ماجرای زندگی ما با سفری ماجراجویانه، از بُعد آگاهی به بُعد تجربه‌ی جسمانی آغاز شد تا با تجربه‌ی آگاهی‌ِ خالص و نابی که هستیم هم ظرف وجودمان و هم جهان را رشد دهیم.
«ما»، زاده‌ی سفر هستیم.
و اما درباره برنامه «سفر به دور آمریکا»، باید بگویم این سفر فقط جریان زندگی استاد عباس‌منش نیست بلکه جریان زندگی ایل و تباری است که در پی تشخیص اصل از فرع اند. در پی خودشان بودن و سبک شخصی‌ی خودشان را زیستن اند. آنهم در زمانه‌ای که آدمها آنقدر درگیر حاشیه‌های جلب توجه شده‌اند که فراموش کرده‌اند کی هستند و چرا وارد این تجربه‌ی جسمانی شده‌اند.
بازیگران قصه‌ی «سفر به دور آمریکا»، خود واقعی‌شان هستند، بدون هیچ ماسک، ترس از قضاوت یا نیاز به تأییدِ دیگران. بازیگران این ماجرای واقعی، گلهای باغچه‌ی بورلی، سرسبزی و زیبایی‌ِ بی انتهای طبیعت و جاده‌ها، علائق آدمهایی که در قالب یک ساختما‌ن یا کسب و کار هویدا شده و مهم‌تر از همه، نوشته‌های روح‌نواز علی، رضا، سمیّه، زهرا، طیبه، حسین، شعر رهسپار و… هستند که، ابعاد وسیع‌تری از آنچه را متجلی ساخته‌اند که، پیشرفته‌ترین دوربین جهان قادر به ضبط و ثبتِ آن است.
بازیگرانی که نه به دلیل نَسَب خونی، بلکه به دلیل هم‌فرکانسی و هم‌مداری دور هم جمع شده‌اند و این قصه‌ی حقیقی را ساخته‌اند. این سفر، نمود عینیِ آگاهی‌های خالص و نابی است که، در دوره‌های مختلف از استاد عباس‌منش می‌شنویم.
در زمانه‌ای که اکثریت، بر نکات منفی‌ِ جهان اطراف‌شان تمرکز کرده‌اند، این سفر نمود عینیِ «صدّق بالحسنی» است و با زبان تصاویر به ما می‌آموزد، به جای همرنگ جماعت شدن، همرنگ اصل و اساسی بشویم با نام: احساس خوب = اتفاقات خوب
همرنگ اصلی شویم که می‌گوید: تمام اتفاقات زندگی‌ات را فرکانس‌هایی می‌سازد که، دست‌پروده‌ی ورودی‌های ذهنت و کانون توجه‌ات است.
یعنی اگر بتوانی فیلتری با نام «تمرکز بر نکات مثبت و زیبایی‌ها» یا به قول قرآن صدق بالحسنی را در ذهنت نصب کنی، اگر به جای تلاش برای جلب رضایت آدمها، باورهای قدرتمندکننده و ثروت‌آفرین بسازی، آنوقت آن باورها تو را بی‌نیاز می‌کند از تقلا برای جلب رضایت آدمها و فرصتی به تو می‌بخشد تا ببینی خودت چی میخواهی و چه دوست داری.
این سفر برای من رابطه‌ای به هم‌پیوسته دارد با دوره ۱۲ قدم. اگر بخواهم این ارتباط را با زبان و کلمات انسانی بنویسم، اینچنین خواهم نگاشت:
۱۲ قدم، حکم همان دفترچه‌ی راهنمایی را دارد که در بدو ورودمان به این جهان جسمانی، به ما داده شده تا خودمان، اصل‌مان و آگاهی‌هایی را به خاطر بیاوریم که به پشتوانه‌‌ی آنها وارد این تجربه‌ی جسمانی شده‌ایم.
۱۲ قدم، یک دفترچه‌ی راهنماست از: توانایی‌هایی که داریم، امکانات جهان‌مان و شیوه‌ی ورود به مدار این امکانات و استفاده از آنها. (درست مثل همان دفترچه‌ی راهنمایی که هر وسیله‌ای مثل موبایل، جاروبرقی، یخچال و… به همراهش دارد و به ما نحوه‌ی استفاده از امکان آن وسیله را توضیح می‌دهد)
و برنامه‌ی سفر به دور آمریکا نیز، در حکم تصاویر (figures) آن دفترچه راهنماست، تا مفهوم و منظورِ توضیحات آن دفترچه برای مان واضح و آشکار شود و قادر شویم به شیوه‌‌ای صحیح و بدون خطا و با لذت، آن امکانات را به خدمت بگیریم.
