دیدگاه زیبا و تأثیرگذار زهره عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
مریم شایسته نازنین متشکرم برای اینهمه زیبایی که به تصویر میکشی . امروز وقتی داشتید اون دوست مهربان و خوش ذوق و باسلیقه و مهمون نواز رو تحسین میکردید، نمیدونم چرا ولی واقعا حس پرواز داشتم، درک کردم که اصلا هدف خلقت دقیقا همینه! دیدن زیبایی ها و نعمت ها و تحسینشون یعنی رو کردن به وجه الله، یعنی ذکر پروردگار و بهمین خاطر شگفتی آفرینه. چشیدم که آره توجه و تحسین زیبایی ها ما رو دائما به مدارهای بالاتری میبره که خواسته های بیشتری دردسترس ما هستند ولی اصلا خودِ این ستایش زیبایی، خودِ این لذت، نتیجه است! هدفه و بهشته!
صدایی در ذهنم میگفت:
«آخه تحسین دیزاین و شیرینی که گریه ی شوق نداره». دیوانه شدی مثل اینکه!
ولی تمام وجودم تصدیق میکرد که: چقدر خالصه این فرکانسِ تحسین؛ چقدر سرشار از عشق و مِهره؛ چقدر بی سهم و نصیب گذاشته نجواهای شیطان رو؛
بعد به این فکر کردم که، چقدر عالیه که من شاهد شکوفایی شما بودم. از اولین باری که یکی از مقالاتتون در سایت رو میخوندم و چون از خاطرات کودکی تون در کرمان گفته بودید، به اسمتون توجه کردم: “مریم شایسته”
بعد از استادیاری تون در جلسات دوره کشف قوانین زندگی و حالا این فایل های سفرنامه مافوق تصور عالی.
چند روز پیش داشتم فکر میکردم قبلنها که فقط صدای خانم شایسته در فایل ها بود و واقعا در ذهنیتم این بود که شما فقط متن بودید یا صدا!
الان سراسر تصویر بودید؛ سراسر عشق و زیبایی. در همین لحظه ها که فکر میکردم چقدر زیبا عمل تون به قانون رو به شکوفایی رسوندید, اون چایی های گلی شکوفا شدند.
خدایا سپاسگزارم برای هدایت به این آگاهی های ناب و بی نظیر.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD203MB15 دقیقه
سلام استاد عزیز. سلام خانم شایسته
من همیشه وقتی کسی لباس قشنگی میپوشه یا کار قشنگی انجام میده یا موفق میشه و… تحسینش میکنم اما الان داشتم فکر میکردم تحسین کردن من اصلا مثل تحسین کردن شما اینقدر هیجان انگیز و مفصل نیست! مگر در مواقعی که موضوع مورد تحسین خیلی خیلی خاص باشه. اولش فکر کردم که شاید دلیلش اینه که من هر روز در اینترنت عکسهای خیلی زیبا و حرفه ای از چیزهای مختلف میبینم، از غذا و شیرینی و نوشیدنی بگیر تا لباس و ساختمان و….(من عکاسم و زیاد عکس میبینم) و انگار دیدن یک شیرینی نخودچی زیبا که فرم کروی شکل داره برام ساده ست و هیجان انگیز نیست! بعد فکر کردم که اگر من دارم عکس میبینم، استاد کلی زیبایی رو دارن از نزدیک میبینن ولی چرا برای ایشون عادی نمیشه؟ جوابی که به ذهنم رسید این بود: کودک درون استاد که با هر چیز کوچیکی ذوق میکنه و هیجان زده میشه خیلی زنده تر و سرحالتر از کودک درون منه. تازه کودک درون من از چند سال پیش خیلی خوشحالتره اما بازم به پای شما نمیرسه! این طرز تحسین کردن رو باید از شما یاد بگیریم. منظورم این نیست که ما هم حتما بگیم «این چقدر هیولاست» چون قرار نیست همه یک جور حرف بزنیم. منظورم اینه که اون ذوق و شوق رو در وجودمون بیشتر کنیم. من هم خیلی چیزها رو از ته دل تحسین میکنم اما نه اینقدر هیجان انگیز! نه اینقدر مفصل!
مرسی که با غذا خوردنتون هم به ما چیزهای خوب یاد میدید. خوش بگذره