سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۲

به نام حق

قسمتی که برای من از همه جذابتر بود قسمت 26سفرنامست چون این فایل اون وجه شاد منو به یادم یاره و عمیقا حالم رو خوب میکنه منو یاد خود واقعیم میندازه که قرار بوده همین قدر شاد و احساس عالی داشته باشم.

ثانبه به ثانیه ش حس خوبو عالی داشت از آهنگی که گذاشته بودین که ناخوداگاه آدمو به حرکات موزون وامیداره

از ز وقتی که رفتیم زیر آبشار

از حس خوب شما سه نفر

و از غذا دادن به سنجاب سیاه و اون پرنده های جیغ جیغو ودلیل مهمتر که برام جالب بود اینکه منو چقد یاد خودم انداخت که چقدر تغییر کردم و ارومتر شدم.

من سال 90 تو سن 20 سالگی نزدیکترین آدم زندگیم برای شنا تو یه دریاچه جون خودش رو از دست داد

من از اون موقع به بعد حتی دریا و دریاچه رو که تو تلویزیون میدیدم پاهام میلرزید حالم بد میشد قلبم از ترس تند تند میزد یه حس بد حس ترس عمیق از آب تمام وجودمو میگرفت

تو دانشگاه دوستم خیلی دوست داشت من این ترسو بزارم کنار خیلی مشتاق بود بلخره منو با زور برد استخر

وقتی نزدیک آب شدم دوباره همون ترس ها همون تپش قلب حتی دوستم گفت اگه حالت بده بریم

من با خودم گفتم نه حالا که اومدم بزار امتحان کنم بلخره رفتم تو آب

حسم به آب همیشه مث یه قاتل بود

ولی اون روز انگار برم رودر روی اون قاتل وایستم و بشناسمش حرف بزنم حس ترسم کمتر شد و کم کم تونستم باهاش کنار بیام

میدونستم مسلئه من آب نیست از آب نمیترسیدم ترس واقعیم از مرگ بود از دست دادن عزیزام بود

هرکی میخاست بره دریا بهش میگفتم توروخدا به اب نزدیک نشو از دور نگاه کن انگار که با این توصیه ها میتونستم مرگو از اونا دور کنم

اون روزها خیلی به مسئله مرگ فکر میکردم که اصلا چرا میمیریم؟ چرا زنده بشیم که بخاییم بمیریم؟؟

و مهتر از همه فک میکردم اگه اونایی که من خیلی دوسشون دارم یه روزی بمیرن منم میمیرم

ولی با کمال تعجب میدیدم زنده ام و دارم زندگی میکنم به این نتیجه رسیدم که مرگ نباید چیز بدی باشه

از اون جایی ام که همیشه قرآن میخوندم میدونستم مرگ نابودی نیست ولی نمیفهمیدم این که مرگ نابودی نیست یعنی چی؟؟؟ پس چیه؟؟

ولی الان با آموزش های استاد مرگ واسم شیرین ترین اتفاقه حس میکنم میرم یه جای بزرگتر زیباتر یه جایی که انقد خوبه که حتی نمیتونم زیباییش رو تصور کنم اصلا همین که یه ذره به خدا نزدیکتر بشی خودش عالمیه واسه خودش

الان وقتی مسجد محله میگه انا لله و انا الیه راجعون حس نابودی به من دست نمیده

قبلا هروقت از بلندگوی مسجد اینو میشنیدم سر تا پام حس غم عجیبی میگرفت احساس نابودی نیست شدن ولی الان میگم خوش به حالش خدا رحمتش کنه با لبخند رضایت

وقتی این میشنوم حس یه مسافری رو دارم که بعد سالها دوری رسیده به خونش به آشیونش رسیده به ریشش به همون جایی که بهش تعلق داره

قراره چقدر آگاهتر بشه چقدر بزرگتر بشه حس یه زندونی رو دارم که بعد حبس ابدش یه دفعه واسش تخفیف اومده و آزاد شده

حس آزادی واقعی رو دارم حس یه پرنده که پرواز میکنه حس اینکه از اون بالای آبشار نیاگارا بپری پایین و تامیخای برسی زمین پرواز کنی تو آسمون

جالبه خیلی ام جالبه دقیقا روز بعد اینکه این فایلو دیدم خواهرم بهم زنگ زد گفت نمیری موج های آبی گفتم بریم و اون لحظه اصلا فکر نمیکردم اینو جذب کرده باشم چون وقتی این فایلو میدیدم انگار که خودم اون جا بودم یه درصد هم این نبود که تجسم کنم نیازی نبود اونجا بودم حس میکردم اون شدت شلاقی زدن آبو اون حس شوق و لذت بردن واقعی از بودن اونجا

