سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۹

به نام خدای دوست داشتنی .

سلام به همه سلام به استاد به مریم عزیزم که با این فیلم برداریت به کجاها که من رو نبردی.

استاد خیلی خوشحالم برای اون دوستمون که موفق شدن شمارو ببینن.

این خانم ارمنی که فارسی هم بلد بود یه چهره ای دوست داشتنی داشت حس می کردم می شناسمش یه حس خوب نسبت بهش پیدا کردم و خیلی دوستش دارم چقدر خوب فارسی حرف می زد وچه کسانی رو شما جذب می کنید.

اینجاست که ایمانم به قانون جذب وفرکانس ومدار بیشتر می شه استاد چیکار می کنید شما.

واین موسیقی روچندین بار تا حالا توی ویدیو ها شنیدم من متوجه نمی شم چی می گه ولی یه حس غریبی بهم می ده نمی تونم بگم چیه نه شاده ونه غمگین ناخودآگاه انجایی که اوج می گیره اشک می ریزم هربار هم این حس بهم دست می ده کاش یبار ترجمش رو بگید.

وچه صحنه هایی با این موسیقی پخش می شه مرغابی ها موجهای ریز آب سرسبزیها وقشنگیهای دور دریاچه.

اما ببشتر از همه نیمکتی که استاد نشسته رو دوست دارم دلم می خواد بشینم اونجا واین موسیقی رو گوش بدم الان هم چشمام پر از اشک شده ونمی زاره بنویسم نمی دونم این چه حسیه توی این موسیقی انگار از یه دنیای دیگه هست.

مریم جان ازت متشکرم من بوی این گلهای قرمز وزرد وبنفش رو حس کردم وبو کشیدمشون جوری فیلم می گیرید انگار گوشی دست خودمه با تمام وجودم از این گلها لذت بردم متشکرم.

استاد متشکرم.

در پناه خدا.