بعضی‌ها هرگز از این دفترچه خبردار نمی‌شوند، بعضی‌ها با اینکه دفترچه را می‌بینند، اما آنقدر به شیوه‌های قبلی چسبیده‌اند و آنقدر از انجام کارها به شیوه‌ی جدید می‌ترسند که، هرگز آن دفترچه را نمی‌خوانند. در نتیجه بهره‌ای بسیار سطحی از آنهمه امکاناتی می‌برند که آن وسیله می‌توانست در اختیارشان قرار دهد. اما بعضی‌ها خوره‌ی جستجو، امتحان شیوه‌های جدید و یافتن امکانات بیشتری هستند- که ممکن است آن وسیله داشته باشد- در نتیجه زیر و بَمِ آن دفترچه را مو به مو و خط به خط می‌خوانند و تمام امکانات آن وسیله را به خدمت خود درمی‌آورند. جهان پاداش‌ها و امکاناتش را برای این گروه ارزانی می‌دارد.
به شخصه تلاش می‌کنم با دوربین سفر به دور آمریکا، تمرینات ستاره‌ی قطبی‌ام را انجام دهم، به وسیله‌ی درک آگاهی‌ها «چگونه فکر خدا را بخوانیم در قرآن»، آگاهانه تلاش می‌کنم به وسیله‌ی «صدق بالحسنی»، به مدارهای بالاتری هدایت شوم تا، طبق وعده‌ی «فسنیسره للیسری» خداوند، آسان بشوم برای آسانی‌ها. تا ثروت، برکت، سلامتی و عشق، مشتاق همراهی با من بشود.
بنابراین به همه دوستانم که هنوز نمی‌دانند از کجا و چگونه وارد مسیری شوند که، امکانات جهان را به خدمت‌شان در می‌آورد، به نظر من، قدم اول دوره ۱۲ قدم، بهترین شروع است.
یک تمرین برای جهت‌دهیِ آگاهانه به کانون توجه
هدف این قسمت از برنامه سفر به دور آمریکا، تمرینی عملی است برای، تمرکز بر نکات مثبت و «صدق بالحسنی شدن».
سوال:
با دقت، برنامه‌ی سفر به دور آمریکا را از اولین قسمت تا قسمت ۳۱ ام، مجدداً ببینید. سپس در بخش نظرات این صفحه، بنویسید:
کدام قسمت از «برنامه سفر به دور آمریکا»، برای شما جذاب‌تر بود و با ریزبینی، دلایلی را توضیح دهید که، موجب شده آن قسمت برای شما زیباترین قسمت باشد.
درباره نوشتن چرایی‌ها سخاوت به خرج دهید و به این شیوه، چشم، گوش، زبان، قلم و در یک کلام، ظرف وجودتان را پذیرای زیبایی‌ها و برکت‌های بیشتر نمایید.
ضمناً می‌توانید علاوه بر این صفحه، نظر خود را در بخش نظرات آن قسمت از سفرنامه که انتخاب‌تان بوده نیز، به عنوان ردپای‌تان، درج کنید. اما در نظر داشته باشید که فقط نظرات این صفحه در مسابقه، شرکت داده می‌شوند.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل صوتی سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۲55MB61 دقیقه
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۲896MB61 دقیقه
سیدحسین دوست داشتنی سلام
مریم خانم شایسته سلام???
تشکر ویژه از شما بابت سفرنامه‌ها???
من تمام زندگی رو در پنج دقیقه از فیلم در یکی از سفرنامه‌ها به صورت خلاصه دیدم
و هر شب قبل از خواب این ۵ دقیقه را میبینم. واقعا حس عجیبی داره، به نظر من
تمام این ۳۱ قسمت سفرنامه یک طرفه این پنج دقیقه رویایی یک طرف دیگه از شما دعوت می کنم بعد از خواندن این مطلب این ۵ دقیقه رو از منظر جدید در قسمت ۱۵ سفرنامه ببینید.
من از منظر خودم این ۵ دقیقه رو برای شما شرح می دم امیدوارم که بتونم حق مطلب رو ادا کنم
ما در هر مرحله از زندگی با عزیزانی آشنا میشیم که حس فوق العاده‌ای به ما می دهند و زمانی که از آنها جدا میشیم اون افراد تبدیل به یک خاطره خوش می‌شند که در یک عکس به عنوان یادگاری برای ما باقی می مونند.
این ۵ دقیقه‌ای که در موردش صحبت می کنم از زمان ۸:۱۰ قسمت ۱۵ سفرنامه شروع میشه با یک عکس یادگاری و یک موزیک زیبا که به نظر من ملودی زیبای زندگیست.
