سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۶

سلام به همه ?

وقتی گفتین کلیولند خب بحاطر اینکه یکی از دوستام ابتدای ورودش به آمریکا رفته بود به شهر کلیولند و دانشگاه اونجا موضوع برام جالب شد .

شهر کلیولند برام از قبل یکی از شهرهای معروف بود چون توی اخبار ورزشی اسم تیم معروف بسکتبالشون (کلیولند کاوالیرز) رو زیاد می شنیدم که لبرون جمیز افسانه ای تا همین پارسال تو تیمشون می درخشید .

ولی وقتی یادم میاد اون فرد هیچوقت از کلیولند راضی نبود تو دوران دانشجوییش و دائم می نالید از اون شهر و دوست داشت به شهر دیگه ای بره که در نهایت هم به شهر دیگه ای رفت .

? وقتی به تصاویر نگاه می کنم می بینم واقعا فرق داره که چه کسی و با چه دیدگاهی و تجربیات و خاطراتی از یک موضوع حرف می زنه و به قضیه نگاه می کنه .

یا شاید واقعا فرق داشته باشه که فردی برای زندگی دانشجویی و با حداقل امکانات در یک شهر زندگی می کنه یا اینکه با فراغ بال و ثروت مناسب در اونجاهست و یا اینکه فقط سفری به اونجا داشته .

خلاصه اینکه بخاطر اون سالها و تجربه ی اون دوست شهر کلیولند هم حسابی از چشم من افتاده بود و شهر زیاد جالبی نبود که چیز خاصی نداره وگرنه فردی که توش زندگی کرده ازش راضی نبود.

اما شاید واقعا همه چی به این بستگی داره که تو چه نوع فعالیتی توی اون شهر داری و اینکه چقدر می تونی زندگی خوبی اونجا داشته باشی و نوع تجربیاتی که بسته به تفکرت و شرایطت از جایی داری می تونی روی دیدگاه کلیت از اونجا اثر بذاره .

یکی خاطرات خوبی داره و میگه جای فوق العاده ای بود و اون یکی میگه اصلا بدردنخور بود. جالبه واقعا.

? خیلی برام قشنگ بود که استاد بدون اینکه خجالت بکشه یا نگران این باشه که الان دیگران چی میگن و چی فکر می کنن راجع به من ، به این نجواهای ذهنی بی محلی می کرد ؛ بدون اینکه اصلا بلد باشه این گیتار الکتریکی چطور کار می کنه ولی باهاش ور می رفت . واقعا خیلی مهمه که بجایی برسی که تا این حد که اصلا و ابدا نیاد تو ذهنت و برات مهم نباشه که تمسخرت می کنن یا چی فکر کنن و چی میگن و این خود آزادی و رهایی از نجواهای ذهن و از حرف و نظر مردمه.(البته اونجاهم این فرهنگ هست که کسی تمسخر نکنه به این راحتیا)

? نقطه دیگه اینکه این جهان در مقابل هر ایده جدیدی که ما داشته باشیم پذیراست و جا باز می کنه براش. همین سبک راک ان رول یه نمونشه که طرفدارای خودش رو داره.

? از بعضی آهنگ ها و گروه های راک و متال که آهنگ های خشن می زنن خوشم نمیاد ولی حالا دیگه به این درجه رسیدم که این دیدگاه منه و خب اونها حق دارن دیدگاه خودشون رو داشته باشن و لذت ببرن و دنیا رو همین تنوع هاش و تفاوت هاش جای جالبی برای زندگی کرده وگرنه جذابیتی نداشت.

? نوع موزه هم که واقعا جالب بود و می شد هرچیزی رو عملی امتحان کرد.

برای منی که معماری خوندم و پروژه ی دوتا از طرح هام تو دانشگاه طراحی موزه و خانه موسیقی بوده خیلی جالب بود که ببینم می تونه موزه ای باشه که توش فرد فقط بازدید کننده نیست بلکه می تونه اون رو کامل تجربه کنه با تمام حواس دیگش . می تونه لمس کنه ، پلی کنه ، بشنوه ، حس کنه ، عطر اون فضا و اون دستگاه ها و ابزار رو استشمام کنه و حس مکان رو با تمام وجودش احساس کنه.

? اون آهنگ معروف “هتل کالیفرنیا” گروه ایگلز هم که یکی از معروف ترین آهنگ هاست که بمحض شروعش ذوق کردم که این آهنگه و خب چنین آهنگ معروفی رو خیلیا اونجا نواختنش رو تمرین کردن قبلا و حالا می تونن کنار هم یک تجربه مشترک و حرفی برای گفتن و نزدیک شدن به هم داشته باشن.

? نکته دیگه اینکه این خارجی ها واقعا خب همین چنین فضاهایی دارن که کار تیمی و تعامل با یکدیگر رو خوب و زود یاد می گیرن در حالی که چنین فضاهایی در ایران خیلی کم هستن و برای همین اکثرا تو کار تیمی و گروهی ضعف دارند .

? دیگه اینکه خود موسیقی که همیشه یک آهنگ آدم هایی که تو فرکانس اون آهنگ هستن و علاقه مندان اون سبک رو به هم نزدیک می کنه .

? هربار فایل های بیشتری از سفرنامه می بینم علاقم بیشتر میشه که زبانم رو بهتر کنم .

?سپاس

سلام . من هم مثل شما خیلی امیدوارم سفرنامه به سمت غرب آمریکا هم برسه یه روزی انشاالله . مخصوصا سیلیکون ولی و شرکت های استارتاپی و اینها . ?