سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۶

یا خالق کلی شئ

اعتماد به نفس

خود باوری

احساس لیاقت

و اینکه من میتونم به هرآنچه که میخام برسم و بیش از اونا

اینکه من میتونم هرچی که بخام رو توی زندگیم تجربه کنم

اینکه من میتونم رویاهام و در آغوش بکشم و داشته باشمشون اینکه من لایق دیدن زیبایی ها هستم لایق زندگی خوب هستم

اینکه قرار نیست کسی منو قضاوت کنه که تو چه سنی هستم و چه کاری انجام میدم

مهم اینه که من علایقمو دنبال کنم هیچ وقت واسه هیچ تجربه ای دیر یا زود نیست

اینکه اگر تمرکزم روی خودم باشم حتی برای اولین باره کاری انجام بدم خوب از آب در میاد و میتونم با باور خودم هی بهترش کنم

اینکه من آزادم هرطور که دلم میخواد زندگیمو خلق کنم و زندگی کنم و لذت ببرم از حتی چیز های کوچک دیدن نواختن آهنگ توسط بچهایی که برای اولین بار کنار همن

اینکه من باید به مدارش برسم باید تکاملمو طی کنم تا بتونم لمس کنم دریافت کنم آگاه بشم ارتباط خوبی با خودم و خدای خودم داشته باشم نشونه های خداوند رو ببینم

یه لحظه خودمو جای اون پسر گذاشتم که داشت پیانو میزد اشکم سرازیر شد منم از بچگی آرزو داشتم پیانو بزنم و حس میکنم این یه شکل از عبادته برای من روزی که بتونم ساز بزنم و این اعتماد بنفس و احساس لیاقت میخواد و چقدر موثره من مدتهاست عاشق دف زدن شدم اما هنوز این احساس لیاقت یا اعتماد به نفس و ندارم برم دنبالش میگم تو این سن یا الان دیگه دیره و حتما یه روزی به مدارش میرسم اگر خودمو ببینم و باور کنم من عاشق یوگا بودم و الان مدنیه دارم ورزش میکنم اما چون هنوز خودمو باور نکرده بودم هروقت به دخترم میگفتم میخام روی سرم بایستم می‌گفت تو سنت رفته بالا اما همینکه من باور کردم میتونم چند روز پیش گفت مامان میتونی فقط کاری نداره خودم بات تمرین میکنم

میدونید ایراد من اینه موفقیت هامو نمی‌بینم این احساس زیبا رو نمی‌بینم الان ازصبح میگم چرا من هیچ نکته ای از فایل نفهمیدم الان به خودم گفتم بابا آگاهی هم تکامل داره صبر کن قرار نیست تو زور بزنی خدا هدایت می‌کنه تو یه قراری با خودت گذاشتی برای تمرین توی سایت خوب امروز عشق بورز فقط تو تو مدار گرفتن نکته ها نبودی زمانش برسه آگاه‌تر میشی

یه جا خوندم تماشاچی بودن یعنی عشق نورزیدن و من میخام عشق بورزم تا عشق بیشتری دریافت کنم

دوباره اومدم و فایل رو دیدم ته دلم یه جوری شد اشکم سرازیر شد بازم چیز زیادی نگرفتم اما همین حس حضور خداوند توی اون فضا برام عین عبادت بود حس کردم خدا رو و حس کردم احساس خوب اون کسایی که اونجا بودن و داشتن از لحظشون لذت میبردن و من تماشا کردم زیبایی این لحظه رو خوب تا به خودت و خدای خودت باور و ایمان نداشته باشی که نمیری سمت اون وسیله ها اصلا اونا رو نمی‌بینی تا خدا رو باور نداشته باشی که این خواسته ها در تو شکل نمیگیره که بخای نوازندگی کنی و یکی باعشق بیاد برات وقت بزارن و یادت بده (اون خانم با لباس قرمز)یا اینکه خودت بری پشت تلویزیون و با اعتماد به نفس کامل کیتارو دستت بگیری و خجالت نکشی که حتی بلد نیستی اونو کدوم طرفی دستت بگیری و تازه کوتاه هم نیای و بخای امتحانش کنی اگه زیبا بین نباشی که اون زنگ قرمز اون نوشته ها حالت نمیکنه که بخای بری ببینی اونجا چه خبره و یه موزه که میتونی از تمام وسیلهاش استفاده کنی و لمس کنی و این یعنی باور خداوند باور اینکه رویاها دیگه رویا نیستن

فروانی که توی تمام فایل ها موج میزند از فراوانی ساختمون ها و ماشین ها و تکنولوژی و آلات موسیقی تنوع ساختمون ها و شکل ساختشون

فراوانی ثروتی که میتونی از هرجا که بخای به هر اندازه که بخای خرید کنی و باور داشته باشی که خدا رازاقه

نمی‌دونم چه حسیه ولی خیلی زیباست

مریم جانم سپاسگزارم استاد جانم ممنون ازت دوستان عزیز و صمیمی من ازشما سپاسگزارم عاشقتونم ?

به زودی در آمریکا میبینمتون ?

در پناه الله یکتا شاد وسعادتمند باشید در دنیا و آخرت ???????