سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۲ - صفحه 20 (به ترتیب امتیاز)

به نام او که زیباست وهرچه زیبایی ازاوست

سلام به استادان عزیزم سیدحسین عزیز ودوست داشتنی ومریم بانوی مهربون وخوش سخن، ومایک فوق‌العاده وهمه ی دوستان خودم تواین خانواده ی صمیمی

اول از همه یه تشکر درست وحسابی از مریم جان که خیلی برای تهیه ی فایلهای سفرنامه زحمت کشیدن ووقت گزاشتن وقورولندای استاد رو به جون خریدن واقعا سپاسگزارم مریم جان، شما حرف ندارید بخدا????????

من از بچه های ١٢قدم هستم وچون تمام تمرکزم روی آگاهی‌های این دوره فوق‌العاده بود خیلی تو قسمت‌های دیگر سایت فعال نبودم ولی اعتراف میکنم از سفر به دور آمریکا نتونستم بگذرم وهر فایلشو چندین بار تماشا کردم وباهربار تماشا تمام آموخته هایم از ١٢قدم برام به صورت عملی مرور شد ورفت توی لایه های زیرین وجودم، من با دیدن فایلهای سفرنامه در کنار فایلهای ١٢قدم دقیقا یاد دوران مدرسه می‌افتادم یاد زنگ شیمی، که درسها اول به صورت تءوری آموزش داده می‌شد وبعد برای درک بهتر معلم مارو به آزمایشگاه می‌برد وبه صورت عملی ما می‌دیدیم که عناصر چه تأثیری روی هم دارند وچقدر من عاشق درس شیمی بودم بخاطر اجرای عملی مفاهیم شیمی ودرک بهتر این مفاهیم.

در واقع سفرنامه مثل کارگاه عملی میمونه که ماهرچی یادگرفتیم اینجا عملیش رو هم ببینیم.

خداییش من نمیتونم تصمیم بگیرم که کدوم فایل از همش به نظرم بهتر وزیباتر وپر آگاهی تر بوده، چون از نظر من هرکدوم از این فایلها که با عشق وآگاهی ثبت وضبط شده، همشون یکی از یکی زیباتر وپر محتوی تر وشیرین تر وجذابتر هستن.

بنابراین من یک باره دیگه تمام فایلها رو نگاه کردم وچقدر از خداوند سپاسگزارم بخاطر این فرصتی که بهم داد تا یک باره دیگه خیلی دقیقتر ومشتاقتر این زیباییها رو ببینم وسپاسگزارم از مریم جان واستاد عباس منش که دستان خداوند برای نشان دادن این همه زیبایی به من شدند.

خوب! حالا که واقعا تا به امروز نتونستم از بین این همه فایل قشنگ انتخاب کنم میخوام قرعه کشی کنم…….

بلهههههههه، فایل شماره ی ٢۶????????????

خدای من! فایل ابشاره نیاگاراست! عاشقشم بخدا!????????

به نام خدا

اول اینکه توی این فایل مثل دیگر قسمت‌های سفر نامه، چندتا دیالوگ کوتاه بین استاد ومریم بانوو مایک عزیز ردوبدل شده که من توی تک‌تک این حرفها، تمام آگاهی‌های ١٢قدم رو مرور کردم وبرام دوره شد، پس اول میرم سراغ صحبت‌های این سه نفر فوق‌العاده.

١.مریم بانو…زیبایی مسیر کم از زیبایی آبشار نداشت.

این جمله تمام چیزیست که من از دوره ١٢قدم آموختم، لذت بردن از مسیر خواسته ها، ومسیر زندگی، صوت زنان ولذت بران باید مسیر زیبای زندگی رو طی کرد وکم کم تواین مسیر حرکت کردن وزیبایی ها ونکات مثبت رو دیدن ویاداوری کردن به خودم وتوجه وتمرکز براین همه نعمت وثروت وزیبایی درجهان اطرافم ودر جهان خودم باعث میشه زندگی هرلحظش برای من لذت بخش باشه نه فقط لحظه ای که به رویاهام واهدافم میرسم، توی هر لحظش احساس خوشبختی وسعادت میکنم…..

٢.مریم بانو…. درختان توت رو دیدیم واز خوردن توت‌ها ی شیرین ودیدن مسیر زیبا لذت بردیم…..

بله دوستان عزیزم این قانونیه که استاد با جون ودل به ما آموختن که از همین امکاناتی که در اختیارتون هست بهترین استفاده رو ببرید واحساس خودتون رو خوب نگه دارید نگید من که فلان ماشین رو ندارم منکه فلان خونه رو ندارم ببین الان چی داری، باهمون چیزی که داری آنقدر حسستو خوب کن وبخاطرش سپاسگزار باش تا به موقش به در خواستهای بزرگترتم از راه‌های کاملاً طبیعی برسی….

