دیدگاه زیبا و تأثیرگذار اندیشه عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
خیلی با خودم فکر کردم که چه چیز این سفر من را انقدر تحت تاثیر خودش قرار داده، مگر نه اینکه همه ما کم و بیش سفرهایی در طول زندگی داشته ایم پس چرا این سفر، اینقدر خاص شده که هر روز تشنه دیدن و تجربه قسمت دیگری از آن هستم و به این نتیجه رسیدم که مسافرین این سفر، آدم های خاصی هستند و در واقع این آدم ها هستند که پدیده ها و اتفاقات را خاص میکنند، یا بهتر بگم این آدم ها هستند که پدیده های زندگی خودشون را خلق میکنند، {پاندای بزرگ پرسید: “کدومش مهم‌تره، سفر یا مقصد؟” و اژدهای کوچک گفت: “همسفر…”🐼🐉}
مثلا شادی استاد در بدو ورود به نیویورک با دیدن تابلوی خوش آمدید به نیویورک برای من جالب بود چراکه هرگز در مسافرت های خودم و اطرافیانم چنین حدی و چنین جنسی از خوشحالی را ندیده بودم. آنچه من در سفرهایم و ورود به شهر مقصد تجربه کردم نهایتا این جمله بود که «آخیش بالاخره رسیدیم» یعنی دیدن تابلوی خوش آمدید بیان کننده یکجور رهایی از جاده و کلافگی های سفر تعریف شده است در حالیکه استاد درست مثل اینکه از بهشتی وارد بهشت دیگری میشود. نه تنها از رانندگی خسته نیست بلکه نیرویش برای روزهای خوبی که در شهر بوفالو خواهد داشت چند برابر میشود و با عشق دریا را به شریک لحظه هایش نشان میدهد و خانم شایسته آنقدر ذوق میکند که اگر میتوانست، دریا را بغل میکرد؛
و بعد دوربین می آید که دریا را ببلعد و صحنه تلاقی آسمان و دریا را شکار کند؛ خدای من، چه صحنه زیبایی! دریا چنان با آسمان یکی شده که آبی ها را نمیتوان از هم تشخیص داد و این زیبایی ناب، این پیام را به من می رساند که هیچ مرزی بین بالا و پایین وجود ندارد و انسانی که در مدار زیر صفر زندگی می کند میتواند، میتواند به اوج برسد، به شرطی که باور کند خالق آبی آسمان و آبی دریا یکیست و آن خداوندی ست که در همه جا جاریست و من یاد گرفتم که سفر مترادف با خستگی نیست، سفر مترادف با هزاران انگیزه ایست که نه تنها ریشه ی خسته بودن را خشک میکنند بلکه برگهای سبز امید را می رویاند و نوید صدها تجربه‌ی زیباتر را در آینده سر میدهد.
و بازهم استاد: باید پارو نزد وا داد؛ باید دل رو به دریا داد؛ خودش میبردت هرجا دلش خواست؛ به هرجا بُرد بدون ساحل همونجاست؛
این شعر زیبا و ساده، بیان کننده قانون است، قانونی که می گوید بی جهت دست و پا نزن، بدون ایمان حرکت نکن، هنر تو، توکل و سرسپردگی و وظیفه‌ی جهان، هدایت تو به مسیر نعمت‌ها و لذت‌های بیشتر است. رابطه استاد با مایک، یک رابطه فوق عالیست، جذابیت این رابطه و خلاقیت در عاطفه، قابل تقدیر است؛ استاد صبح ها با ترانه های درخواستی مایک، بیدارش میکنه و چه خواب از سر پراندن شیرینی، مایک خنده ش میگیره و صبح را با بهترین فرکانس شروع میکنه
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۳149MB10 دقیقه
به نام خدایی که رحمتش بی اندازه و مهربانی اش همیشگیست
سفر به دور آمریکا
قسمت 23
تحسین میکنم موسیقی قشنگی رو که روی این فایل میکس کردید…چه آهنگ زیبایی رو خواننده میخونه..
