سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۳

سلام

چندتا نکته بود که توی این قسمت فکرم رو مشغول کرد :

اولین چیزی که بطور کلی بهش فکر می کردم همین سبک زندگی هست که استاد داره ٫

داشتم به این فکر می کردم که خود آمریکایی ها چند درصدشون واقعا می تونن چنین آزادی مالی و زمانی و مکانی ای داشته باشن که بتونن بی دغدغه مالی ، بی دغدغه زمانی بتونن هر وقت عشق کردن شهر به شهر و دیار به دیار رو با یک آر وی گرون قیمت و مجهز (یه خونه متحرک) ، بچرخن و صفا کنن ؟٫٫٫ خیلی از آمریکایی ها چقدر درس می خونن تا فقط شغلی پیدا کنن برای استخدام شدن و حداقل پنج روز روزی حداقل ده ساعت کار کنن تا بتونن با کلی وام و اینها یه زندگی حداقلی براخودشون فراهم کنن و سالهای سال قسط بدن و دلخوشیشون روزای آخر هفته باشه٫

چقدر از دوستام که الان آمریکان و پذیرش تحصیلی گرفتن و این خیلی خوبه و خودش یه جامپ بزرگ بوده ، ولی چند نفرشون می تونن چنین زندگی داشته باشن ؟

خود من خیلی حسرت می خورم که چرا نتونستم پذیرش بگیرم اونجا ٫ ولی واقعا این حجم از آزادی رو چه از نظر نوع شغل و چه درآمد و آزادی زمان و مکان رو چند نفر دارن ؟

حتی آدمهای معروفی مثل فوتبالیست ها و بازیگران هم در این حد آزاد نیستن ٫ اونها هم پروژه ای و فصل به فصل باید قرارداد ببندن و حقوق بگیرن ٫ از نظر مالی مستمر نیست ٫ اگر فیزیکی مصدوم بشن نمی تونن پول بسازن ٫ شهرت بیش از حدشون براشون هرجا برن بیشتر دردسر سازه و نمی ذاره خودشون باشن و راحت باشن ٫ یه فیلم دزدکی ازشون کسی بگیره کلی براشون حاشیه و دردسر درست میشه ٫

بهترین پزشک فوق تخصص هم باشی بازهم باید کار کنی ٫

البته خب شاید آزادی ارزش اول هرکسی نباشه ٫ شاید تمام عشق طرف کارش باشه ٫ ولی بشخصه برای من این اوج لذت از زندگیه و آزادی ارزش اول٫ چی بهتر از کاری که هم عشقت باشه و هم بهت آزادی مکانی و زمانی بده ٫ هنوز ولی نتونستم اون زمینه رو توی خودم پیدا کنم که چی می تونه چنین زندگی رو برام به ارمغان بیاره ٫ همینجا از استاد می خوام که اگر ممکنه بگن ما چجوری کشف کنیم اون عشق و استعداد اصلی خودمون رو که بتونیم مثل شما به این آزادی برسیم ؟ و آیا همه این رو دارن و همه می تونن مثل شما برسن به این حجم از موفقیت و این نوع سبک ؟ با هر نوع تحصیلاتی و هر شعلی ؟

این کلا افکاری بوده که دائم تو ذهنمه از مشاهده آزادی این نوع سبک زندگی استاد که تا آخر عمرش آزاده و خیالش راحت و قرار نیست هر روز برای یک لقمه نون بدوه و کلی استرس بکشه ٫

نکته بعدی اما در مورد مایک بود٫ اینکه چقدر خوب داره در کنار این مرد مسئولیت پذیری و کار تیمی رو یاد می گیره ٫ چقدر اعتماد به نفس و خودباوری خوبی بدست میاره ٫ حتی اونجا که استاد چرخ رو می چرخونه هم میره میگه منم می تونم ٫ این نشون میده چقدر داره خوب رشد می کنه زیر نظر مستقیم پدرش که بهترین مربی زندگیش هم هست٫

نکته دیگه در مورد صبحانه بود که گفتین بازم تخم مرغ ٫ چای کیسه ای و تخم مرغ ٫ این نشون میده که درسته که وضع مالی خیلی خوبه و میشه هرروزم صبحونه لاکچری زد ولی لذت همیشه تو چیزهای لاکچری و بالاترین کیفیت نیست ٫ اگر عشق و صمیمیت حقیقی باشه میشه با همون نیمرو و املت و نون پنیر سبزی هم صفا کرد ٫ میشه از سادگی هم لذت برد ٫ این برای من خیلی جالب بود ٫

نکته آخر در مورد آواز خوندن استاد بود٫ من لر و بختیاری نیستم ولی دیدم که آهنگ ها و آوازهای دشتی و بختیاری که دوستان اونجاییم گوش میدن و اکثرا اینقدر سوزناک هست که آدم تمام دردهای گذشته یادش میاد و غصه دردهای آینده رو هم میخوره٫ احساس می کنم اینطور خوندن استاد در واقع یک نوع طعنه و حتی تمسخر این سبک بود ٫ درواقع ایشون می خواستن بگن اینطور سبک هایی که همش غم و غصه و گریه هست اصلل خوب نیست و داشتن یکجورایی پیام میدادن و گفتن ما داریم برای شادی ازش استفاده می کنیم یعنی داشتن شوخی می کردن با این نوع و یکجورهایی به زبون بی زبونی می گفتن که نباید این ها رو گوش داد٫

یه نکته ریزی هم بود که اون تیکه از شعر آهنگ سیاوش قمیشی رو استاد می خونن فقط که مثبته ٫ در واقع خیلی از ابیات شعر منفی و با حسرته ولی استاد به بخش مثبت اهنگ توجه می کنه ٫٫٫ اون نقطه ای که به قانون رهایی و توکل و خیر دیدن نتایج اشاره می کنه :

“باید پارو نزد ، وا داد ٫٫٫ باید دل رو به دریا داد

خودش می بردت ، هرجا دلش خواست٫٫٫

به هرجا برد ، بدون ساحل همونجاست”

٫٫٫

در آخر خواهشی داشتم از خانم شایسته و اینکه ما نمی خواهیم قلم زیبای شما یعنی اون متونی که برای فایل ها می نویسین رو از دست بدیم ٫ بنظرم شما متنتون رو داشته باشین و حالا زیرش می تونین متن منتخب این قسمت رو که کامنت یکی از بچه ها هست رو هم بیارین ٫ بازهم البته هرچه صلاح می دونین خودتون ٫

سپاس بی کران ??