دیدگاه زیبا و تأثیرگزار علی عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
خدای من چه همزمانی زیبایی. استاد دقیقا همین امروز بود که داشتم با یکی از دوستانم که اون هم جزء خانواده صمیمی عباسمنش هست در مورد همین مسائل که شما داخل فایل راجع بهش صحبت کردید صحبت میکردم. و قشنگ احساس کردم که این فایل دقیقا از روی صحبتهای ما ساخته شده و چقدر فوقالعاده بود این فایل
استاد یه چیز خیلی باحالی رو متوجه شدم و اون این بود که این جمله IN GOD WE TRUST شعار رسمی امریکا هستش و شعار ایالت فلوریدا هم هست و از سال 1957 روی اسکناسهای امریکا نقش بسته. اما من این رو از کجا فهمیدم؟ امروز همین دوستی که داشتم باهاش در مورد امریکا صحبت میکردم برای من عکس یدونه صد دلاری فرستاد و کاملا یهویی توجه من به نوشتهی IN GOD WE TRUST که پشت اسکناس نوشته شده بود جلب شد. من تا قبل از این که این جمله رو روی اسکناس ببینم فکر میکردم این جملهایه که شما خودتون ساختین و خیلی هم جملهی قشنگیه ولی وقتی پشت اسکناس دیدمش رفتم در موردش سرچ کردم و دیدم این اصلا شعار رسمی ایالات متحده هست.
اینه واقعا تفاوت امریکاییها با ما که اونها شعارشون رو توحیدی انتخاب میکنند، و اصلا وقتی من این شعار را پشت اسکناس دیدم گفتم خدای من این افراد چقدر باورهاشون درسته که پشت پولشون این شعار رو نوشتن.
چند روز پیش مطلبی مطالعه میکردم در مورد عید و جشن شکرگزاری و خب عید شکرگزاری، یکی از بزرگترین اعیاد مردم امریکاست. سالها پیش مردمی که برای اولین بار به این کشور مهاجرت کردند، در پایان فصل درو تصمیم گرفتند به خاطر خاک حاصلخیز و نعمتهایی که خداوند از طریق طبیعت پربرکت این سرزمین به آنها داده، یک روز را به سپاسگزاری اختصاص بدن.
و رابطه مستقیمی وجود داره بین این نوع نگاه و تجربیاتی که این مردم از نعمتهای خداوند در زندگیشون دارن. از سرسبزی و جنگلهای زیبا گرفته تا بارانهای فوقالعاده و رودخانههای پر آب.
این تفاوت به علت تفاوت میزان نعمتها نیست چون جهان خداوند پر و مملو از نعمت و برکته. و بلکه تفاوت در میزان دریافت این نعمتهاست. این تفاوت در فرکانس این مردمه، در نگاه سپاسگزارانه و رضایتشون از زندگیه.
و مهمترین قانون اینه که فقط افرادی میتونن نعمتهای بیشتری را دریافت کنن که در فرکانس و مدار آن قرار بگیرند. و استاد چقدر قشنگ گفتید که اگر شما میخواید هدایت بشید به جاهای خوب باید خودتون خوب باشید. اگر ما روی خودمون کار کنیم جهان ما را هدایت میکنه به سمت مکانهایی، شرایطی، افرادی، روابطی که از شرایط قبلی ما بهتر هستند. لازمهی این کار، کار کردن روی خودمون هست. لازمهی این کار سپاسگزاری هست و این کاریه که ما را وارد مداری میکنه که بتونیم نعمتهای بیشتری رو دریافت کنیم.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل صوتی سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۵28MB41 دقیقه
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۵578MB41 دقیقه
درود بر استاد عزیزم آقای عباسمنش و سر کار خانم شایسته عزیز. یک باور کهنه و قدیمی هست که انسان فکر میکنه جهان همونجایی هست که او میبینه انگار دنیا در پس کوه بلند روستای ما به پایان میرسه و بعدش هیچی نیست. همینجایی که ما هستیم اینجا این روستا این شهر این کشور فقط اینجا شرایط زندگی هست فقط اینجا غذا هست فقط اینجا عشق و محبت و خوبی هست. در پس کوه بلند روستای ما دیگه هیچی نیست دیگه دنیا تموم شده بعدش دیگه عدم و سیاهیه. برای همین تعصب داریم شاید به جایی که در اون زندگی میکنیم. تعصب نه از این بابت که اینجا خاک و وطن ماست این فرهنگ ماست بلکه از این بابت که هر آنچه دوست داریم و می خواهیم جهان به ما بدهد باید همینجا اتفاق بیفتد. بنظر میرسد اینجا هم با یک سری باور ها به قول استاد ما دست خدا رو میبندیم. فقط زبان مادری من، فقط فرهنگ من، ادبیات من، قرمه سبزی و غذاهای سبک من، دختر یا پسر فقط همزبان و هم وطن من، زیبایی فقط شمال ما، … و خیلی باورهای دیگه که ما بعنوان کسی که در گوشه ای از جهان زندگی میکنیم از اونها هویت برای خودمون ساختیم و صد البته این به خودی خود زیباست و صد درصد جای افتخار و بالیدن دارند. ولی هویت ها دست و پای آزادی روح انسان رو میبندن. قالب هایی که برای خودمون تعریف کردیم و خودمون رو به شکل اون قالب ها در اوردیم متاسفانه وابسته شدیم و چسبیدیم به یک سری باورها به مکان محدود به انسان های خاص به نوع و سبک خاص به غالب های یکسان و اجازه دیدن و شنیدن و درک زیبایی ها و تجربه های متفاوت تر از جهان به این زیبایی و شگفت انگیزی را یه جوارایی از خودمون میگیریم. کشور من زیباست ولی جاهای زیباتری هم هست. فرهنگ من غنی و کهن است ولی فرهنگ های زیبا و ریشه دار باز هم هست. کمی دید خودمون رو گسترش بدیم اجازه ورود آگاهی های جدید تجربیات و مشاهدات و لذت های بیشتر رو به خودمون بدیم. جهان غرق در فراوانیه. غرق در زیباییه. خدای من!!! وقتی با همین طرز نگاه پیش میریم وقتی که کره زمین را دوباره روستایی فرض میکنیم در مقابل کل خلقت آیا دوباره میگیم جهان مادی من آیا باز به چیزاهایی که در این جهان از اونها هویت گرفتیم نمیچسبیم؟؟.. خدایا قراره ما چه زیبایی عظیم چه لذت غیر قابل وصفی را در این آفرینش زیبا و بی انتها تجربه کنیم؟! خدایا شکرت که بمن هستی دادی به من زندگی دادی من هستم و من نفس میکشم و خلقت سرار زیباییه سراسر لذت و عشق و شادیه. این فراوانیه این فراوانیه این نامحدود بودن همه چیزه همه چیزایی که دوست داریم.
این سفر کلی انگیزه بخشه کلی دیدگاه جدید میده کلی تجربه جدید کلی ایده جدید خلق میکنه. از صمیم قلب از شما استاد عزیزم متشکرم.