چه قدر مزارعی که ازشون عبور کردید سبز و پر محصول بودن…
تحسین میکنم جاده های این کشور رو که صاف هست و خطوط راهنمایی پررنگ هستن و که رانندگی رو برای راننده ها آسان و لذت بخش کردن…
Wellcme to NEW YORK
چه قدر قشنگ هست رانندگی در جاده ای که یک طرفش دریای آبی و یک طرفش سرسبزی چمن ها و ساختمان ها هست..خدایا شکرت به خاطر این زیبایی…
چه پل زیبایی هست…چه ارتفاعی داره…تحسین میکنم سازندگان و طراحان و کسانی رو که این پل رو ساختن…
چه قدر زیباست منظره ی دریای آبی با تلفیقی از آسمون و ابرهاش از بالای این پل…
چه قدر جاده ای که استاد درش هستید زیبا..پر از سرسبزی و تمیز هست…برای من همیشه تحسین برانگیز هست تمیزی و پاکی مسیرها و جاده ها…
چه قدر جالب پنکه های داخلی آروی در بهترین مکان نصب شدن و روشن هستن…
تحسین میکنم خانم شایسته رو که همه چیز رو داخل کشور ها مرتب چیدن…و الان هم دارن یه قهوه ی عالی درست میکنن…
چه قدر قهوه ها ساده آماده شدن…
چه قدر این شیرینی هایی که از اون قنادی خانم کثی براتون خرید…تازه و خوش مزه به نظرمیرسن…میچسبه در کنار قهوه…خدایاشکرت به خاطر لذت های کوچیک..
تحسین میکنم رابطه ی عاطفی زیبا و توحیدی بین استاد و خانم شایسته رو که هر بار دیدنش قانون جهان در مورد کبوتر با کبوتر باز با باز رو برام یادآوری میکنه…
تحسین میکنم مهارت بالای استاد رو در رانندگی با آروی…
تحسین میکنم بزرگی این کشور و فراوانی تعداد استیت پارک ها رو درش…
تحسین میکنم فضای زیبای ورودی این استیت پارک رو…
تحسین میکنم محیط فوق العاده زیبا و تمیز و چمن های سبز و یک دست این استیت پارک رو..همیشه برام جای تحسین داره که در همه جای این کشور که نگاه کنی چمن ها یک دست و کوتاه هستن انگار که هر روز بهشون رسیدگی میشه و این در مقابل وسعت این کشور خیلیه…
تحسین میکنم مهارت عالی مایک رو که همه ی کارها رو به بهترین نحو و پرفکت انجام داد…
تحسین میکنم مایک رو که با اعتماد به نفس بالا از مهارت ها و توانایی هاش برای ما جلوی دوربین میگه
..
تحسین میکنم لباس زیبای گل گلی مایک رو که در جریان سفر خرید و چه قدر هم بهش میاد…
چه قدر حیاط امروز آروی از نمای پنجره بی‌نظیر هست…چه آدم های فوق العاده ای که همه برای لذت بردن در این مکان حضور دارن..
چه قدر این درخت عریان در دل این سرسبزی قشنگه…
تحسین میکنم استاد رو که صبح شون رو این قدر پرانرژی شروع کردن و در حال آهنگ خوندن هستن…
تحسین میکنم نیمروهای خوشمزه ای رو که خانم شایسته توی این تابه های استیل فوق العاده درست کردن…چه قدر لذیذ به نظر میرسه…
تحسین میکنم شیطنت و روحیه ی استاد رو در اول روز که میگن یه صبح جدید دیگه شروع شده..
تحسین میکنم استاد رو که حتی با این اندام اینقدر راحت خودشون هستن فارغ از نگاه آدم ها…
تحسین میکنم مایک رو که صبحش با آهنگ های درخواستی استاد شروع میشه…
تحسین میکنم نورپردازی زیبا و عالی آروی رو که در بهترین جا لامپ ها تعبیه شده…
تحسین میکنم تمیزی فضای داخلی آروی رو…
باید پارو نزد
وا داد
باید دل رو به دریا داد
خودش میبرتت هر جا دلش خواست
به هر جا برد بدون ساحل همونجاست
تحسین میکنم ملودی و صدای استاد رو که این شعر اجرا کردن…و صبح شون رو با این حال خوب و شادی شروع کردن…
صبح شما به خیر و شادی
چه صبح زیبایی رو شما توی این مکان زیبا شروع کردید…
به به صبحونه ی مایک چقدر خوشمزه به نظر میرسه…
چه قدر این مکان فوق العاده زیبا هست…آسمون درختا…زندگی…هوا..
استاد قلنج مایک رو هم میشکونن…چه قدر این رابطه ی پدر و فرزندی جای تحسین داره…خدایا شکرت…
ممنون استاد که برای همه ی ما الگو شدید..
خدایا شکرت..
23/آذرماه/1402