سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۵

سلام به استاد عزیزم

استاد واقعا شما چقدر سخاوتمند هستید که فایل‌هایی که روی سایت می‌ذارید پر از ارزش هستند و پر از آگاهی هستند و خدا را شکر می‌کنم که می‌تونم این آگاهی‌ها را دریافت کنم…

استاد چقدر نکته‌ای که راجع به افغان‌ها گفتید پر از درس بود

بارها برام پیش اومده که توی محل کارم بچه‌هایی که افغان هستند مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند ولی من همیشه و همیشه می‌گفتم که این بچه‌ها برای من هیچ فرقی با بچه‌هایی با ملیت ایرانی ندارند همه‌مون انسان هستیم و در کنار همدیگه می‌تونیم زندگی کنیم

و چقدر می‌بینم که افراد می‌خواستند عقاید مختلف رو به افراد مختلف تحمیل کنند

و چیزی که از همه این وسط زیباتره اینه که من یاد گرفتم که عقاید خودم رو نباید به کسی تحمیل کنم و سعی کنم افراد مختلف رو با عقاید مختلفشون قبول کنم…

در همین فایل قبلی داشتم راجع به این درسم می‌نوشتم:)))

البته تو این فایل که بیشتر راجع به شنیدم قطعاً برای این بودش که تاکید بیشتری روی این موضوع بشه و من این موضوع را بیشتر بفهمم و این موضوع رو وارد پوست و خون و استخونم کنم…

اینکه نخوام به کسی توصیه کنم

اینکه نخوام به کسی راهکار بدم

اینکه نخوام کسی رو قضاوت کنم

باید این‌ها را بارها و بارها و بارها به خودم یادآوری کنم تا هیچ وقت یادم نره و هیچ وقت انرژیمو به هدر ندم…

آره وقتی که من روی خودم کار می‌کنم و درون خودم رو بهبود می‌دم از درون خودم رو آدم بهتری می‌کنم قطعاً به آدم‌ها شرایط بهتر و مکان‌های بهتری هدایت میشم

این اصل قانونیه که بارها و بارها انجامش دادم و بارها ازش نتیجه گرفتم

یه مثال واضح بزنم:

دیروز که رفته بودم یه کار اداری رو انجام بدم که خیلی کار طولانی بود همون صبح انرژی خودم رو خوب نگه داشتم کدنویسی اون روزمو انجام دادم و با یه حال عالی شروع کردم…

نکته جالب اینه که هر آدمی که توی اون اداره دیدم با من خوب برخورد می‌کرد با من به من لبخند می‌زد و خیلی دوستانه با من صحبت می‌کرد انگار که یه مدت طولانی همو می‌شناسیم…

خدا را شکر می‌کنم اون پروسه طولانی همش توی یک روز تموم شد و رفت!

اما یه درس بزرگ بهم داد که اون درس هیچ وقت از پیش من نمیره که بارها و بارها توی دفترم یادداشتش کردم تا به خودم یادآوری کنم زمانی که من از خدای خودم خواستم تا کارم رو راه بندازه همه کارا رو انجام داد منو هدایت کرد….

یه مثال دیگه توی همین روز که ایمان من رو خیلی قوی‌تر کرد:

دوستم همراهم بود و یه کاری داشت که باید انجام می‌شد، مسئولی که باید کارشو انجام می‌داد یه آدم بی‌اعصاب بود که به نظر میومد قصد نداشته باشه کارشو انجام بده پس ترسو توی چهره دوستم دیدم که بهم می‌گفت من پشیمون شدم بیا بریم..!

من بهش گفتم آروم باش اصلاً بیا بریم بشینیم، وقتی که نشسته بودیم بهش گفتم به خدا توکل کنیم یا میشه و کارت انجام میشه یا اگر هم نشد حتماً صلاح در این بوده

اونم گفت آره استرس توی چهرش کمتر شد

یه تمرینی دارم که یه صلوات شمار می‌ندازم توی انگشتم سعی می‌کنم سپاسگزاری کنم و اون دکمه رو بزنم بینشم یه جمله‌ای که احساسمو خوب می‌کنه رو هی تکرار می‌کنم و دوباره اون دکمه رو می‌زنم ( عاشق این تمرین هستم)

همون لحظه دوستم بهم گفت داری چیکار می‌کنی بهش توضیح دادم اون ازم خواستش که صلوات شما رو بهش بدم تا اونم این کارو انجام بده و اینجوری به خودش آرامش بده در واقع ذهنشو کنترل کنه

تقریباً 20 دقیقه‌ای طول کشید

و وقتی دوستم رف تا کاارشو انجام بده خیلی راحت کارش انجام شد اینجوری که خودشم باورش نمی‌شد همش به من می‌گفت وای باورم نمی‌شه این تمرین جواب داد…

در واقع ( کنترل ذهن جواب داد )

عمل به قانون

توی دلم قانون رو تایید کردم، گفتم ببین حتی یکی که نمیدونه داره ذهنشو کنترل می‌کنه هم انجامش بده جواب میده …همیشه جواب میده!

یه بار داشتم صحبت‌های یه فردی که به ظاهر به خودش می‌گفت استاد تو یه فایلش گوش میدادم ذهنم، حالم و روحم به هم می‌ریخت با اینکه اون دقیقاً حرف‌های شما رو کپی کرده و داره تکرارش می‌کنه…

من توی این قسمت از سفر به دورآمریکا یه کد گرفتم

اون کدم اینه که اگر حرفای استاد عباس منش به دلم می‌شینه اگر حرفای استاد عباس منش نور من رو توی راهم روشن می‌کنه اگر حرف‌های استاد عباس منش ایمان من رو قوی می‌کنه به خاطر اینه که اون صادقه و واقعاً این کارو انجام داده بعنی داره عمل می‌کنه…

این تفاوتش بود….. عمل کردن!

خودم افتادم وقتی که تو این راه قدم برداشته بودم وقتی که این حرفا رو می‌شنیدم و عمل نمی‌کردم واقعاً استاد عمل کردن چقدر فرق داره با شنیدن وقتی که داری عمل می‌کنی همه چیز بهتره احساست بهتره زندگیت بهتره همه چیز بهتره

ولی وقتی که داری می‌شنوی صرفاً یه شنونده ساده‌ای که نتایج خاصی نمی‌گیره و همش فکر می‌کنه قانون ممکنه اشتباه عمل کنه یا ممکنه کارها شانسی جواب بده…

آره من یاد گرفتم تمرکزم را از روی دیگران بردارم از هر کسی… من یاد گرفتم تمرکزمو بذارم روی خودم من یاد گرفتم نظر دیگران برای خودم مهم نباشه اون وقتی که من می‌تونم پیشرفت کنم من یاد گرفتم وقتی که دارم یه کاریو انجام میدم از خودم بپرسم اگه هیچ دیگرانی توی این جهان وجود نداشت من بازم این کارو انجام می‌دادم و اگر جوابم بله بود اون کارو ادامه می‌دادم و اگر جوابم نبود می‌فهمیدم که اینجا نظر دیگران برام مهم شده…

خیلی دارم روی این مورد کار می‌کنم و خدا را شکر که هدایت میشم به آگاهی‌های بیشتر…

در واقع هر جایی از مسیر که یه ایرادی از خودم می‌گیرم این یعنی مدار من بالاتر رفته یعنی اینکه من دارم سعی می‌کنم هر روز از روز قبلم بهتر بشم..

خداروشکر:)