صدای نرم و دلنواز گیتار روح آدم رو نوازش میکنه،این لحظه‌ی شروع زندگی دوبارست که سفر رو آغاز می کنیم در ابتدای سفر به چهارراههایی می رسیم که باید انتخاب کنیم که از کدوم مسیر ادامه راه رو بریم و این انتخاب رو با هدایت انجام می دیم . در دقیقه ۸:۴۰ به رودخانه‌ای زیبا و زلال می رسیم که بچه‌ها سوار بر تیوپ زرد، فارغ از هر هیاهو و نگرانی خودشون رو به جریان ملایم آب سپرده‌اند و بدون هیچ زحمتی مسیر رو طی می کنند و از مناظر زیبای اطراف رود لذت می‌برند و فقط حس زیبای زندگی کردن را تجربه می‌کنند و لذت می‌برند.
در دقیقه ۸:۵۶ تعدادی از افراد را میبینیم که در کنار رود نشسته‌اند و از مناظر زیبای رودخانه و لحظاتی که آن کودکان خلق می‌کنند لذت می‌برند و در تمام این لحظات ملودی زیبای زندگی گوش نوازی میکنه.واااااااااااااااااااای تصویر رویایی که از بالای پل گرفته شده، درختان سرسبز و درهم گره خورده‌ی طبیعت و تکه ابرهای زیبایی که از بالا نظاره‌گر حرکت منظم رودخانه هستند و آسمانی که زیبایی بی حد و حصر خودشو داره واقعا باور نکردنیه…
در ادامه مسیر زیبای زندگی در دقیقه ۹:۳۰ به تونلی تاریک می رسیم تونلی که شاید از نظر خیلی از ما آدمها شرایط سخت و طاقت فرسای زندگی باشه. خیلی از ما در دل تاریک و سیاه همین تونل‌ها میشینیم و زانوی غم بغل می‌کنیم که خدایا چرا من، چرا من باید در دل این شرایط سخت و تاریک قرار بگیرم. نه هوای تازه‌ای، نه منظره زیبایی، نه لذتی، نه آب و غذای درستی و نه کسی که بتونم از اون کمک بگیرم.افرادی که ایمان لازم برای ادامه مسیر رو ندارند در دل سیاه همین تونل‌ها تا آخر عمر عذاب می‌کشند و گذر عمر را به سختی انجام می‌دهند. ولی افرادی که ایمان به پروردگار خود دارند از آن ایمان نور می‌گیرند و با اینکه فقط چند متر جلوتر از خودشون رو روشن می‌بینند قدم بر می‌دارند تا به انتهای تونل برسند. بعد از ۱۲ ثانیه مسیر تاریک تونل را پشت سر میزاریم و به منظره‌ای زیبا و دیدنی می رسیم که هیچ شباهتی با چند ثانیه قبل از اون نداره.
بعد از گذشتن از تونل‌های تاریک زندگی وقتی به عقب بر میگردیم میبینیم که که چه کوه بزرگی رو پشت سر گذاشتیم و در واقع اون شرایط سخت و تونل تاریک، میانبر مسیر زندگی ما بوده که از این کوه مشکل فقط در عرض ۱۲ ثانیه عبور کنیم.جالبه که بگم از این بعد اون ۱۲ ثانیه سخت رو طلایی ترین قسمت زندگی خودمون می دونیم.
مسیر زیبای زندگی رو ادامه میدیم و از ملودی زیبای زندگی لذت می‌بریم و در طی مسیر به تابلوهای راهنمایی کنار جاده که مثل نشانههای هستند که خداوند در زندگی به ما نشان می‌دهد توجه می‌کنیم تا از مسیر درست خود خارج نشیم.
مسیر درست رو ادامه میدیم از منظره‌ها و تجربه‌های جاده لذت می‌بریم و خاطره‌های زیبا می‌سازیم. در دقیقه ۱۱:۲۳ پیرمرد و پیرزنی در کنار جاده میبینیم که در حال برگشتن از مسیری هستند که ما در حال سپری کردن اون هستیم . دوباره مسیر زیبا رو با ملودی زیبای زندگی ادامه میدیم از نشانههای خدا که در مسیر ما قرار می‌گیرند استفاده می کنیم و در نهایت تصویری میبینیم که نقشه راه زندگی ماست و تنها کاری که ما باید انجام بدیم اینه که به ارباب اعتماد کنیم و به مسیر خود پر توان و با انگیزه ادامه بدیم و لذت ببریم و تا میتونیم به این دنیا ارزش اضافه کنیم تا دنیا رو جای بهتری برای زندگی کردن بکنیم.
شما رو دعوت می کنم به دیدن این ۵ دقیقه زیبا و آهنگ دلواز اون (قسمت ۱۵ سفرنامه از دقیقه ۸:۱۰ تا ۱۳:۱۰)
دوست عزیز سید علی خوشدل آرزوی بهترین‌ها رو برات دارم