دیدگاه زیبا و تأثیرگذار اندیشه عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
خیلی با خودم فکر کردم که چه چیز این سفر من را انقدر تحت تاثیر خودش قرار داده، مگر نه اینکه همه ما کم و بیش سفرهایی در طول زندگی داشته ایم پس چرا این سفر، اینقدر خاص شده که هر روز تشنه دیدن و تجربه قسمت دیگری از آن هستم و به این نتیجه رسیدم که مسافرین این سفر، آدم های خاصی هستند و در واقع این آدم ها هستند که پدیده ها و اتفاقات را خاص میکنند، یا بهتر بگم این آدم ها هستند که پدیده های زندگی خودشون را خلق میکنند، {پاندای بزرگ پرسید: “کدومش مهم‌تره، سفر یا مقصد؟” و اژدهای کوچک گفت: “همسفر…”🐼🐉}
مثلا شادی استاد در بدو ورود به نیویورک با دیدن تابلوی خوش آمدید به نیویورک برای من جالب بود چراکه هرگز در مسافرت های خودم و اطرافیانم چنین حدی و چنین جنسی از خوشحالی را ندیده بودم. آنچه من در سفرهایم و ورود به شهر مقصد تجربه کردم نهایتا این جمله بود که «آخیش بالاخره رسیدیم» یعنی دیدن تابلوی خوش آمدید بیان کننده یکجور رهایی از جاده و کلافگی های سفر تعریف شده است در حالیکه استاد درست مثل اینکه از بهشتی وارد بهشت دیگری میشود. نه تنها از رانندگی خسته نیست بلکه نیرویش برای روزهای خوبی که در شهر بوفالو خواهد داشت چند برابر میشود و با عشق دریا را به شریک لحظه هایش نشان میدهد و خانم شایسته آنقدر ذوق میکند که اگر میتوانست، دریا را بغل میکرد؛
و بعد دوربین می آید که دریا را ببلعد و صحنه تلاقی آسمان و دریا را شکار کند؛ خدای من، چه صحنه زیبایی! دریا چنان با آسمان یکی شده که آبی ها را نمیتوان از هم تشخیص داد و این زیبایی ناب، این پیام را به من می رساند که هیچ مرزی بین بالا و پایین وجود ندارد و انسانی که در مدار زیر صفر زندگی می کند میتواند، میتواند به اوج برسد، به شرطی که باور کند خالق آبی آسمان و آبی دریا یکیست و آن خداوندی ست که در همه جا جاریست و من یاد گرفتم که سفر مترادف با خستگی نیست، سفر مترادف با هزاران انگیزه ایست که نه تنها ریشه ی خسته بودن را خشک میکنند بلکه برگهای سبز امید را می رویاند و نوید صدها تجربه‌ی زیباتر را در آینده سر میدهد.
و بازهم استاد: باید پارو نزد وا داد؛ باید دل رو به دریا داد؛ خودش میبردت هرجا دلش خواست؛ به هرجا بُرد بدون ساحل همونجاست؛
این شعر زیبا و ساده، بیان کننده قانون است، قانونی که می گوید بی جهت دست و پا نزن، بدون ایمان حرکت نکن، هنر تو، توکل و سرسپردگی و وظیفه‌ی جهان، هدایت تو به مسیر نعمت‌ها و لذت‌های بیشتر است. رابطه استاد با مایک، یک رابطه فوق عالیست، جذابیت این رابطه و خلاقیت در عاطفه، قابل تقدیر است؛ استاد صبح ها با ترانه های درخواستی مایک، بیدارش میکنه و چه خواب از سر پراندن شیرینی، مایک خنده ش میگیره و صبح را با بهترین فرکانس شروع میکنه
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۳149MB10 دقیقه
سلام به استاد عزیز وشیرین با تموم کارهای دوست داشتنیش وسلام به بانو مریم جان ومایک عزیز پسر دوست داشتنی وپر انرژی ودوستان همفرکانسم
زیبایی های این فایل مثل تمام قسمتهای دیگه این سفر بسیاره از جاده ی سرسبزو قشنگ وبسیار تمیزش وابرهای خوشگل آسمونش واون دریای ابی قشنگ واون قایقهای زیبا که دریارو سیر میکردند وبه ما باور فراوانی واسانی میدن از اون پل زیبا که چه خوشگل روی دریا زده شده بود تابه اسونی بتونی از اینطرف دریا بری اونطرف از شهر زیبای بافالو واستیت پارک سرسبز وقشنگش واون درختهای سرسبزوبلند واروی استاد که جکهاشو میزنن تا اروی هم استراحتی بکنه
ودر دلم رویای چنین سفری رو با چنین اروی وبا همراهانی توحیدی وهمفرکانس ایجادمیکنه و زنده نگه میداره از شعر قشنگی که استاد میخونه وهدایت امروزمنه تو نشانه ی امروزم که منو که منو هدایت کرد به مرور دوباره جلسه پنج قدم چهارمم تا برطرف کنه دغدغه ذهنی این چند روزم رو وبهم یاد بده که تو آرامش ولذت بردن از مسیر وسپردن خودم به هدایتگر بینظیرم میتونم به تمام خواسته هام برسم بی عجله وبی دلواپسی
ممنونم ازتون که مارو مهمون لحظات زیباوشیرین تون میکنید شادیهابه کامتون عزیزای دلم 😘😘
سپاسگذارم از خدای مهربانم که هرلحظه بیشترازقبل بهم باورمیده که هدایتم میکنه وبهم اطمینان میده که مسیری رو که انتخاب کردم درسته هرچقدر که دیگران برچسب فسق وکفر بهم بزنن خداروشکر که داره یادم میده برای حرف هیچکس اهمیت قائل نشم وهمه جا اول نظرخدای مهربانم ودل خوشگل خودم ملاکم باشه همونطورکه تابه حال زندگی کردم والان دارم کاملتر وزیباتر وآسان تر وشیرین تروپرآرامش ترش رو یاد میگیرم خدایا شکرت