سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۲ - صفحه 8

سیدحسین دوست داشتنی سلام

مریم خانم شایسته سلام???

تشکر ویژه از شما بابت سفرنامه‌ها???

من تمام زندگی رو در پنج دقیقه از فیلم در یکی از سفرنامه‌ها به صورت خلاصه دیدم

و هر شب قبل از خواب این ۵ دقیقه را میبینم. واقعا حس عجیبی داره، به نظر من

تمام این ۳۱ قسمت سفرنامه یک طرفه این پنج دقیقه رویایی یک طرف دیگه از شما دعوت می کنم بعد از خواندن این مطلب این ۵ دقیقه رو از منظر جدید در قسمت ۱۵ سفرنامه ببینید.

من از منظر خودم این ۵ دقیقه رو برای شما شرح می دم امیدوارم که بتونم حق مطلب رو ادا کنم

ما در هر مرحله از زندگی با عزیزانی آشنا میشیم که حس فوق العاده‌ای به ما می دهند و زمانی که از آنها جدا میشیم اون افراد تبدیل به یک خاطره خوش می‌شند که در یک عکس به عنوان یادگاری برای ما باقی می مونند.

این ۵ دقیقه‌ای که در موردش صحبت می کنم از زمان ۸:۱۰ قسمت ۱۵ سفرنامه شروع میشه با یک عکس یادگاری و یک موزیک زیبا که به نظر من ملودی زیبای زندگیست.

صدای نرم و دلنواز گیتار روح آدم رو نوازش میکنه،این لحظه‌ی شروع زندگی دوبارست که سفر رو آغاز می کنیم در ابتدای سفر به چهارراههایی می رسیم که باید انتخاب کنیم که از کدوم مسیر ادامه راه رو بریم و این انتخاب رو با هدایت انجام می دیم . در دقیقه ۸:۴۰ به رودخانه‌ای زیبا و زلال می رسیم که بچه‌ها سوار بر تیوپ زرد، فارغ از هر هیاهو و نگرانی خودشون رو به جریان ملایم آب سپرده‌اند و بدون هیچ زحمتی مسیر رو طی می کنند و از مناظر زیبای اطراف رود لذت می‌برند و فقط حس زیبای زندگی کردن را تجربه می‌کنند و لذت می‌برند.

در دقیقه ۸:۵۶ تعدادی از افراد را میبینیم که در کنار رود نشسته‌اند و از مناظر زیبای رودخانه و لحظاتی که آن کودکان خلق می‌کنند لذت می‌برند و در تمام این لحظات ملودی زیبای زندگی گوش نوازی می‌کنه.واااااااااااااااااااای تصویر رویایی که از بالای پل گرفته شده، درختان سرسبز و درهم گره خورده‌ی طبیعت و تکه ابرهای زیبایی که از بالا نظاره‌گر حرکت منظم رودخانه هستند و آسمانی که زیبایی بی حد و حصر خودشو داره واقعا باور نکردنیه…

در ادامه مسیر زیبای زندگی در دقیقه ۹:۳۰ به تونلی تاریک می رسیم تونلی که شاید از نظر خیلی از ما آدم‌ها شرایط سخت و طاقت فرسای زندگی باشه. خیلی از ما در دل تاریک و سیاه همین تونل‌ها میشینیم و زانوی غم بغل می‌کنیم که خدایا چرا من، چرا من باید در دل این شرایط سخت و تاریک قرار بگیرم. نه هوای تازه‌ای، نه منظره زیبایی، نه لذتی، نه آب و غذای درستی و نه کسی که بتونم از اون کمک بگیرم.افرادی که ایمان لازم برای ادامه مسیر رو ندارند در دل سیاه همین تونل‌ها تا آخر عمر عذاب می‌کشند و گذر عمر را به سختی انجام می‌دهند. ولی افرادی که ایمان به پروردگار خود دارند از آن ایمان نور می‌گیرند و با اینکه فقط چند متر جلوتر از خودشون رو روشن می‌بینند قدم بر می‌دارند تا به انتهای تونل برسند. بعد از ۱۲ ثانیه مسیر تاریک تونل را پشت سر میزاریم و به منظره‌ای زیبا و دیدنی می رسیم که هیچ شباهتی با چند ثانیه قبل از اون نداره.

بعد از گذشتن از تونل‌های تاریک زندگی وقتی به عقب بر میگردیم میبینیم که که چه کوه بزرگی رو پشت سر گذاشتیم و در واقع اون شرایط سخت و تونل تاریک، میانبر مسیر زندگی ما بوده که از این کوه مشکل فقط در عرض ۱۲ ثانیه عبور کنیم.جالبه که بگم از این بعد اون ۱۲ ثانیه سخت رو طلایی ترین قسمت زندگی خودمون می دونیم.

مسیر زیبای زندگی رو ادامه می‌دیم و از ملودی زیبای زندگی لذت می‌بریم و در طی مسیر به تابلوهای راهنمایی کنار جاده که مثل نشانه‌‌های هستند که خداوند در زندگی به ما نشان می‌دهد توجه می‌کنیم تا از مسیر درست خود خارج نشیم.

مسیر درست رو ادامه میدیم از منظره‌ها و تجربه‌های جاده لذت می‌بریم و خاطره‌های زیبا می‌سازیم. در دقیقه ۱۱:۲۳ پیرمرد و پیرزنی در کنار جاده می‌بینیم که در حال برگشتن از مسیری هستند که ما در حال سپری کردن اون هستیم . دوباره مسیر زیبا رو با ملودی زیبای زندگی ادامه می‌دیم از نشانه‌های خدا که در مسیر ما قرار می‌گیرند استفاده می کنیم و در نهایت تصویری می‌بینیم که نقشه راه زندگی ماست و تنها کاری که ما باید انجام بدیم اینه که به ارباب اعتماد کنیم و به مسیر خود پر توان و با انگیزه ادامه بدیم و لذت ببریم و تا میتونیم به این دنیا ارزش اضافه کنیم تا دنیا رو جای بهتری برای زندگی کردن بکنیم.

شما رو دعوت می کنم به دیدن این ۵ دقیقه زیبا و آهنگ دلواز اون (قسمت ۱۵ سفرنامه از دقیقه ۸:۱۰ تا ۱۳:۱۰)