سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۱

نتونستم ننویسم برای این قسمت الهی خدای من

نتونستم یادآوری نکنم لذت های حس شده رو توی این فایل الهی

هرآنچه به من میرسه از فضل پروردگارم است

خدایا چشمانم و قلبم را بینا کن تا عمیق و عمیق تر نعماتت رو ببینم…نعمت اینکه شب قبل خواب، کنار عشقت دراز کشیده باشی و آروم آروم صحبت کنی، با چشمانی خواب آلود و صدایی خاص و توگلو…چقدر تجربه ی این لحظه زیباست، اینقدر اینقدر اینقدر خوشاینده که امیدوارم همه تجربه اش کنن، و خودم هم بیشتر از قبل…خدایا شکرت این نعمت و این خوشی رو برامون فراهم کردی…همسر نازنین من خیلی شوخ طبعه، گاهی بین این آروم آروم صحبت کردن هامون، یه چیزی می گه و من دیگه سکوت رو میشکنم و قاه قاه می خندم و دیگه خندم بندنمیاد…و همیشه قدر این لحظات رو دونستم و از ته دل شکرگزارش بودم و از این جنس بیشتر تجربه کردم…خدایا سپاسگزارم برای داشتن چنین همسری الهی…برای داشتن چنین لحظاتی، پروردگارا این از فضل و رحمت توست…

استاد تحسین می کنم این صبوریتون برای گوش سپردن به صحبت های مریم جان، تحسین می کنم اینقدر عکس العمل خوب و عاشقانه رو به صحبت هاشون، به فیلم برداری هاشون، به تک تک حرکاتشون، و انگار مریم بانو مثل کودکی هستش که باهاش با ظرافت و لطافت و با عشق رفتار می کنید، چقدر این لحن صحبت کردن هاتون باهمدیگه زیباست…چقدر الهیه…

استاد گردش هوا و circulate رو گفتید، همین، همین نعمت یکی از بزرگترین شکرگزاری های منه، به نظر من یکی از مهمترین نعمات هستش… در اصل هوا توی خونه جریان نداره، بلکه خداست که جریان داره…توی این خونه ی الهی من که خداوند در اختیارمون قرار داده تا سکنی گزینیم و زندگی راحت تری داشته باشیم، همینطوریه، از دوطرف پنجره داره، و روبه روی پنجره ها هم یک فضای بازه، باعث میشه صدای پرندگان اول صبح، و گردش خدا (هوا) داخل خونه و این تهویه مطبوع نصیبون بشه…وقتی توی خونه ی قبلیم این شرایط رو نداشتم، توی این خونه دیدم چقدر نعمته همین یک مورد. باورتون میشه روزهای تابستان که خیلی ها از گرما شکایت می کنن، خونه ی ما اینقدر هواش خنکی مطبوعی داره که اکثرا پتو هم میکشیم موقع خواب، من این خنکی رو خیلی میپسندم، درسته انسان با کولرها خنکی خلق می کنه ولی من کولر الهی که انرژی مثبت باخودش حمل می کنه رو بیشتر میپسندم. خدایا سپاسگزارم برای همین نعمتت که بهم ارزانی داشتی…

استاد در مورد ارزش این فایل ها گفتید، استاد می دونید این روزها توی سایت چه فایل هایی میزارید؟ مسابقه قسمت 174 زندگی در بهشت و کلاپ هاوس در مورد تغییر دیدگاه در مورد امریکا، فایل های سفرنامه مرداد 98 روی سایت قرار گرفته و امروز که 31 خرداد 1400 هستش، فقط توی همین دوسال چقدر تغییرات در نگرش ها ایجاد کردید. حتی توی صحبت هاتون در فایل های این روزها گفتید، وقتی داشتید سفرنامه رو فیلم برداری می کردید فکر نمی کردید این نتایج رو به همراه داشته باشه…چقدر هدایت های الهی زیباست، فقط کاری که قلبمون امر به انجامش رو می کنه، انجامش بدیم، خداوند بهترین پلن plan هارو برامون چیده، هم برای ما و هم برای دیگر همپاره های ارزشمند.

مریم عزیزم، اونجاهم که رفتی بیرون و توی تاریکی فیلم برداری کردی رو تحسین می کنم، وقتی چراغ قوه رو گرفتی روی درخت ها و زمین، خیلی جالب بود، یه افکت خاص الهی روی سکانس هات بود، یه گردی جا مشخص بود، چقدر خوشم اومد…صدای جیرجیرک ها صدای شب، توی سکوت، وای خدای من چقدر این لحظات زیباست…

تحسین می کنم نعمتی به نام آروی رو، همچنان که توی state park هستید، در جای راحتی، روی تخت خودتون دراز کشیدید…خیلی راحت تر از چادرهای مسافرتی Tent. با توریی که پنجره ها دارن، هیچ حشره یا جک و جونوری داخل نمیاد و هوایی که توی آروی جریان داره و خنک هستش و تخت نرم و راحت، این حالت خیلی تحسین برانگیز هستش، خدا و خرما باهمدیگه! هم طبیعت هم راحتی منزل!

