دیدگاه زیبا و تأثیرگذار احسون عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
خدا رو شکر می کنم برای وجود چنین سایتی که، دوتا آدم شبیه به هم و در عین حال مکمل هم نماینده و هم راهبر یک خانواده از انسان هایی شده‌اند که، درطلب کردن حقیقتند و جویای هدایت به خواسته‌های‌شان.
به جرات میگم ، ماجراهای این سفرنامه، زیباترین، پربازده ترین، پر معناترین و آموزنده ترین سریال مستندی هست که در زندگی‌ام دیده‌ام. چقدر احساس شباهت می کنم با استاد، شباهت در به دنبال کشف قوانین بودن و ساختن زندگی‌ِ دلخواهم. عاشق آدم های شهودی و با احساس هستم،
چقدرعاشق اینم که خانم شایسته دارن عین زندگی رو بدون آرایش و پیرایش و بدون نمایش فیلم می گیرن. واقعا خود خودتون هستین .
چقدر حس خوبی دارم بخاطر این قضیه و چقدر این صداقت و روراستی باعث میشه ذهن من بهونه های کمتری داشته باشه و کمتر بتونه در من تردید ایجاد کنه. چقدر راحت تر می تونم باورهای خالص تر و قدرتمند کننده تری بسازم و ارتباط بین آگاهی‌ها رو پیدا کنم وقتی در بطن تجربیاتتون حضور دارم.
خوش به سعادتتون که شدین نماینده ی نگاه آدمهایی که راه سعادت و خوشبختی و حقیقت رو طلب کردن. چقدر دوست دارم نگاه عاشقانه و ساده و کودکانه ی استاد به شما رو .
خانم شایسته قشنگ معلومه که شعور و ناخودآگاه شما وصله به شعور و خواسته های ما و شما انگار واقعا دریافت می کنین ما چی می خواهیم. اون دفعه گفتم کاش نیاگارا رو از تو کشتی و در جریان رودخونه فیلم می گرفتین و دیدم قسمت بعدش همین کار رو کردین؛ بدون اینکه من تو کامنت ازتون خواسته باشم. یا وقتی رفتین خونه آبشار، انگار واقعا خودم رفته بودم. پس از اون قضیه ایمانم به این مسیر بیشتر شد و سعی کردم همیشه کامنت بذارم.
این سفرنامه داره، بطور بنیادین باورهای ما را تغییر میده و خواسته‌های ما رو مشخص می‌کنه و ما رو به سمت خواسته‌هامون هدایت می‌کنه؛ حتی اگه خودمونم متوجهش نباشیم. حق با استاد هست. واقعا دیدن این سبک زندگی در تمام جنبه هاش، داره خواسته های من رو روشن و روشن تر می کنه هر دفعه. خانم شایسته واقعا خدا خیرتون بده که سعی می کنین مو به مو مارو هم شریک لذت هاتون کنین. چقدر حرف استاد دلنشین بود و من رو به فکر فرو برد که گفتن:
«برای همه اتفاق میفته و فقط بعضیا جلوش رو می گیرن (با مقاومتهای ذهنشون) و یکسری ها دقت نمی کنن و نمی بینن (چون کانون تمرکز و توجهشون جای دیگه هست)»
و چقدر باز هم جالب گفتن که:
«فرکانس هر سه تای ما مثل همه و جهان نمی تونه سه تا آدم غیر هم فرکانس رو در زمان طولانی پیش هم نگهداره و اجازه‌ی تجربه‌ی اتفاقات مشترکی به اونها بده»
اینا داره بهم میگه، اگر دارم همپای شما در سفرنامه میام، یعنی منم هم فرکانسم و مهم‌تر از همه، از وقتی شروع به نظر نوشتن کردم، یعنی مدار بالاتری رو هم رفتم بالا. چون واقعا مثلا به دوستام میگم بیا ببین این ماجرا رو، ولی می بینم که براشون مهم نیست و اصلا توی یه دنیای متفاوت زندگی می‌کنند. تازه یادگرفتم که با قانون هماهنگ بشم و اصراری بهشون نکنم. چون تو فرکانسش نیستن و نمی‌تونن اونچه رو ببینن که من میبینم.
