سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۲ - صفحه 47 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عباس منش و خانم شایسته و مایک عزیز که با وجود اینا و سفرهاشون ما هم میتونیم از نعمتهایی که خداوند برای همه گذاشته ببینیم و لذت ببریم . من فایل ۲۸ از سفر نامه رو خیلی دوست دارم …شروع این فایل از صحبت خانم شایسته با خدای درونش هست که چه زیبا تونست ذهنش رو منطقی کنه که حد و مرزی توی این دنیایی که خدا آفریده وجود نداره و این مرزها هم زاییده تفکرات ماست…. آبشار نیاگارا آبشاری هست که من از نوجوانی عکسهاشو دیده بودم و خیلی علاقه داشتم که روزی بتونم این آبشار رو از نزدیک با جزئیاتش ببینم .وقتی سه قسمت سفرنامه رو که مربوط به آبشار بود رو دیدم خیلی لذت برم و کاملا تا دقایقی احساس میکردم که با تمام وجود اونجام .شاید الان خودم اونجا بودم بدلیل عدم تکامل برای سفر به اونجا ممکن بود این زیبایی های عالی رو بدلیل داشتن مقاومت های ذهنی ام نتونم درست درک کنم مقاومتهایی مثل خستگی راه و محدود بودن زمان ویا هزینه های زیاد و مشکلات اقامت و موارد دیگه باعث میشد که به ذهنم هجوم بیارن و نتونم اونجوری که باید و شاید لذت ببرم و از این نشانه های بی بدیل قدرت خداوند و این زیبایی های بی حد وحصر محروم بشم ولی حالا که از زاویه دوربین خانم شایسته عزیز این همه زیبایی ها رو با آهنگ های جذاب و دوست داشتنی دیدم در حالی که توی خونه خودم لم دارم و دارم این مواهب خداوندی رو میبینم و حض میکنم تنها میتونم بگم خدایا شکرت خدایا شکرت .

من توجه شما رو جلب میکنم به دقایق ۵/۳۰ تا ۷/۲۰ که بنظرم جذابترین دقایق فایل ۲۸ هست که این نوشته ها هم با توجه به زیبایی ها و تمرکز بر روی اون به ذهنم رسید و امیدوارم بتونم حق مطلب رو ادا کنم . این آبشار برای من یه درس بزرگ داره و اون اینه که این آبشار با این عظمت و وسعت و قدرتی که داره میتونه بسان فردی باشه که در طول زندگیش تمامی مواهبی که ممکن یک فرد داشته باشه رو داره و از پیچ و خم های زیادی گذشته تا به اینجا رسیده با نگاه به جریان آب این رودخانه هر جا که این آب به سنگها برخورد میکنه کمی رنگ سبز تیره اون سفید میشه که نشون میده که انسانها در برابر ناملایمات زندگی میتونن طوری برخورد کنن که بجای ناامیدی کمی صیقل بشن و به راهشون ادامه بدن و با هر تضادی در زندگیشون کمی شفاف تر بشن .

همینطور که جلوتر میریم به خود آبشار و لحظه نهایی که میرسیم و سقوط میکنه منو بیاد آدمی میندازه که در طول زندگی همانند این آبشار قوی و مغرور و سرکش بوده و هیچکس رو قبول نداشته و زمانی میرسه که با تکبر و غرور زندگیشو ادامه میداده و با تفاخر زندگی میکرده اینجاس که یاد این آیه افتادم که خداوند در قرآن میگه :

وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّکَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ

به تکبر از مردم روی مگردان و به خودپسندی بر زمین راه مرو، زیرا خدا هیچ متکبر و فخرفروشی را دوست ندارد.

لقمان – ۱۸

براستی که خداوند هیچ آدم متکبری رو دوست نداره و اینجاست که باید همانند این آبشار در اوج قدرت و صلابت سقوط کنه و اینجاست که منیت ها و فخر فروشی ها تمام میشه و سقوط میکنه اونهم بواسطه رفتار و فرکانس و مدار خودش . با وجود اینکه در سراشیبی سقوط هست و دیگه چاره ای جز سقوط نداره ولی اگه باز هم به ندای درون و ندای خداوند گوش بده و درس بگیره از گذشته و فقط خدا رو ببینه خداوند با روی باز اونو میپذیره چرا که اون تواب هست و توبه رو میپذیره (صد بار اگه توبه شکستی باز آی ) .

اینجاس که اگه خدا رو بیاد بیاره باز هم میتونه عزیز دور دونه خدابشه . اونهایی که بعد از سقوط به خودشون میان و خدا رو بیاد میارن پس از سقوط خداوند اونها رو همانند قطرات سبک و ریز آب و مانند مه و بخار اب به بالا میبره و همانند ابرها سبک بال میشن و به مدار بالاتر میرن و تا جایی که میتونن از خود آبشار هم بالاتر برن و به خدا برسن .

هرچقدر انسان در برابر عظمت خداوند افتاده تر باشه و همانند آبشار سر خم کنه خداوند اونو مثل قطرات آب و یا مه و یا بخار آب به بالا بالاها میبره .

وقتی با فاصله بیشتر به سطح آب و صافی اون خیره میشیم و آسمان آبی رو مبینیم که چقدر چشم نوازه و ابرهایی رو که مانند پنبه هایی هستن که انگار خداوند با دستان خودش اونها رو اونجا گذاشته و میگه ببینید و لذت ببرید .

استاد من مطمئن هستم که تعدادی از شاگردات به حدی از رشد میرسن که خود شما نرسیدید چون ما استادی مثل شما داریم که خالصانه هرچی که میدونه رو در طبق اخلاص گذاشته و ارائه میده و فقط کسانی به این چیزا میرسن که در مدار این حقایق و قوانین باشن نه همه .

در پناه حق باشید