سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۴ - صفحه 18

درود بر خداوند بخشنده مهربان

درود بر استاد عزیز و مریم جون

استاد عزیز: برمیگردیم به پنسیلوانیا، داستان ازونجا شروع میشه ک ما توی همون استیت پارکی ک روز فورت آف جولای بودیم یه مراسمی بود و دوستان مارو دعوت کردن، اونجا فهمیدن ک ما میخوایم بریم به سمت پنسیلوانیا، اون موقع ما فک کنم نورس کرولینا بودیم بعد بهمون گفتن اگه میخواید برید آمیشارو ببینید اینا ، آمیش کشور دارن فلان و اینا و خیلی توضیح میدادن، البته ما قبلا از دوستان شنیده بودیم، یک دو سال پیش، از همسایه هامون شنیده بودیم قضیه رو، ک یه گروهی هستن توی امریکا، که اونا اصلا به تکنولوژی علاقه ای ندارن، در واقع تو خونه شون برق ندارن، تی وی ندارن،تلفن ندارن، از ماشین استفاده نمیکنن، از اسب استفاده میکنن، از ُدُرشکه استفاده میکنن و کلا با تکنولوژی هیچ رابطه خوبی ندارن، اونم تو کدوم کشور، در کشوری که دیگه منشا تکنولوژیه، خیلی برام جالب بود، دوس داشتم بدونم اینا چه جوری زندگی میکنن، چه جوری مگه میشه آدم بدون مثلا برق و نمیدونم ماشین و موتور و اینا زندگی کنه، خلاصه این تو فکرم بودو اونجام اون دوستان گفتن اگر رفتین پنسلوانیا حتما برید آمیشارو ببینید.

ما اومدیم تو پنسیلوانیا اونجا ک بودیم سرچ کردیم دیدیم خیلی فاصله داره تا محل اقامت ما، country amish سمت فیلادلفیا بود و ما گفتیم ک ان شاء ا… هدایت میشیم اگر قرار باشه ببینیمشون هدایت میشیم فعلا سفرو ادامه میدیم تا اینکه گذشت و گذشت و گذشت و ما اومدیم در اوهایو، در اوهایو ک بودیم در این استیت پارکی ک هستیم نزدیک کلیولند، عزیزدلم رفت وال مارت، برای خونه خرید بکنه بعد رفت اونجا دید ک ِا ای دل غافل ک لونه آمیشا اینجاست، و تو وال مارت هم به عنوان مشتری هستن دارن خرید میکنن و هم به عنوان service custom هستن و خلاصه خیلی ذوق زده شدیم ک اصلا ما اومدیم جایی ک آمیشا هستن و یادمونم نره ک توی همون برنامه فورت آف جولای اون خانم مهربون ک با ما آخر فایل عکس گرفت یک کتابی داد به عزیز دلم به عنوان هدیه در واقع یه جوری لاو استوریه در مورد آمیش بعد خلاصه این کتاب و البته هنوز نخوندیمش و دیگه اینم باعث شد ک ما بخوایم بیشتر و بیشتر آشنا بشیم، رفتیم اینجا عزیزدلمم فیلم گرفته ازشون، از زندگی شون، همونجور ک میدونید اینا با درشکه این ور اونور میرن، ماشین و موتور ندارن، خونه هاشون برق ندارن با هیزم خونه رو گرم میکنن و لباساشونو بیرون پهن میکنن، با دست میشورن، و خیلی جالبه یه سبک زندگیه دیگه، حالا یه اعتقادات مذهبی خیلی سنگینی ام دارن، مسیحی های خیلی معتقد و مذهبی از یک سمت آلمان اومدن، خیلی سال پیش تو امریکا و درشکه شون رو خودشون درست میکنن، با نقشه درست نمیکنن، ذهنی درست میکنن و ۲۲روز طول میکشه تا یک صنعتگر بتونه یک درشکه درست کنه، درشکه هاشون چراغ راهنما داره و دوچرخه هاشون همونجور ک می بینید رکاب نداره، برای من ک خیلی باحال بود، خانوماشون یه حجاب خاصی دارن، آقایون شون یه لباس خاصی دارن، یه کلاه خاصی دارن و یک پوشش به شیوه خودشونه و این زیبایی امریکارو نشون میده ک همه در کنار هم با صلح زندگی میکنن، مثلا وقتی این درشکه هه میره خب سرعتش ک زیاد نیست دیگه مجبورن ماشینا با سرعت خیلی کم پشت این درشکه برن و هیچ کس صداش در نمیاد، هیچ کس اعتراضی نمیکنه، اَی بابا برو اون ور، یابو گوسفنداتو فروختی اومدی تو شهر جلوی مارو گرفتی، اصلا این حرفا نیست، خب مردم خیلی احترام میزارن بهم دیگه،

