دیدگاه زیبا و تأثیرگذار احسون عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
خدا رو شکر می کنم برای وجود چنین سایتی که، دوتا آدم شبیه به هم و در عین حال مکمل هم نماینده و هم راهبر یک خانواده از انسان هایی شده‌اند که، درطلب کردن حقیقتند و جویای هدایت به خواسته‌های‌شان.
به جرات میگم ، ماجراهای این سفرنامه، زیباترین، پربازده ترین، پر معناترین و آموزنده ترین سریال مستندی هست که در زندگی‌ام دیده‌ام. چقدر احساس شباهت می کنم با استاد، شباهت در به دنبال کشف قوانین بودن و ساختن زندگی‌ِ دلخواهم. عاشق آدم های شهودی و با احساس هستم،
چقدرعاشق اینم که خانم شایسته دارن عین زندگی رو بدون آرایش و پیرایش و بدون نمایش فیلم می گیرن. واقعا خود خودتون هستین .
چقدر حس خوبی دارم بخاطر این قضیه و چقدر این صداقت و روراستی باعث میشه ذهن من بهونه های کمتری داشته باشه و کمتر بتونه در من تردید ایجاد کنه. چقدر راحت تر می تونم باورهای خالص تر و قدرتمند کننده تری بسازم و ارتباط بین آگاهی‌ها رو پیدا کنم وقتی در بطن تجربیاتتون حضور دارم.
خوش به سعادتتون که شدین نماینده ی نگاه آدمهایی که راه سعادت و خوشبختی و حقیقت رو طلب کردن. چقدر دوست دارم نگاه عاشقانه و ساده و کودکانه ی استاد به شما رو .
خانم شایسته قشنگ معلومه که شعور و ناخودآگاه شما وصله به شعور و خواسته های ما و شما انگار واقعا دریافت می کنین ما چی می خواهیم. اون دفعه گفتم کاش نیاگارا رو از تو کشتی و در جریان رودخونه فیلم می گرفتین و دیدم قسمت بعدش همین کار رو کردین؛ بدون اینکه من تو کامنت ازتون خواسته باشم. یا وقتی رفتین خونه آبشار، انگار واقعا خودم رفته بودم. پس از اون قضیه ایمانم به این مسیر بیشتر شد و سعی کردم همیشه کامنت بذارم.
این سفرنامه داره، بطور بنیادین باورهای ما را تغییر میده و خواسته‌های ما رو مشخص میکنه و ما رو به سمت خواسته‌هامون هدایت میکنه؛ حتی اگه خودمونم متوجهش نباشیم. حق با استاد هست. واقعا دیدن این سبک زندگی در تمام جنبه هاش، داره خواسته های من رو روشن و روشن تر می کنه هر دفعه. خانم شایسته واقعا خدا خیرتون بده که سعی می کنین مو به مو مارو هم شریک لذت هاتون کنین. چقدر حرف استاد دلنشین بود و من رو به فکر فرو برد که گفتن:
«برای همه اتفاق میفته و فقط بعضیا جلوش رو می گیرن (با مقاومتهای ذهنشون) و یکسری ها دقت نمی کنن و نمی بینن (چون کانون تمرکز و توجهشون جای دیگه هست)»
و چقدر باز هم جالب گفتن که:
«فرکانس هر سه تای ما مثل همه و جهان نمی تونه سه تا آدم غیر هم فرکانس رو در زمان طولانی پیش هم نگهداره و اجازه‌ی تجربه‌ی اتفاقات مشترکی به اونها بده»
اینا داره بهم میگه، اگر دارم همپای شما در سفرنامه میام، یعنی منم هم فرکانسم و مهم‌تر از همه، از وقتی شروع به نظر نوشتن کردم، یعنی مدار بالاتری رو هم رفتم بالا. چون واقعا مثلا به دوستام میگم بیا ببین این ماجرا رو، ولی می بینم که براشون مهم نیست و اصلا توی یه دنیای متفاوت زندگی می‌کنند. تازه یادگرفتم که با قانون هماهنگ بشم و اصراری بهشون نکنم. چون تو فرکانسش نیستن و نمی‌تونن اونچه رو ببینن که من میبینم.
الان واقعا می دونم که روح من از خداست و باید ذهنم و بدنم رو در خدمت و اختیار این روح در بیارم و خودم آگاهانه سکّان زندگیم رو به دست بگیرم و ارباب ذهنم بشم و نذارم ذهنم هرجا دلش خواست بره و بشه لانه ی شیاطین و منفی بینی و منفی گرایی و نذارم بدنم هرطور خواست رفتار کنه و سست و منفعل و بی حال باشه.
