سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۲

سلام به خانواده صمیمی خودم

همونطور که استاد گفتن که بشینیم و از اول فایلهای سفرنامه رو ببینیم، منم اینکارو کردم و چقدر قشنگی ها و چیزهای جدیدی رو دیدم که دفعه قبل ندیده بودم و متوجه نکاتی شدم که دفعه قبل نشده بودم.یه جاهایی از این سفر با خودم گفتم که محمد تو جایزت رو گرفتی.جایزت دیدن دوباره این فایلها و تقویت باورهای جدیدت بودن.جایزت اون حس ذوقی بود که موقع دیدن این فایلها داشتی و اون خنده ی روی لبات.جایزت یاد گرفتن تمرکز روی نکات مثبت و صدق بالحسنی بود.جایزت همین که برای آسانی آسان شدی.جایزت اینکه یاد گرفتی از زندگیت لذت ببری و اونو موکول به زمان رسیدن به خواسته نکنی.

تمام قسمتای این سفر قشنگ بودن و کلی درس داشتن برای من ولی قسمت ۲۶ واسه من یه جور دیگه معنا پیدا کرد.

من تازه فهمیدم که چقدر توی این سالهای اخیر یه سری لذتها رو منع کردم که وقتی به جایی رسیدم برم و لذت ببرم.یعنی خودمم نمیدونستم و اینقدر باور کمبود در پوست و گوشت و استخونم نفوذ کرده بود و من داشتم رفتارش میکردم و با خودم فکر میکردم کار کردم روش و تغییر کرده.وقتی نشونه های این باور رو در خودم دیدم فهمیدم که اصلا درک درستی از فراوانی نداشتم و همچنین توی رفتارم هم تغییرات رو ایجاد نکردم و یه سری عادتا و به قول دوستمون همون شرطی شدگی های قبلی رو داشتم.الان میفهمم که استاد وقتی میگفت اگه به فراوانی اعتقاد داری باید تو زندگیت ببینیش یعنی چی.چون وقتی فراوانی رو باور داری زندگی سراسر نمود فراوانی و لذت و راحت رسیدن به خواسته هست.

حالا ارتباطش با قسمت ۲۶ برای من این بود که میدیدم استاد چطور داره از زندگی ، با تمام وجودش لذت میبره بدون نگرانی از آینده و وابستگی به خواسته هاش که مثلا بگه نه سفر رو کوتاه کنیم که دیر میشه واسه فلان خواسته یا بهمان خواسته.نه حرصی هست واسه دیدن زیبایی ها نه طمعی هست از اینکه یه موقعیت زیبا از دست بره چون همه چی هست بینهایت هم هست.بینهایت فرصت بینهایت موقعیت بینهایت نعمت هست و هرروز هم این نعمتها و فرصتها و موقعیت ها برای من بیشتر و بیشتر میشه.خداوند رزاقه خداوند وهاب.اون از وجود خودش به من این فراوانی رو میده و منو بهره مند میکنه و همین خداوند من رو در زمان درست مکان درست قرار میده و از این زیبایی ها بهره مند میشم.

اون ذوقی که توی صدا استاد مایک و خاله مریم عزیز هستش و اون رفتار پر از شور و اشتیاقشون، این پیام رو به من میرسونه که چقدر رها هستن و دارن از زندگیشون لذت میبرن.لذتی که من اصلا فراموش کرده بودمش و یادم رفته بود که اصلا تجربه هرچیزی رو به خاطر لذتش میخوام.اصلا هدف من لذت بردن از زندگیه.

خب این تغییر بزرگ از یه جایی از این سفر آغاز شد و هرروز که کار کردم و توی عملم هم لحاظش کردم دیدم که چقدر اتفاقات تغییر کرد.مهمتر از همه اینکه عجله رو از وجودم کمتر کرد و من تونستم تمرکز بالایی رو شروع کنم روی کارم چون این باور که بدو بدو وگرنه دیر میشه تمام میشه، باعث شده بود که حتی تمرکز درست و حسابی هم روی کارم نزارم و نتیجه اون چیزی نباشه که من میخوام.

وقتی که استاد گفتن بشینید از اول فایلها رو ببینید، من تصمیم گرفتم که اینکارو انجام بدم و جایزه من همین که این تصمیم رو گرفتم بدون هیچ وابستگی به جایزه و به خودم گفتم بشین تا آخر ببین و اینکاری که میکنی جهان چنان جایزه ای میده بهت که نه تنها دوره های استاد بلکه هرچیزی که خواستی در این جهان بهت عطا میشه.

قسمت ۲۶ به من نشون داد که وقتی از زندگیم لذت ببرم و فراوانی رو به صورت عملی باور کنم، خداوند چنان زندگیم رو غرق در فراوانی میکنه که حتی با دیدن اینهمه زیبایی قبلش ، من به جایی هدایت بشم که زیباییش قلبم رو به وجد میاره و با خودم میگم این زیباترین جایی هست که توی عمرم دیدم.باز میرم جلوتر میگم این زیباترین جایی هست که دیدم و همینطور خداوند خودش و فراوانی هایش رو بیشتر و بیشتر به من نشون میده.

این قسمت بهم نشون داد که ما آدما مثل آب آزادیم.این آب سفر خودش رو شاید از اقیانوس آرام شروع کرده و تبدیل به ابر شده و روی کوهی باریده و برف شده و توی تابستون آب شده و وارد جریان این رود زیبا شده و بدون احساس هیچگونه محدودیتی راه خودش رو ادامه داده و به هرجایی که خواسته سرک کشیده.همینطور هم ادامه میده و کل جهانو میگرده.این داستان بهم اینو گفت که اگر خواهان چیزی هست مثل این آب باش.این آب سفرش رو از یه جایی شروع کرده مهم نیست کجا شاید اقیانوس آرام ولی حرکت کرده و به لایق بودن خودش در مورد تجربه جاهای مختلف فکر نمیکنه چون اصلا همین که هست و جریان داره یعنی لایقشه.یعنی به سمتش هدایت میشه.تو هم بدون اینو و بدون اینو که مثل تمام آدمایی که دارن این زیبایی ها رو تجربه میکنن تو هم میتونی و لایقش هستی چون بی انتهاست این نعمت ها و مثل این آب که همیشه راه خودش رو پیدا میکنه تو هم راه خودت رو به سمتشون پیدا خواهی کرد.وقتی از زندگیت لذت ببری و تصدیق کنی این حسن ها رو و شکرگزار باشی، اونوقت آسان میشی برای آسانی ها و خیلی راحت به این نعمتها میرسی.

خدا رو شکر میکنم بابت تمام نعمت هاش.چند روز قبل اینکه این مسابقه گذاشته بشه حسی بهم گفت بشین دوباره از اول شروع کن به دیدن این فایلها و شروع کردم به دیدن ولی کند و وقتی شما مسابقه گذاشتید گفتم این یه نشونس که باید اینا رو پشت سرهم ببینم و اینکار انجام شد و چقدر حسش عالی بود و چقدر به من شوق داد و همچنین یاد داد که چطور مثل زمان بچگیم از زندگیم لذت ببرم بدون وابستگی به چیزی و از چیزای کوچیک و بزرگ به شوق بیام و به این شکل از ته قلبم شکرگزارشون باشم.الانم قبل گذاشتن کامنت فایل ۲۶ رو دیدم و چقدر حس خوب گرفتم و سر شوق آمدم.

بابت تمام این نعمتها خدا رو شاکرم.

عاشقتونم خانواده صمیمی عباس منش

شاد و سالم و ثروتمند باشید و از زندگیتون لذت ببرید.