استاد در مورد توی مدار بودن افراد برای دیدن این فایل ها صحبت کردید، اتفاقا من همون یکسال و نیم یا دوسال پیش، میدیدم که فایل های سفرنامه روی سایت قرار می گیره، خیلی اشتیاق داشتم برای دیدنش، اما نه اون جنس اشتیاقی که الان دارم، اون موقع میدیدم برای اینکه میخواستم شمارو بیشتر بشناسم، میخواستم بدونم چیکار می کنید، چه تجربیاتی دارید و درکل توی امریکا چیکار می کنید…یه همچین حس هایی داشتم. طوری که هرقسمت رو میدیدم و پاک می کردم چون فضای هاردم رو اشغال می کرد و ذره ای فکر نمی کردم این فایل های به درد دیگه ای هم بخوره (ببخشیدا😅)

و الان این روزها و ماه ها، به شدت درونم اشتیاق و کشش داره برای دیدن دوباره و تفکر و باورسازی و تمرکز بر نکات مثبت و در کل دریافت آگاهی، تمام قسمت هارو مجدد کیفیت بالا دانلود کردم و قسمت به قسمت می بینم و کلی آگاهی کسب می کنم و کلی حال دلم خوب میشه..الخصوص وقتی چند موردش رو توی زندگیم تجربه کردم بیشتر ایمان آوردم به ارزش بی نهایت این فایلها. با صحبت های شما واقعا احساس کردم که اون موقع چطور در مدار بودم و این روزها چطور در مدارش هستم.

الان از نگاه دوربین شما، حتی لحن صحبت و رفتار یک انسان ثروتمند (چه شما و چه افراد امریکایی) رو توجه می کنم و بهش فکر می کنم و به وضوح احساس می کنم نگاهم چقدر داره تغییر می کنه نسبت به انسان های ثروتمند و در کل پول و ثروت و البته نتایج ریز و درشتم هم گواه این تغییر نگاه هست.

واقعا فکر نمی کردم از فایلی که گشت و گذار در جاهای مختلف امریکا توش نبود، اینهمه آگاهی دریافت کنم و اینهمه حالم خوبه بشه…برم یکدور دیگه با عشق ببینم این قسمت الهی رو.

اون لحظه که ساعت رو نشون دادید، همزمان با صدای ماشین خشک کن لباس، چراغ ساعت هم خاموش شد، خیلی لحظه ی فانی fun بود، انگار زنگ اخطار بود، اخطار دیروقت بودن و باید بخوابید…

جمله ی ارزشمند مریم جان: همیشه به این فکر میکردم که این چیزهایی که من الان توی جهان میبینم، آدم های دیگه چه چیزهایی دارن می بینن؟ من دوست دارم دنیارو از نگاه اوناهم ببینم چقدر این طرز فکر و طرز نگاه مریم جان در همین قسمت های سفرنامه جریان داره و دقیقا داره ذهن منو آماده میکنه برای رفتن برای تجربه چیزهای بیشتر و بزرگتر، دیدن دنیا از نگاه دیگران.

این احساس الانم رو برای خودم ثبت می کنم و ردپا میزارم برای سالهای آینده ام ببینم همین احساس منجر به چه چیزی و چه تجربیاتی شد: این روزها احساس می کنم باید بریم، من و همسرم، وجودم داره هی درخواست میده برای کندن از این شهر و دورشدن از این آدما، احساس می کنم دیگه چیزی برای یادگرفتن اینجا ندارم، از این شهر، از این مردم و از این تجربیاتی که تا الان در این موقعیت داشتم، دلم رفتن میخواد، شهرهای جدید، موقعیت های جدید، آدم های جدید، شرایط جدید، نگاه های جدید، جدید و البته رشد کرده، و البته فراتر از چیزهایی که تا الان بوده، پخته تر، بزرگتر و وسیع تر! این احساس آماده ی رفتن بودنم این روزها خیلی پررنگ تر شده، احساس می کنم دیگه اینجا جای من نیست، و باید حرکت کنم! قبلا اینقدر درخواست رفتن نداشتم. و به لطف خداوند همین وابسته نبودن من و همسرم به چیزی یا کسی در اینجا، قلبم رو آرام می کنه برای اجابت این خواسته.

سپاسگزارم از مریم عزیزم که زحمت این قسمت هارو کشیده و اینطوری به من در تمام جنبه ها کمک کرده، برای حضورت سپاسگزارم مریم نازنین.