الان واقعا می دونم که روح من از خداست و باید ذهنم و بدنم رو در خدمت و اختیار این روح در بیارم و خودم آگاهانه سکّان زندگیم رو به دست بگیرم و ارباب ذهنم بشم و نذارم ذهنم هرجا دلش خواست بره و بشه لانه ی شیاطین و منفی بینی و منفی گرایی و نذارم بدنم هرطور خواست رفتار کنه و سست و منفعل و بی حال باشه.
سریع‌ترین پاداش این تلاش هم، دیدن این سفرنامه، سپس بیشتر موندن در احساس بهتر به همراه واضح‌تر شدن خواسته‌هام و ارسال فرکانس خواسته‌هام و دوباره رسیدن به احساسی بهتر هست و اگر به اندازه‌ی کافی توی این احساس و این کنترل ذهن بمونم، این احساس به شکل کیفیت بهتر، به همه‌ی جنبه‌های زندگی‌ام سرک می‌کشه، تا جایی که دیگه نخواهم توانست به شیوه‌ی دیگه‌ای زندگی کنم.
هر روز دارم بهتر ذهنم رو کنترل می کنم و اون ناخودآگاه منفی شرطی شده ی شیطان زده رو میندازم تو قفس و بی محلی می کنم به غرغر ها و نق زدن هاش و حرفها و برداشت ها و قضاوت های منفیش و کار خودم رو می کنم.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۱247MB17 دقیقه
(پری ناز)
با نام خدای بزرگم شروع به نوشتن می کنم.استاد جان و خانم شایسته مهربانم سلام.من خیلی اهل کامنت گذاشتن نیستم اما یه جاهایی دیگه من نیستم که می نویسم احساسش میاد که پری ناز برو و الان شروع به نوشتن بکن انگار که همه مطالب از قبل بهم گفته میشه.می دونین من اولین چیزی که توی وجود شما میبینم مریم جان شایسته چیه؟عاشق زندگی کردن و لذت بردنین.اصلا از شروع صحبت هاتون اون انرژی و خوشحالی بی پایان تون بهم منتقل میشه.آدم رو زنده میکنین و تازه یادم می افته خدایا من زنده ام و دارم نفس میکشم و چه موهبتی از این بالاتر که قلبم ضربان داره و نفسم میره و میاد.بی نهایت احترامی که بین شما و استاد هست توی گفتگوی محاوره ای تون رو تحسین میکنم و حتی تصمیم گرفتم به همین شکل با همسرم رفتار کنم.عشق بین شما رو تحسین می کنم چون از نگاه های استاد توی دوربین کاملا همه چی واضحه و نیازی به صحبت نیست.وقتی استاد از صدای شب گفتن و شما اون راحتی تون رو کنار گذاشتین و گفتین می خواین صدای جیر جیرک ها رو بگیرین یه انرژی بزرگی از این همه آرامش تون وارد قلبم شد و من رو از روی تخت بلند کرد.چقدر راحت اون صفا و صمیمیت تون از پشت دوربین وارد قلب ما میشهمن از بچگی از تاریکی می ترسیدم دقیقا مثل شما اما زمانایی که پدرم کنارم بود یه دل شیری پیدا می کردم که نگو و نپرس.بعد ازدواجم هم اون دل شیر رو همسرم بهم داد.راستش این صفا و صمیمتی که عاشقانه تحسین میکنم توی وجود شما رو سالهاست توی قلب همسرم می بینم و ناخواسته تحسینش می کردم.الان می فهمم خدای من چقدر من نعمت دارم و ازشون غافل بودم.اون درختی که نور بهش انداختین رو جوری تماشا می کردم با دقت انگار که تا حالا اصلا درختی ندیدم.بله به نظرم زندگی بی نهایت زیباست کافیه فقط تماشا کنیم و از عمق جان مون نفس بکشیم و این همه لذت رو حتی بو بکشیم چون اعتقاد دارم وقتی توی حس و حال خوب هستیم اون دقایق حتی یه بوی خاصی دارن که میشه با لذت بکشیمشون توی ریه هامون و آرامشش رو به قلبمون بفرستیم.مریم بانوی عزیزم خداوند هر لحظش قلبت رو مالامال از عشقش بکنه و ما سال های سال از وجود نازنینت لذت ببریم?
منتظر فایل های بعدی تون هستیم خدا می دونه فقط قراره دوباره چه لحظاتی رو تجربه بکنیم.
روز و روزگارتون پر از عطر خدا?