فرداش که رفتیم موج های آبی چقدر عالی بود دقیقا همون حسایی که شما سه نفر داشتین منم داشتم یه جاهایی درست کرده بودن آبشار وقتی میرفتم زیر آبشار حس میکردم الان اون آبشار نیاگاراست

روز فوق العاده ای بود

خیلی به خودم و رفتارام فکر میکردم

یادمه دفعه اول که رفته بودم استخر خیلی معذب بودم به دلایلی که الان خنده دار ترین دلایل میتونه باشه ولی اون روز اصلا به این موارد توجه نمیکردم به این فکر کردم که چقد بی توجه شدم چقد راحت شدم چقدر انگار دیدم از اون دید بسته باز تر شده

چقد حال کردم که بزرگتر شدم و دیگه جوری که خیلیا فک میکنن فک نمیکنم و این منو خیلی خوشحال میکنه.

وچقدر با آب دوست شدم با دریا با دریاچه کلا این سفرنامه باعث شده کلی از ترس هامو بزارم کنار ترس از حیوانات ترس از ارتباط برقرار کردن با آدمهای غریبه(خانم کتی) این که میشه از هیچی نترسید و زد به دل ترس ها میشه با همه چی دوست بود و لذت برد و همه چیو بسپری به خدا که یه جوری آدمو هدایت میکنه که هیجان انگیزه که همیشه واسه آدم سوپرایز داره

انگار بعد هر غافلگیری که میکنه و خوشحالی مارو میبینه برای دفعه بعد خلاقیت بیشتری به خرج میده که ما غافلگیرتر بشیم

چه خدای با حالی واقعا…

تا حالا به خلاقیت خدا اینکه چقدر خلاقه فکر کردین؟

وقتی آدم این آبشار با این عظمت رو میبینه خیلی سخته به نظرم به اونی که اینو خلق کرده به خالق همچین اثری فک نکنه

که در کنار اینکه باصلابته عظیمه چقدرم زیباست

همه حس های آدمو درگیر میکنه چشم آدم که این همه زیبایی رو میبینه گوش آدم که این همه زیبایی رو میشنوه حس لامسه آدم که لمس میکنه فکر آدم که فکر میکنه به این زیبایی و حیرت میکنه از این عظمت و زیبایی و فهم آدم که میفهمه و درک میکنه این اّبشار که این همه عظیمه و زیباست که این گوشه ای از زیبایی و خلاقیت و عظمته خالقشه

یادم باشه که یادم نره هرچی میبینم قراره برسم به خودش این همه نشونه گذاشته که یکی یکی ببینم و برسم به درک و فهم خودش

حواسم باشه از جای دیگه که ترکستان باشه سر در نیارم که به خودم ظلم کردم.

خدای عزیزم به خاطر لحظه به لحظه زندگیم به خاطر همه ی فراز و فرودهاش

به خاطر همه آدمهای زندگیم اونایی که بودن الان نیستن و همه اونایی که قراره بعدا باشن

به خاطر قطره به قطره ی آبهایی که نوشیدم

به خاطر ذره به ذره ی غذاهایی که خوردم

به خاطر سلول به سلول بدنم

به خاطر هوایی که تنفس کردم و میکنم

به خاطر همه نعمتهایی که دیدم و ندیدم به خاطر تمام نعمتهایی که به نظرم بدیهی بودن

به خاطر تمام زیبایی هایی که دیدم به خاطر چشم هایی که این زیباهارو دیدن

به خاطر تمام زیباهایی هایی که شنیدم به خاطر گوش هایی که این زیباهارو شنیدم

به خاطر تمام روزهای عمرم و به خاطر همه چی ازت سپاس گزار و ممنونم

از شما خانم شایسته ی نازنین که این همه زیباییهای خدارو به ماهم نشون میدین صمیمانه سپاسگزارم که با توجه به نکات مثبت احساسمون خوب میشه و این احساس خوبه واقعی اتفاقات خوبه واقعی رو به وجود میاره تو زندگیمون علاوه به اینها کلی کمک میکنین آدم ها ترس هاشون رو بزارن کنار رویاهاشون رو به یاد بیارن و زندگی رو زندگی کنن

و سپاس گزار خداوندم که مریمی به این مهربانی و شگفت انگیزی خلق کرده

شاد باشید.

در پناه حق