سریع‌ترین پاداش این تلاش هم، دیدن این سفرنامه، سپس بیشتر موندن در احساس بهتر به همراه واضح‌تر شدن خواسته‌هام و ارسال فرکانس خواسته‌هام و دوباره رسیدن به احساسی بهتر هست و اگر به اندازه‌ی کافی توی این احساس و این کنترل ذهن بمونم، این احساس به شکل کیفیت بهتر، به همه‌ی جنبه‌های زندگی‌ام سرک می‌کشه، تا جایی که دیگه نخواهم توانست به شیوه‌ی دیگه‌ای زندگی کنم.
هر روز دارم بهتر ذهنم رو کنترل می کنم و اون ناخودآگاه منفی شرطی شده ی شیطان زده رو میندازم تو قفس و بی محلی می کنم به غرغر ها و نق زدن هاش و حرفها و برداشت ها و قضاوت های منفیش و کار خودم رو می کنم.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۱247MB17 دقیقه
به نام خدای جهان افرین
امروز به جای اصل چسبیده بودم به حاشیه و طی یه سرچ به یه سری صفحات رسیدم که دید خوبی به مدرسین موفقیت نداشتن و حتی اسم استاد رو هم آورده بودن برای اینکه بیشتر بفهمم یکم نظرات مطلب خوندم حتی یکی از شاگردای استاد نظر نوشته بود که یه دوره خوب بوده بعد که رهاش کرده همه چی عوض شد و در کل دید خوبی رو منتشر نکرده بود
یکم سر در گم شدم و دچار تناقض که راه درست چیه
نکنه دچار کج فهمی شدم نکنه راهی که دارم میرم اشتباهه و به هدفهام نرسم
داخل پرانتز بگم( من خیلی فایلهای سفر به دور امریکا رو دوس دارم و سعی میکنم به ترتیب ببینمشون چون دید منو به امریکا ، فضاش و مردمش عوض کرد و هم از طبیعت بی نظیری که عاشقشم بیشتر میبینم)
به خودم گفتم بیا فایل بعدی سفر رو ببین شاید حالت بهتر شد،انقدر اون حس بدی که تو وجودم اومده بود که دلم نخواست فایل 31 رو(همین فایل) که نوبتش بود ببینم رفتم تو عقل کل یکم چرخیدم یکم نظرات پیج اینستای استاد رو خوندم که از رضایتشون از فایل های استاد میگفتن ،یکم حالم بهتر شد و گذاشتم چند ساعتی گذشت و دلم خواست فایل 31 رو ببینم و همش هم توی این مدت میگفتم خدای هدایتم کن.(یکم تو دیدن نشونه ها ضعیفم یعنی چیزی که میبینم نمیدونم نشونه هست یا نه به خاطر همین همش میگم خدای با نشونه واضح هدایتم کن) و چقدر جالب که همین فایل نشونه واضح من بود
همون جایی که استاد از هم فرکانس بودن میگه و اینکه شاید خیلیا این فایل الان نبینن و سال دیگه ببینند و باید تو فرکانسش باشن.نکته جالب اینکه این فایل هم 20 جلسه زودتر منتشر کردید
خیلی خوشحال شدم که تو فرکانسش هستم و توی تجربه مشترکی قرار گرفتیم
به نکته جالب دیگه این فایل نور چراغ قوه بود که که مریم جان به درخت تابوند و گفت خبر خوش…،
واقعا به هر چیزی که نور بتابونیم از تاریکی در میاد
احساس میکنم باید به تاریکی های افکارم نور بیشتری بتابه تا قدرتش دیده بشه،من هنوزم منتظر نشونه واضح تر و واضح تری برای هدایت به مسیر درستم و مطمئنم که خدا هدایتم میکنه و اون نور رو از دستهای بیشماری که داره برام میفرسته
خدایا شکرت که بهم فرصت میدی بهتر بشناسمت
خدایا شرکت توی این مسیر قرار گرفتم
خدایا کمک کن مقاومت های ذهنی،نجوا ها رو بشناسم و اجازه ندم به قول استاد واکنشی عمل کنم و حال خوبم رو خراب کنم
از مریم جون برای زحمتی که برای تدوین سفرنامه کشیدن بازم ممنونم