دیدگاه زیبا و تأثیرگذار محسن عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
یکی از جملات تاکیدی من: زندگی یک بازیست. فقط باید قانون این بازی رو یاد بگیریم تا از هر لحظهاش لذت ببریم و اما یکی از بازیهای توی این زندگی، یعنی بازی فوتبال، این درسها رو برام داره:
فوتبال به من یاد میده که باید هدف داشت، بازیِ بدون هدف، بیمعنیه و همینطور زندگی بدون هدف بی معنیه.
فوتبال به من یاد میده، بازیکن روبرو که مانع راحت گل زدنت هست رو باید مثل یک مانع و تضاد حل کرد و ازش رد شد. چه جوریِ رد کردنت بستگی به این داره که چقدر مهارت داری وتمرین کردی.
فوتبال به من یاد میده، دربازی باید ابزار درستی واسه رسیدن به هدف انتخاب کنی.
گردی توپ فوتبال، امکان روان تر رفتن به سوی هدف رو بهم یادآور میکنه و بهم میگه، توپ گردتر که حاصل داشتن باد به اندازهی کافی هست، نشان از باورهای قدرتمندکنندهتر داره. توپ گردتر برای بازی زندگی، حاصل کار روی باورهاته. هر چقدر بتونی باورهاتو صیقل بدی و زنگارشونو بگیری، توپ زندگیت گردتر میشه، اصطکاکش کمتر میشه و راحترتر سُر میخوره و میره. همونطور که یه سنگ گرد رو میتونی راحتتر حرکت بدی با نیروی کم تا یه سنگ مربع رو.
فوتبال به من یاد میده، گلی که خوردی رو میشه جبران کرد و هر گلی که زدی، باید شادی کرد و از موفقیتت لذت برد و دوباره آماده شد.
وقتی به بازی فوتبال تیمهای بزرگ از یک زاویه دیگه نگاه میکنم میبینم، تیم هایی که از امتیاز عقب موندن، چطوری میتونن با کنترل ذهنشون در دقایق آخر گل بزنن و گاهی بازیکنها و تیمهای خیلی خوب، چطور فقط به این دلیل که نتونستن ذهنشون رو سر یه اتفاق و تضاد کنترل کنن، باختند.
به قول استاد، کنترل ذهن مهارتی است که آدمهای خیلی کمی تونستند کسبش کنند. کنترل ذهن یک تمرین مداوم و همیشگی است و راه کسب این مهارت، از تلاش برای تمرکز بر نکات مثبت هر چیزی، شروع میشه.
من اگر جای مربی ها بودم میگفتم: این فایل ها رو گوش کنید وتمریناتشو انجام بدید و کنترل ذهن یاد بگیرید. چون برندهی بازی خصوصا بازی دو تیم که هر دو حرفهای هستند، تیمی هست که مهارت بیشتری در کنترل ذهن داره. وگرنه به قول استاد، از یه جایی مهارتهای فیزیکی فوتبالیستها با همدیگه برابر میشه و اختلاف نتایج، خودش رو توی کنترل ذهن نشون میده.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۵185MB12 دقیقه
سلام سلام سلام
من بهم الهام شد که فقط بیام یه نکتهی خیلی مهم از این فایل رو گوشزد کنم که خیلی خوشم اومد. اون نکته اینه که ما اغلب دیدیم بین مردم عادی که وقتی با بچشون یا کسی که از نظر فنی ضعیفتر هست بازی میکنن به اون شخص آوانس میدن و جدی بازی نمیکنن، سعی میکنن کاری کنن که اون شخص ضعیفتر که بچشونه یا حالا هرکسی برنده بشه. ولی از نظر من اینکار کاملا کار اشتباهیه. در واقع یه جور توهین به شخصیت اون بچس و حتی از بازی جوانمردانه به دوره.
من واقعا تحسین میکنم این حرکت حسین عزیز رو که آوانس نداد و بازی واقعی خودشو انجام داد. توان کامل خودشو گذاشت و براش مهم نبود که بچش ببره یا ببازه. این اخلاقی ترین نوع بازی با بچه هامونه که واقعا در جامعه ما انجام نمیشه. پدرها سعی میکنن به بچهاشون آوانس بدن تا اونا ببرن و خوشحال بشن ولی اینکار از احترام و بازی جوانمردانه به دوره.
ما وقتی قبول میکنیم که بازی فوتبال انجام بدیم وظیفه داریم که به حریفمون احترام بزاریم و بهترین بازی خودمون رو ارائه بدیم. اینکار باعث میشه که حتی اگه حریفمون ضعیفتر از ما باشه رشد بیشتری بکنه در اون زمینه و دست از تلاش برنداره.
واقعا خوشحالم که خودم هم همیشه همین رفتار رو داشتم. حتی اگه با یه بچهی ۱۰ ساله هم فوتبال بازی کنم بهش احترام میزارم و بهترین بازی خودمو ارائه میدم و گلبارانش میکنم. ???