سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۵

سلام به تمام اعضای دوست داشتنی خانواده ام

خانواده ی که امروز دارم باهاشون زندگی میکنم به ظاهر هیچ نسبت خونی با هم ندارن اما اینقدر با هم همفرکانسن که وقتی دارم کامنتاشون رو میخونم یا فیلمی که خانم شایسته عزیز و ضبط کردن رو میبینم از اون ور قاب گوشیم میتونم احساس زیباشون رو موقع تایپ کردن ببینم وحس کنم.

این فایل هم مثل بقیه فایلهاتون نیاز به تفکر داره .

استاد نازنینم اینجا تنها جایی در دنیاست که اینقدر قشنگ منو به تفکر وادار کرد .

اینجا اولین جایی هست که به من گفتند پشت هر خنده خنده های بیشتری هست

اینجا تنهای جای دنیاست که بهم گفتن قضاوت نکن وعملا بهم نشون دادن که قضاوت نکردن چطوریه .

تمام عمرم دنبال یه گمشده میگشتم تو وجودم که هر چه بیشترمیگشتم ازم دورتر میشد .حتی نمیدونستم اون کیه چه شکلیه ,باید بهش چی بگم ,اصلا کجا دنبالش بگردم؛

من امروز اونو پیدا کردم

تو وجود خودم

تو تمام وجود خودم

اولش احساس کردم باهام قهره وبهم کم محلی میکنه ؛میگه این همه سال کجا بودی چرا راه رو اشتباه رفتی وازم دور ودورتر شدی

اما یواش یواش باهاش رفیق شدم .بهش گفتم دوست دارم عزیز من .ببخشید که تنهات گذاشتم ….

تا اینکه باهام رفیق شده

الان میدونم که گمشدم خودم هستم

خود واقعیم که تو هیاهوی زندگی گمش کرده بودم .

اون اصل منه اون خدای منه اون رب منه ….

وجودش از وجود خداست ؛رنگ خداست ؛غرق در نور هست ودوستم داره .

استاد نازنینم وخانم شایسته عزیز من قدم اول رو برداشتم اما نتونستم هضمش کنم .با خودم گفتم چه حرفای قشنگی میزنه ؛ولی من نمیتونم تو زندگیم اجراش کنم اما با فایلای سفرنامه داره قدم اول برام قابل هضم وقابل اجرا میشه وکم کم دارم اجراش میکنم وبه خودم فرصت میدم تکاملم رو طی کنم

اینقدر مقاومت ذهنیم در مورد خانوادم زیاد بود که اوایل عین دیوونه ها شده بودم ومیخواستم هر چی فهمیدم وشنیدم رو با تمام اونایی که میشناسم در میون بذارم اما کسی حرفامو باور نکرد میدونی چرا ؟؟

چون خودم باورشون نداشتم وعین یه فیلم خیلی قشنگ نشستم به تماشا چون داشتم از دیدنشون لذت میبردم وکیف میکردم .

اما با شروع فایلای سفرنامه انگار یه نیرویی در درون من زنده شد وبهم گفت ببین وباورکن

ببین وبخواه که اینطور زندگی کنی

ببین وبفهم هستند انسانهایی که با تغییر اساسی تو وجودشون تونستن دنیای زیبایی برای خودشون درست کنن

با خانم شایسته میخندیدم

با خانم شایسته گریه میکردم بدون اینکه بدونم از پشت دوربین داره اشک شوق میریزه از دیدن این همه عظمت وبزرگی واینا رو وقتی فهمیدم که خودتون از پشت دوربین با صدای نازنینتون گفتید

منم مثل شما فریاد زدم بچه ها بچه ها بیاید یه آهوی قشنگ دیدم

تا به حال در تمام طول عمرم هیچکس به این زیبایی بهم تعلیم نداده بود که قضاوت نکن .

استاد منم مثل شما اصلا برام مهم نیست که هر کسی از چه قومیتی هست وخیلی راحت با همه ارتباط برقرار میکنم وهمه اطرافیانم با تعجب بهم نگاه میکنن

تو اتوبوس یه بچه افغانی رو که تا حالا سوار اتوبوس نشده ومیترسه میشونم رو پاهام

یا باهاشون تو خیابون حال واحوال میکنم عین یه دوست بهشون دست میدم .اجازه میدم تو ظرفام غذا بخورن واصلا نمیتونم تصور کنم که اینا با ما فرق دارن

با خودم میگم وقتی خدا میگه همه با هم برادر وبرابر هستید پس چرا من بین ادما فرق بذارم .

واما در مورد سفرنامه امروز

من اصلا نمیدونستم پنیرای هیولا چه شکلین ودلم میخواست از نزدیک ببینم

خدایا استاد نمیدونین من از دیدن این مدل پنیرای موش وگربه ای سوراخ ؛به اندازه دیدن اون سنجابی که بهش غذا دادید ذوق کردم وکلی خندیدم .تو گوشم هندزفری بود ؛دخترم میگه مامان بردار ببینم چی نیگاه میکنی وذوق میکنی تا منم ببینم .

خیلییییییییی باحال بود

آمیشها میگن با تکنو لوژی مشکل دارن اما جا خلالیشون از مال ما که در اصطلاح تکنولوژی داریم خیلی خفن تر بود .گفتم مریم حتما از اینا بگیر خیلی با حالن .پنیراشون خیلی جالب بود وخیلی خوشمزه به نظر میومدن .

با دیدن زندگی آمیشها تو ذهنم یه چراغ روشن شد که میشه با همین شرایط وهمین موقعیتی که هستی وبا همین چیزایی که فکر میکنی خیلی ساده هستند کسب درامد کنی وپول بسازی .

خیلی خوشحالم از اینکه اینجا ودرکنار شما خانواده عزیزم هستم وبی صبرانه منتظر بقیه قسمتهای سفرنامه هستم ونمیدونم چرا این شعر اومد توذهنم که

باید پارو نزد واداد

باید دل رو به دریا داد

خودش میبردت هرجا دلش خواست

به هر جا بردبدون ساحل همونجاست (هاهاهاهاهاهای.خندم میگیره که عین خوندن شما هم هست .این شعر با این لحن خوندن تو ذهنم تا ابد حک شد استاد .عاشقتم )

خانم شایسته نازنین پر قدرت ادامه بده چون داره اینجا اتفاقای قشنگی می افته از جنس زیبایی خیلی دوستتون دارم وعاشقتم