سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۵

بنام خدای زیبایی ها

سلام به استاد عزیزم ، مریم جان ‌‌همه اعضای خانواده صمیمی ام

امروز صبح پا شدم داشتم جلسه 6 قدم 2 رو گوش میدادم بعد اومدم سفرنامه رو ببینم دیدم هر دوتا در مورد یک موضوع هست و چیزی بود که بهش نیاز داشتم و باید مرور میکردم

حتما بچه های دیگه هم تجربه کردن هر موقع ته دل یه جوری میشه که اون حس خوب رو‌نمی تونه آدم داشته باشه یعنی یه جا نشتی انرژی و تمرکزم روی چیزی هست که نمی خوام و با باوری که منو سمت ناخواسته هام داره هدایت میکنه

من می خوام پیشرفت کنم باید تمرکزم روی پیشرفت باشه نه دیگران

مخصوصا نگاه دیگران راجع به من و شرایطم

این اعتقاد باعث میشه از مسیر خارج شم وقتی نگاه دیگران واسم مهمه مسیرم سمتی میره که بخوام نگاه اونا رو نسبت به خودم خوب نگه دارم در نتیجه از خود واقعیم از چیزی که خدا بهم بخشیده به عنوان هویتم دور میشم از مسیری که می دونم داره منو به سمت بهتر بودن و خواسته هام میبره ، میرم تو مسیر و مداری که منو میبره به سمتی که کارهایی کنم یا حرفی بزنم یا فکری کنم که دیگران قضاوتم نکنن ، یعنی من دارم باج میدم به دیگران و از خودم میزنم تا منو تایید کنن و بپذیرن

واقعا می خوام صد سال سیاه تایید نکنم وقتی بهاش اینه که زندگیم رو از دست بدم

چون میبینم خیلی اهل تایید گرفتن نیستم ولی اینکه موجه به نظر بیام یا کسی ضعف هامو نبینه یا اینکه مشکلاتم و مسائلم رو بفهمه برام سخته

به قول استاد زنده دوست دارم از قضاوت دیگران بیام بیرون

من باید روی این موضوع کار کنم

اگه ولش کنم توانم رو ازم میگیره واسه حرکت رو ب جلو

باید برای خودم دلایل کافی بنویسم که چرا نباید حرف دیگران برام مهم باشه همون اهرم رنج و لذت

استاد واقعا ازت سپاسگذارم واسه یاد دادن همین اهرم رنج و لذت

میبینم که همه چیز اهرم رنج و لذته دلیل همه کارهای ما تو زندگی

یکی دیگه از مسایل تو صحبت های استاد این بود که نخوایم آدم ها رو تغییر بدیم

من اوایل کمی اینطوری بودم چون فکر میکردم کاری که خودشون میکنن به نفعشون نیست مسیر من به نفع اونا هست

ولی الان می دونم این کار نتیجه ای نداره پس نباید انجام بدم

به قول استاد اونا هم بخوان ازم الگو بگیرن هم رفتار و نتایجم بیشتر می تونه واسشون الگو بشه تا حرف هام

پس بازم باید تمرکزم روی خودم و بهبود خودم باشه

اگه من بتونم روی خودم کار کنم ، نکات مثبت خودم ، آدم های اطرافم ، شرایطم ، شغلم ، همینجایی که هستم همین شرایطی که دارم رو بیینم قانون چه بخوام چه نخوام چه یکی بخواد چه یکی نخواد منو میبره سمت بهترش ، و این خودبه خود اتفاق می افته چون سنت خدا هرگز تغییر پذیر نیست

این یعنی بازم باید تمرکزم روی خودم باشه

نه دیگران

مقایسه خودم با دیگران ، نگاه دیگران ، اینکه دارن چیکار میکنن ، قضاوت دیگران ، اصلا هر چیزی که انرژیمو میبره روی دیگران

واقعا آدم باید خیلی کوچیک باشه که وقت و انرژی ارزشمندی که خدا بهش داده رو دو دستی بده به دیگران

واقعا ما توی پول و دارایی این کارو نمیکنیم چطور روی بزرگ‌ترین دارایی انسان که همون توجه هست این کار رو کنیم ؟

از خدا می خوام کمکم کنه همه توجهم روی خودم و قسمت زیبایی زندگیم باشه

چون اصل همینه

همین رعایت این اصل خودش کلی پشتوانه باور و دیدگاه های زیبا رو میطلبه که من اینجا دارم از استادم یاد میگیرم

یه چیز دیگه که یادم اومد از بچگی همش کار خودم رو میکردم و مسیر خودم رو میرفتم و کاری به بقیه نداشتم ، ولی اطرافیانم انگار بسیج شده بودن منو شبیه خودشون و عرف کنن چیزی که ازش بدم میومد

واسه همین الان قلبا می تونم همه آدم ها رو با هر گذشته هر تفکری دوست داشته باشم ، چون آدم ها همینطوری که هستن دوست داشتنی هستن و عشق واقعی یعنی من بتونم همه رو اونطوری که هستن دوست داشته باشم و تو ذهنم همه رو ارزشمند بدونم نه اونطوری که من دلم می خواد

به نظرم این یعنی من یه ادم خبیث و خودخواهی هستم که دوست دارم آزادی طرف رو بگیرم تا خودم حس خوب داشته باشم یعنی من دیکتاتور هستم به شکلی و به دیگران اجازه خود بودن نمی دم

و انسان درست هرگز نمی تونه به قلبش اجازه بده به دیگری تعرض کنه از نگاه من فشار به دیگری برای اینکه مثل من فکر کنه یعنی من اون فرد رو اونطوری که هست دوست ندارم و‌نمیپذیرم می خوام شبیه من شه تا دوسش داشته باشم .

همه اینها بر میگرده به این جمله امر به معروف و نهی از منکر که از این جمله بدجور استفاده کردن بعضی ها

در حالی که ازون ور هم لا اکراه فی الدین وجود داره