من زیبایی این قضیه رو در این می بینم ک چقدر دنیا میتونه متنوع باشه و میشه با احترام در کنار همدیگه زندگی کرد،

رفتیم بعد از این داستان رستوران آمیشا، اونجا دیدیم پرسیدیم ازشون ک چه جوریه داستان عزیزدلم خیلی کنجکاو بود ک چرا لباساشون دکمه نداره ، پرسید ک چه جوری لباساتون دکمه نداره؟ اون خانومه گفتش ک ما دکمه استفاده نمیکنیم، اینا احتمالا یه جورایی تو مذهب شون نادرسته چه جوریه قضیه، ولی از سنجاق قفلی استفاده میکنن پشت لباسشون، دکمه نداره، لباسای خانوما حداقل، بعد دیگه پرسیدیم آدرس گرفتیم از همون رستوران ک کجا هستن و کجا میشه دیدشون، رفتیم مغازه شون خرید کردیم، مغازه آمیشا، کلی صنایع دستی دارن، کلی کیک خریدیم، باید از قبل سفارش میدادی بعد فردا برات درست میکردن می آوردن براتون، اینجوری نبود ک بری بخری، صف باید وامیستادی،

خلاصه دیدگاه جالبی بود، آدمایی هستن تو این دوره زمونه در امریکا هآ ک از تکنولوژی استفاده نمیکنن و زنده ن. حالا ما ۲ روز موبایل مون نیس فک میکنیم دنیا خراب شده ، ۲ روز اینترنت نداریم فک میکنیم دنیا خراب شده، با ماشین نمیتونیم، اینا توی امریکا ک برق هس همه چی هس سیستم هس….

مریم جون: اینا چند تا چیز جالب دیگه بود، یکی اینکه چقدر آمریکا به دیدگاِه آدما احترام میزاره ، مثلا توی پارکینگ لاتا یه بخشایی رو در نظر گرفتن برای مخصوص پارک درشکه ها، بخاطر اینکه اسب سوار میشه یعنی بخاطر اینکه اسب اون درشکه رو میرونه سایه بون دارن ک اسب اذیت نشه،

نکته بعدیش اینه ک تابلوهای رانندگی شون، یه تابلوهایی تو امریکا هس تابلوهای توقف ک روش نوشته stop ک ماشین باید وایسته اونجا خب اسب باید وایسته بعد بجای اینکه بنویسن استاپ روش نوشتن ُو، ُو رو میخوای توضیح بده:

استاد عزیز: ُو رو چون ما اسب داشتیم میدونیم، یعنی اسب مون برونی، اون اول ک خواستیم اسب بخریم بهمون درس هایی دادن برای اسب سواری و اینا، یه استانداردهایی گویا دارن برای آموزش به اسب ، ُو وقتی که در واقع افسارو میکشی به سمت خودت میگی ُو اسب جا در جا متوقف میشه، اسب هایی ک تعلیم دیدن، بعد توی syna stop تو امریکا جوریه ک خیلی زیادم هس دیدید تو تصاویر جایی ک شما باید توقف کامل بکنین بعد نگاه کنی این ور اون ور اگه ک نوبتت بود دیگه میتونی بری دیگه، چون اگر ۴طرف استاپ ساین داشته باشه نوبت با کسی هس ک اول رسیده به استاپ ساین، اون میره بعد نفر دوم، نفر سوم و نفر چهارم و به همین ترتیب و جاهایی هس ک کلا چهارراهه چراغ قرمز نداره، کامل استاپ ساینیه، بعد اینا به جای استاپ ُو WHOA گذاشتن وقتی میگی اسب وایمیسته، چقدر به قول شما دیدگاهشون خوبه ک این شرایطو این فضارو در واقع احترام به عقاید دیگران رو ترکیب کردن یعنی یه جوری بالاخره مدیریتش کردن، هم ایمن باشه هم امن باشه هم برای اونا و هم برای دیگران، میدونی در کنار هم به خوبی و خوشی زندگی کنن.

