دیدگاه زیبا و تأثیرگذار عشرت عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
درس بزرگی که برای من داشت این بود که استاد و پسرشون تنها رفته بودند آبشار نیاگارا و خانم شایسته مونده بود و مشغول انجام وظایف خودش.
من همیشه فکر میکردم یکی از نشانه‌های داشتن رابطه ی عاشقانه و خوب یعنی اینکه همه جا با هم باشیم اما دیدم که چه باور اشتباهی بوده و این که خانم شایسته ی عزیز چقدر با خودشون در صلح هستن. اگر من بودم میدونم که حسادت میکردم به این که من نرفتم و اونها تنهایی با هم عکس گرفتند. این درس بزرگی بود که گرفتم.
اون شدت صلحی که شماها باخودتون دارید منو حیرت زده کرده، اون لذتی که از دیدن آبشار بردید منو حیرت زده کرده و بیشتر درک میکنم که وقتی درست مقابل زیبایی‌ها ایستادیم اما نمی‌تونیم همون لذتی رو که باید، ببریم، یعنی هنوز خیلی راه مونده تا با خودمون در صلح واقعی باشیم.
کیفیت دوربین که نگو وای نگو ،منم وقتایی که توجه به نکات مثبتم عالیه و از قوانین دور نمیشم واقعا روی کیفیت دوربینمم تاثیر گذاره. کاش امکان گذاشتن عکس بود تا منم عکس زیبایهای اطرافم رو می‌گذاشتم که قبلاً نمی‌دیدمشون و بعد از اشنایی با شماها تونستم ببینمشون.
یه چیز دیگه که متوجه شدم قبلا میگفتم عشق واقعی این هست که فقط برای طرف مقابلت از کلمه عاشقتم استفاده کنی. اما دقت کردم استاد از این کلمه زیاد استفاده میکنه، هم برای عشقش هم برای مخاطباش و همین موضوع به من یاد داد که، بی توقع دوست داشتن و در صلح بودن با خودت یعنی همین. یعنی عشق ورزیدن به همه چیز. استاد بی توقع به همه ما عشق می‌ورزه و عشقش رو ابراز میکنه و انتظار و نیازی به بازگشت دوست داشتنی که ابراز کرده، نداره. بی نیازه بی نیازه و با خودش در صلحه.
اون سلام کردن استاد به بازدید کنندگان از ابشار، نکته ی جالبی بود برام. چون همیشه وقتی می‌ریم جایی شبیه به این جاها و همسر عزیزم به غریبه‌ها سلام میکنه، من میگم چرا الکی به کسی که نمیشناسی سلام میکنی چقد ماشین باورام زنگ زده!
ولی نکته مهم اینجاست که خدا عاشق من بوده که من رو به این مسیر هدایت کرده. خدایا شکرت. یه حسی بهم گفت بنویس و صدای قلبمو گوش دادم و الان که نوشتم باورای محدودکننده‌ام رو شناختم.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۵186MB13 دقیقه
صبحت بخیر خدای مهربانی ها،سپاس از تو که یک روز دیگر بمن فرصت تجربه کردن و لذت بردن دادی.
روز از نو و ادامه ی سفری جذاب از نو..آبشار نیاگارا مقصد هیجان انگیز امروز، که با هر قدم نزدیکتر شدن به آن تالاپ تالاپِ قلبم گوشم را پر میکند..
آزاد و رها چون نسیم به هر کجا که میخواهم سرک میکشم..
خدای احساساتِ پاک، بینهایت سپاسگزارم که در درست ترین زمانها مرا به درست ترین مکانها هدایت میکنی.
چقدر عشق در لحظه لحظه ی سفر در دلم ایجاد میکنی،چه خوشبختم من که چشمانم اینهمه سرسبزی و طراوت وپاکیزگی را میبینند،این انسانهای شادو خندان که گویی در دلشان قند آب میکنند بس که شادند، وووای این حیوانات دلفریب..
چه هوای مطبوع و دل انگیزی برای رفتن به یک پیک نیک بی نظیر تابستانی است، که با شعف همچون پروانه از این گل به آن گل و از این درخت به آن درخت پرواز کنم،گاهی بر چمن بنشینم و گاهی بر دمن..
چقدر هوامو داری که میدانی عاشق و واله ی طبیعتم، عاشق میوه چیدن و پای درخت خوردن، خوبه که دستم رسید وگرنه حتما باید به بالای درخت هم سلامی میدادم..
ازت متشکرم که اینچنین صدای احساسم را در میاوری که چون کودکان بالاو پایین بپرم و دادو بیداد کنم که: خدایا دمت گرم مرسی که اینقدر باحالی که بلدی حال دلمو خوب کنی،که بگم مرسی که همیشه هستی.
پروردگارم درس بزرگواری و گذشت میدهی با بینهایت صحنه ها و مناظر روح نوازی که آفریدی،
مرسی که بعد از هر سفر در دلم نویدِ سفرِ بهترِ بعدی رو میدهی که همیشه در خاطرم باشدکه باران، جهان پر است از زیبایی و پاکی وهمیشه جایی برای رفتن هست.باران جهان پر است از نعمت،تو بخواه من بهت میدم.
اینجا دقیقا مکان منه،مکان باران که یکی بشه با تو، که سرشار بشم از تو،
چه درسی بگیرم بالاتر از توحید،که نقاشِ این مناظر تسخیرکننده ی روح و جانم خدایی یکتا،دقیق،منظم با قدرتِ خارق العاده است که ذره ذره ی جهان را کنار هم نگاه داشته و هر انسان و هر حیوان و هر موجود جنبنده ای درست در مداری که باید قرار گرفته اند.
منتظرم از طریق بینهایت دستان زیبایی که در اطرافم نهادی مرا به جنگل کاکتوس و پارک سکویا نیز ببری.
خدایا خوشحالم مشعوفم سرزنده ام از این احساس پاکی که با تو دارم،سپاس خدای بیکران را.
تا با تو هستم پادشاهی میکنم?