سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۵

سلام به استاد عباسمنش عزیزم و خانم شایسته زحمت کش

خداروشکر میکنم که فرصت اینو پیدا کردم که این قسمت از سریال سفر به دور امریکا رو ببینم .

در مورد آمیش ها و تفاوت نگاهشون صحبت کردین استاد

من خودم هم وقتی دیدم که چقدر نسبت به پیشرفت تکنولوژی نگاه منفی دارن و سبک ساده زیستنشون رو دیدم ، ذهن قضاوت گر من شروع به گفتگو کرد …

که آخه چرا به خودشون سختی میدن ، اگه میشد متقاعدشون کنی که از تکنولوژی و به شکل عصر حاضر زندگی کنن چقدر خوب میشد ، بهتر و راحت تر زندگی میکردن …

استاد من خودم اسیر این ذهن قضاوت گرم هستم خیلی جاها

مثلا وقتی پدرم یه حرفی میزنه یا یه رفتاری میکنه ، یا حتی مادرم سریع ذهنم میگه چرا این رفتارو کرد ، یعنی نمی دونست که نباید فلان کار رو بکنه …

یا وقتی مادرم باهام با لحن بد صحبت میکنه یا از جملات نامناسب تو حرفاش به کار میبره ، میگم آخه چرا وقتی میشه تو یه فضای صلح و عشق با هم زندگی کنیم چرا بهم بی احترامی کنیم .

چند بار ذهنم تلاش میکرد که نصیحتش کنم یا اشتباهه کارشو بهش بگم و گاهی عصبی شدم و باهاش دعوای لفظی کردم اما بعدش با خودم گفتم ، ما قراره که به سبک شخصی خودمون زندگی کنیم و اجازه بدیم که دیگران هم هرجوری که دوست دارن زندگی کنن .

اگر من بخوام که این رفتار که از نظره من بده در مادرم یا پدرم تغییر بدم دارم از مسیر موفقیت خودم دور میشم …

گاهی هم از سره دلسوزی تا میام به کسی بگم که چطور فکر کنه یا چه رفتاری داشته باشه ، به خودم میگم علیرضا نشو ملا غلط گیر آدما ، تو خودت چیکار کردی با این دیدگاه ، الان نتیجه ای گرفتی که میخوای بری به دیگران بگی ، برای خودت ارزش قائل باش و این زمان و انرژی که میخوای بزاری برای متقاعد کردن دیگران رو بزار روی تغییر خودت ، روی پیشرفت خودت

تازه بعد از کلی بحث کردن با طرف و خون خودتو تو شیشه کردن آخرش میگه تو نمیفهمی یا دیدگاهمو مسخره میکنه یا بهم میگه دیوانههه

چرا من باید بحث کنم با کسی ، اگر چیزی درسته تو زندگی خودت انجام بده نتیجه بگیر ، اگر چیزی غلطه که اصلا برا چی باید به دیگران بگم ..

حرف قشنگی زدین استاد که ذهن قضاوت گر رو زیره سوال میبره ، من خودم چه غلطی تو زندگیم کردم که الان میخوام تو زندگی دیگران دخالت کنم.

امروز پدرم گفت امروز فلان جا رفتی با بی آر تی رفتی یا پیاده … من تو فکرم گفتم الان اگه بگم با بی آر تی میخواد بگه چرا الکی پولتو دور میریزی و فلان و البته من پیاده رفته بودم ولی میدونستم این سوال از کجا داره میاد ، من گفتم پیاده و اون گفت خوب کاری کردی الکی پولت رو هدر ندادی …

من گفتم بله اینجوری بهتره در صورتی که ذهنم میگفت پول که بی نهایته چرا انقدر اینا به هزار تومن ، دو تومن انقدر اهمیت میدن و فکر خودشونو مشغوله این داستانا میکنن

یا صبح من یه خورده گلو درد داشتم و ظهر سره سفره دوست داشتم نوشابه بخورم و پدرم گفت که چرا نوشابه میخوری مگه نمیگی گلوت درد میکنه …

تو ذهنم میچرخید که حالا یه خورده نوشابه مگه چیکار میکنه که پدرم اصرار داره نخورم _ و من گفتم حالا دیگه ریختم برا خودم باشه دیگه نمیخورم راست میگی

من اینجاها خیلی به خودم افتخار میکنم که باهاشون بحث نمیکنم حالا اینایی که گفتم مربوط به پدر و مادرم میشه و من با بقیه هم سعی میکنم که همین رفتار رو داشته باشم .

نمیگم من کارم درسته شاید در روز ۱۰۰۰ تا کار اشتباه انجام بدم ولی همین که دو تا کارو درست انجام میدم به خودم افتخار میکنم .

به کمک استادم یادگرفتم که روی پیشرفت ها و نکات مثبتم توجه کنم و به این شکل برای خودم ارزش قائل باشم چون که مهم ترین فرد زندگی خودم هستم.

چقدر پنیر های قشنگ و خوش رنگی داشتن و تنوع زیادی داشت .

من نهایتا سه چهار نوع پنیر رو تو ایران میشناسم ، پنیر سفید ، خامه ای ، لاکتیکی ، تبریزی… خخخ

خیلی خیلی خیلی زیاد روحیه ماجراجویی و کشف موقعیت های جدید و شجاعتتون رو تحسین میکنم ، دوست دارم این نوع زندگی کردن رو که پر از هیجان و بودن در لحظه حال هست .

با اینکه آمیش ها نمیخوان از تکنولوژی استفاده کنن ولی جهان مجبورشون میکنه که تغییر کنن چون اگر اینجوری نباشه از بین میرن ، مثل اون جعبه ی خلال دندون ها که خیلی شیک و مدرن بود ، یا اون کامپیوتر هایی که برای محاسبه قیمت جنس ها ازش استفاده میکردن ، همشون از تکنولوژی بود و درسی به من داد که ببین علیرضا یا تغییر میکنی یا مجبور میشی که تغییر کنی از این دو حالت خارج نیست .

گل های زیبا با رنگ های متفاوت محیط رو بسیار دلپذیر کرده بودن .

مجسمه هایی که با خلاقیت و به زیبایی درست شدن و لذت بخشه نگاه کردن و تحسینشون

خانم شایسته و استاد عباسمنش ممنون که از زیبایی هایی که با ما به اشتراک میزارید .

خدایاشکرت

۱۱ / ۱ / ۱۴۰۰