سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۰

خداییی من چه حسسس نابی داشت اون خونه و اون روحیه ای لطیف اون دوست عزیزمون ،چقدد دوست داشتنی بود ،چقد لمع عذاهایی که نخوردیم و نچشیدیم عالیی بودد طوری استاد گفتن که من احساس کردن الان با کله میرم توی ظرف خورشیی،

چقد استاد عزیزز قلب و وجودش صاف و عشقه بچشو اونجا گذاشته بخوابه این باورم از فنر پرید خونه ی کسی که نمیشناسی نمیترسی بچه رو بزاری بخوابه بعد از چند ماه اشنایی نه اولین برخورد ،باور بعدی این دوست عزیزمون با عشق استادو دعوت کرد به همون خونه و جایی که داشت بدون درنطر گرفتن این که استاد ثروت منده و خونه و زندگیش مجلله و …حالا من اگه بودم(بیرون یه کافه و یه غذا بخورمم روم نمیشه چنین ادم ثروتمندی رو دعوت کنم به خونم با وجود این که اون دوست عزیزمون چقددد ثروتمنده که باوراش قسنگه و خود واقعیشو دوس داره نه نقاب زدن به چهره

حالا تفاوت من با خانواده ی عباس منشی

_استاد چشمش حتی اون نعنای تازع و خوش طمع تزیین شده رو تحسین میکنه

نگاهه من به دنبال دیزاین ظروف و میز و خونه

_استاد غرق قلم و نقش و نگار روی کاغذ که با چه سلیقه و ذوقی کشیده شدن و تحسین دستایی که چه هنرمندن در هر زمینه ایی

نگاه من به دنبال این که ناخن ها لاک خوردن یا نه،واقعا زندگی ها و ما ادما وقتی تغییر میکنیم که اوولویتهامون نگاهمون تغیرر کنه و من توی این فایل متوجه خیلی از نگاهای کوتاهم شدم

دیدم چقد فاصله دارم با نگاهه عباسمنشی بجای این که اول مثبتا رو تحسین کنم نگاهم به دنبال مسایل مادی بود

دیدم که بجای دقت کردن به قلب و روحیه ی اون خانم عزیز با اوج سادگی پذیرای مهمون بودن نگاهم به دنبال این بود که چه فرش و زرق و برقی وجود داره یا نه ،

تفاوت ماها همین جاهاست که میتونیم خود واقعیمونو بشناسیم الهی شکر بخاطر درک و فهم این مسایل من توی فایلها و کامنتای فایل ها به خیلی از استباهاتم پی میبرم و سپاسگذارم

دوس دارم استاد هیچ وقت خونه نرسن و فایلا باشه???

مایکم از راهه دور تحصیل کنه???

یه چیز جالب دیگه که برای من درسی بود این که استاد نمیدونست عینکش خلبانیه و وقتی مریم جان گفت استاد متوجه شد و

استاد اصلا براش مهم نیست دیگران بدونن که خیلی از مسایل ساده هم اطلاع نداشته و تازه متوجه شده(من خودمم نمیدونستم???)ولی این نگاهم عوض شد که چون استاد قوانینو میدونه در زمینه های دیگه هم تامه

و وقتی خییلی جاها اشتباه میکنم راهی برای برگشت و یادگیری و دوباره شروع کردن …هست هیچ وقت دیر نیست

و ماجرای بعدی این که این بانوی مهربانمون دو ساله شور و اشتیاق دیدن استادو داشته و میخواسته ببینتشون ، و هرچی موانع اومده و نشده ایشون راهه خودشو گرفته و پیش رفته و دست برنداشته تا تکاملشو طی کرده و الان به خواستش رسیده

این باز به ما میگه برای هر کاری تداوم و تکاملو باید داشته باشیم و طی کنیم

و من الله توفیق