٣.مریم بانو…. نشونه ها مارو هدایت کرد به سمت جاده ی بسیار زیبا

خداوند با زبان نشانه ها باما سخن می‌گوید ولی شیطان وذهن نجواگر با زبان منطق واحساس بد با ما سخن می‌گویند، وهر وقت به دنبال هدایت از سمت خداوند باشیم واز او هدایت بطلبیم، نشانه ای به ما نشان داده می‌شود واین هدایت تنها در زمانی به کمک ما می‌آید که در احساس آرامش و رهایی باشیم وخودرا به جریان آرام خداوند بسپاریم، به او توکل واعتماد کنیم، خودمان را از سر راهش برداریم وچه نیکو استاد عباس منش این توحید عملی وزبان نشانه هارا در دوره ١٢قدم به ما آموختند، واقعاً جریانی از اتفاقات حیرت انگیز را در این دوره تجربه کردم که هنوزم برایم علامت سوال است که چگونه میسر شد؟ چگونه به آنجا رفتم؟ چگونه او آمد؟ چگونه به من داده شد؟ تمام این سوالات وچگونگی این اتفاقات چیزی جز هدایت خداوندم نیست که من فقط راه دریافتش رو از این دوره آموختم چراکه، خداوند همیشه آماده ی هدایت ماست، منتها من دراین دوره آموختم که چطور بطلبم وچطور نشانه هارا بشناسم ودنبال کنم ودر مسیر درست قرار بگیرم.

۴.مریم بانو…

رفتیم پایین تا رود وابشار رو از اون پایین بببنیم

من در این دوره آموختم که دیگران را قضاوت نکنم وسرمو از زندگیه دیگران بکشم بیرون ودنبال این نباشم که دیگران از چه راهی به ثروت رسیدن چون هرکسی فرکانس خاص خودش رو داره وهرکسی زندگی رو از نقطه ای خاص نگاه میکنه ، پس چون زاویه ی دید ما انسانها به زندگی متفاوت هست، پس به احساس متفاوتی از زندگی وارسال فرکانس متفاوتی به جهان می‌رسیم در نتیجه نتایج متفاوتند، در هر صورت مهم اون نگاهی هست که فقط به دنبال زیبایی باشه واز هر جهت نگاه کنه فقط زیبایی ببینه وبه احساس خوب برسه چون اینطوریه که جهان هم پاسخهای زیبایی که مطابق درخواست‌های ماست به ما خواهد داد، نگاه دیگر از زاویه ای دیگر به آبشار نیاگارا این درس بزرگ رو برای من از دوره ١٢قدم، یادآوری کرد، برای خانواده عباس منش که همواره در جستجوی زیباییها وشگفتیهای جهان هستند این آبشار از هر طرف پر از شگفتی است.

۵.مریم بانو…

این زیباترین تجربه ی زندگیمه که نمیتونم هیچی دربارش بگم

واقعا همین طوره، برای من هم همینطوره مریم جان، یادمه وقتی فایلهای سفرنامه رو شروع کردین من هم از خداوند هدایت خواستم البته در این مورد دیدگاهمو ثبت کردم ویه لایک خوشگل وسبزم از شما گرفتم، ودقیقا همین طور هست که شما گفتین، من هم وقتی برای بار اول رفتم نزدیک آبشار شاهاندشت، نمیتونستم از دیدن اون همه زیبایی چیزی بگم وفقط فریاد میزدم خدایاااااشکررررررت، وغرق بودم در حس سپاسگزاری که چه خوب وعالی این کارو از شما آموختم، مخصوصاً که استاد تو یکی از قدمها گفتند که خداوند در قرآن آیه ای برای ما دارند که در اون گفته شده (که من شمارو با سپاسگزاری میافزایم) یعنی ظرف وجود ما برای دریافت نعمت‌ها با سپاسگزاری بزرگتر می‌شود، ظرف وجود ما برای دریافت آگاهی با سپاسگزاری افزایش میابد، و…. خلاصه استاد در این قدم خیلی سپاسگزاری از خداوند رو برامون شکافتند ورفته تو وجود من، خصوصاً شبها به هنگام تمرین شیرین ستاره قطبی که معجزه ها کرده برایم!

۶.مریم بانو…

نزدیک بنداز بیاد نزدیکتر اگه میخواد!

با این جمله که مریم جان در مورد اون پرنده گفتن که از استاد طلب غذا می‌کرد به یاد این آگاهی افتادم که استاد بارها گفتند که اقدام کنید به ایده هایی که با شرایط کنونی شما قابل انجام است، شهامت عمل کردن به ایده هاست که انسانهای موفق را از سایرین متمایز می‌کند، ما اگر از خداوند درخواست داریم باید به ایده هایی که به ما الهام می‌شود عمل کنیم باید شهامت قدم برداشتن به سمت هدف را داشته باشیم، اگه این مرغ دریایی غذا میخواد باید مثل اون سنجاب سیاه وزیبا شهامت نزدیک شدن به کسی که این غذارو در اختیارش میزاره، داشته باشه، با یه قدم نزدیکتر شدن به استاد، استاد راغبتر به دادن غذا به مرغ دریایی شدن، این قانونه جهانه! تو یه قدم به سمت خواسته هات بردار وبا احساس خوب وباورهای درست وتوحیدی اینکارو انجام بده، جهان صدها قدم به سمت تو، نتایج رو هل میده، قدم راحت برداشتن از توو زور زدن و زحمت کشیدن وهرچی کار سخته برای جهان، استاد گلم این آگاهی‌ها یی که شما در١٢قدم به ما آموختید که چطور قدم اول رو برداریم، چطور قدم های بعدی به ما نشان داده می‌شود وچطور با خداوند تقسیم کار کنیم؟! عالیه عالی!