مریم جون: نکته جالب برای خودم ک ما نمیتونیم بصورت کامل همراه پیشرفت جهان نباشیم، مثلا همین آمیشا با این اعتقاداتشون خونه شون برق و استفاده نمیکنن ولی توی مغازه هاشون از این کارت خوان ها گذاشته بودن، یعنی کارت خوان خودش تکنولوژیه،

استاد عزیز: خودشون رو adopt کردن بالاخره پولو باید بسازی، پول دیگه این داستانارو نداره، پولو باید بسازی، اتفاقاً تازه اینا اگه زندگی شون ثروتمندتر بود از همین جذب توریست خیلی میتونن پول بسازن، ولی اینا به قدر نیازشون دارن کار میکنن و کارتخوان میزارن ک پول بسازن، کار میکنن تو وال مارت، این ور اون ور ولی خیلی تجربه خوبی بود و بدونید ک چقد جهان متنوعه، بدونید چه چیزای جدیدی آدم تو سفر می بینه، چه جوری هدایت میشه و خدارو سپاسگزارم، از عزیزدلم ممنونم با اینکه کار سختی بود فیلم گرفتن تو این قسمت یه ذره مقاومت دارن علاقه ای ندارن توی تصویر باشن ولی عزیزدلم تلاششو کرد ک یه صحنه هایی رو حداقل بتونه بگیره. تا یه مقدار خیلی کوچیکی، امیدارم ازش لذت ببرید.

استاد عزیز: ببین از هر شرایطی حتی اگر شرایط به ظاهر جالب نباشه هم میشه به موفقیت های خیلی بزرگ رسید.

هیج محدودیتی در کار نیست.

هیچ بهانه ای پذیرفته نیست.

هر چی رو که بخواید میتونید بسازید توی زندگی تون،

فقط باید باوراتونو عوض کنید،

فقط باید نپذیرید اون چیزی ک از قبل بهتون گفتن.

باید بتونید متفاوت فکر کنید.

خدایا شکرت که این حرفارو از استاد، دست سبزت شنیدم و نوشتم.😘😘

خیلی دوس داشتم که حرفهای ارزشمند استاد و مریم جون رو به ترتیب آنچه گفتن مکتوب کنم چون خیلی ارزنده بودن و اونهارو تقدیم میکنم به دوستان عزیزم که کامنت مرا مطالعه میکنن. شاد باشید و رها:)

واقعا زندگی قرون وسطایی برای خودشون حفظ کردن و اینکه امریکا اینقدر به کنار از پیشرفتی که در تمام جنبه ها داره اینقدر احترام میزاره به فرهنگ ملیت هایی که در کشورشون اقامت دارن و هیچ کسی نمیتونه دخالتی در این قضیه داشته باشه و این حرکت فوق العاده تحسین برانگیزه و به همین خاطر خیلی زیاد میشنوم که شکرگزاری در امریکا به صورت یک فرهنگ دراومده که این قدر کشور گسترده ایه در جهان که برای وجود کشورشون دعا میکنن و حس خوبی نسبت به کشورشون دارن به دور از اختلاف فرهنگی و البته شاید بعضی جاها یه سری تضادها هنوز وجود داشته باشه ولی هر کسی بر اساس مداری که داخلش هست میتونه تجارب مختلفی رو توی زندگیش داشته باشه. خدایا شکرت

خدایا شکرت به خاطر اشتیاق و لبخندی که در وجود استاد در چهره شون دیدم.

خدایا شکرت به خاطر فراوانی این سرزمین و تنوع خونه ها در ملک هایی که دارن که به قسمت های مختلف و بزرگی تقسیم شده و هر چیزی سر جای خودشه.

خدایا شکرت به خاطر این طبیعت زیبا و پر از نعمتت، پر از بودنت، پر از آرامشت.

خدایا شکرت به خاطر اون اسب قهوه ای زیبای کالسکه که حس خوبی بهش داشتم وقتی دیدمش.

خدایا شکرت که میتونم دو تا صدای بهشتی رو از فاصله های دور بشنوم و حال خوب داشته باشم.

خدایا شکرت به خاطر وجود این دو گهر زیبا در زندگیم.

مهرتان پاینده باد

دوستتون دارم