمون بشه تاکنارش بخوایم حال خوب رو تجربه کنیم یافکرمیکنیم بایدحتمابه فلان خواستمون برسیم تاحالمون خوب باشه واززندگیمون احساس رضایت کنیم.همه ی اینانشون ازاون ترمزذهنیِ مامیده که نمیزاره خواسته هامون رنگ واقعیت بگیره.

اما اون خانوم،زندگیه ی دونفره ی خودش ومادرش رواونقدرکافی دید برای احساس خوب داشتن که باعثِ حرکتش شدبه سمت این همه زیبایی وسرزندگی وحتی ماهایی که فقط داریم ازطریق یه صفحه نمایش گوشی میبینیمشون انرژیش بهمون میرسه.

واقعا تفاوت آدماوداشته هاشون دراون جهان بینی متفاوتی که ازاکثریت جامعه دارندمشخص میشه.

من هرروزدارم تمرین میکنم زندگیم روازوابستگی به هرچیزی یاکسی پاک کنم به خودم قدرت بدم برای همین خیلی باخودم تنها وقت میگذرونم ومیبینم چقدرلذت بخشه نمی‌دونم چرااینقدرآدماازتنهابودن میترسن جزاینکه از نگاه توحیدی به زندگیمون دوریم؟!

ازوقتی که باکنارخودم بودن خو گرفتم زبانی که همیشه نصفه‌ونیمه بودالان منظم جزو روتینم شده حتی حضورم توی سایت شماخیلی بیشترشده وکلی عادت جدیددیگه چون دیدم ببین دخترچقدرتایم داری که میتونی بزاری سر چیزایی که علاقه بهش داری اما وقتی خودت رومدام وابسته به بقیه و حاشیه هاشون داری وشبیهِ یه بازارآشفته میمونه زندگیت،برای امورات مهم و کارهای اصلی زندگیمون فضایی میمونه مگه؟

وقتی من تنهایی وباخودم اینقدرحالم خوبه حتی آدم های جدیدی که وارد زندگیم میکنم از روی نیازم نیست که بخوان مثلاوقت منو پرکنن یاازتنهایی وروزمرگی و…نجاتم بدن،همشون رو باقلبم به زندگیم دعوت میکنم‌ و چنین آدم هایی قطعابهترین خاطرات رو برام میسازن…

هرچی بگمممم عاشقتونم کمه استاد،برای آگاهی هایی که این سریال پرشگفتی بهم میده

سلام آقای محبی عزیز

وقتی از جزئیاتی که شاید چشم من خیلی بهش دقت نکرده بودصحبت کردیددرکامنتتون متوجه شدم هنوز من خیلی نتونستم ذهنموبه دیدن زیبایی هاعادت بدم وانگارهنوز فضاهای زیادی توذهنم گذاشتم برای اینکه نازیبایی هاروبخواد دنبال کنه که جاداره خیلی نگاهم رو عمیق تر کنم به آنچه میتواند زیبایی های این جهان پرشگفتی محسوب بشه وماروبه شکرگزاری فرابخونه.

سپاسگزارم بابت کامنتِ سراسر زیباییتون