٧.استاد عباس منش…

فراوانی زیاده همدیگرو نزنید…

باور فراوانی که چقدر عالی با آموزهای شما، شناختم چطور وبا دیدن چه حقایقی از جهان اون رو برای خودم بسازم وروز به روز قدرتمندتر کنم، باور فراوانی که پاشنه آشیل خیلی از مردم دنیاست، این همه عجله، این همه فجایع اخلاقی در کسب وکار ها ودر مراکز دولتی، این همه حرص وطمع واز این همه خساست این همه دزدی، این همه رانت، این همه خلاصه بگم اتفاقات نابهنجاری که در جهان دیده میشه ولی من از وقتی با قوانین جهان که از طریق شما استاد عزیزم وبه خصوص دوره ١٢قدم اموختم، خیلی خیلی کمتر از قبل اونها رو میبینم، همش بخاطر باور کمبود وعدم فراوانی در جهان هست.

خدایا شکررررررررررت که از آدمها خیلی وقته، فقط وجهه سخاوتمند وبخششگر وثروتمندتر ومهربان تر اونها رو میبینم، استاد من، اموزشهای شما بی نظیرهستند در هر زمینه ای به انسان در جستجوی سعادت وحقیقت کمک میکنید، به شرط باور وعمل.

واما چی بگم از این همه زیبایی که تو این فایل چند دقیقه ای دیدم؟!

خدایا شکررررررررررت

خدایا تو واقعا چه هستی!!!

آیا نقاشی؟

آیا خواننده‌ای ونغمه سرایی؟

آیا شاعری؟

آیا رقاصی؟

آیا نوازشگر؟

آیا شلاق زننده‌ای؟

آیا لطیفی؟

آیا سخت وخشنی؟

آیا شتابان؟

آیا آرامی؟

آیا لغزانی؟

آیا ثابتی؟

ایاسکوتی؟

آیا خروشی؟

ایاپیری؟

آیا جوانی؟

آیا کودکی؟

آیا سپیدی؟

آیا سیاهی؟

آیا چند رنگی؟

خدااااا، آخر تو چه هستی؟ همه هستی،، ای همه هستی زتو پیدا شده!

ابرهای سفیدی که با آرامش وطمعنینه از پهنه ی ابیه آسمان می‌گذرند گویی عروسانی سپید پوشند که رخ نمایی می‌کنند بر پهنای ابیه آسمان، پایین‌تر گلهای صورتی می‌رقصند با آهنگ شاد شاد خروش آبشار ورود. …. ورود نیز می‌شتابد به کجا چنین شتابان جانم؟

چه سنگین ومتین وصبور نشسته اند این صخره های سیاه پوش زیر تازیانه های آبشار، این تازیانه ها به مانند دستان نوازشگر خداوند به صورت این صخره های سیه پوشند، وخداوند با خروش آبشار، لالایی می‌خواند برای درختان سبزی که بسترشان رو به روی رود پهن کرده‌اند، وچه شیطنتهایی که نمی‌کنند این شاخ وبرگها، سالیان سال است که خداوند آواز می‌خواند وآنها نمیخوابند چون عاشق صدای خداوندند.

چه بزمی دارند این مرغان دریایی، چه شادند از این جشنی که رود وابشار ودرختان و رنگین کمان برای چشمان خدابین گرفته اند، آواز خوانان وپرواز کنان می‌رقصند!

خدای من چه هستی وچه میکنی با این چشمان که همه در جستجوی تو هستیم ودر هرچه بنگریم توهستی، در هر صدا تو هستی،

وقتی مریم با دوربین‌ به جستجوی بیشتر ازتو، شتابان نزدیک آبشار می‌شود چه ناز نازک صورتش را مینوازی، وقتی مایک بدون کاور، نزدیک آبشار می‌شود چه زیبا دستش را گرفتی ورقصاندی ووقتی استاد تورا صدا کرد وگفت خدایا شکرت، چه زیبا قلبش را باز کردی، برای آن پیرزن واکرشدی تا یاریش کنی که بیشتر تورا ببیند، چون او نگفت دیر است دیگر! برای آن بچه ها، دستان پر مهر پدرومادر شدی تا آنهارا به سمت شناخت تو بیاورند، برای آن همه مردم چشم وگوش وجان شدی تاهمه بیایند وتورا بیشتر درک کنند، خدای من، چه نظمی شدی برای آن همه که در جستجوی تواند، من هم مثل استادم مثل مریم شایسته فریاد میکشم خدااااا ی من، عاااااااااااااشقتمممممم.