دیدگاه زیبا و تأثیرگزار دوست عزیزمان -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
با سپاس فراوان از فرمانروای هستی بخاطر دستان پر خیر و برکتش، بخاطر حضور خانواده عاشق عباس منش و استاد عزیزم و خانم شایسته عزیز.
من میخوام از شما تشکر کنم بخاطر تمام زحماتتون. راستش بعد از دیدن 47 قسمت از سفر نامه، من هنوز باور نکردم چه اتفاقی داره میافته و علامت “در حال بارگذاری” با سه تا نقطه متحرک در مغزم جریان زندگیمو تحت تاثیر قرار داده.
من اینجا توی شهر خودمون زندگی نمیکنم،من تو تمام لحظات سفرنامه تو تمام تصاویری که میبینم حضور دارم و دارم با عشق تو اون تصاویر زندگی میکنم.
خانم شایسته عزیز جا داره تشکر کنم از شما و تحسین کنم حسن انتخاب شما رو، واقعا وسط برنامه فراموش میکنم که دارم فایل های سفر نامه رو نگاه میکنم، انقدر که همه چیز ایده آل و بی نظیره، زاویه دوربین، مکس های مناسبی که دارید و میخواید نکته هایی رو به ما نشون بدید و زیبایی هایی رو برامون به نمایش بزارید.
واقعا باورم نمیشه که بهترین جاهای کشور مورد علاقمو دارم از دید الگوی مناسبم استاد عباس منش و کارگردانی زیبا پسند مشاهده میکنم.
تو همه قسمت ها طوری واقعیت زندگی رو برای ما نشون دادید که من با کمال میل سعی میکنم بپذیرمش و آگاهانه واقعیات موجود در ذهنمو فراموش کنم، چقدر دید خوب و زیبایی به ما هدیه کردین، چقدر برای من واضح تر شد که میشود بهتر و بهتر بود، چقدر برام قابل درک تر شد وقتی دیدم میشود به خدا نزدیک تر بود. واقعا ابعادی از زندگی رو برای ما به نمایش میزارید که تمام معادلات قبلی رو منسوخ میکنه و روحمون درگیر آزادی میشه که براش باور نکردنیه.
حالا من اینجا توی شهر خودمون فهمیده ام که چگونه زندگی کنم،فهمیده ام که اصل چیست و چطور میشود پله پله حرکت کرد، بزرگتر شد و تجربه کرد و تکامل درست را با دید توحیدی طی کرد.
تو دوره هایی که حضور دارم، از تو کتابایی که استاد معرفی کردند و از توی سفرنامه هزاران هزار آگاهی به من رسیده که دیگه نه میترسم و نه نگرانم و در واقع به لطف هدایت خداوند و دستان عاشق او به نسبتی از ایمان رسیده ام و از تنها ترسم که ترس رسیدن به پیری و ندانستن اصل زندگی بود اثری نیست.
توی این قسمت چقدر همه چیز تمیز و درست و اصولی بود. چقدر همه چیز واقعی بود و سر جای خودش بود. حاشیه ای در تصاویر وجود نداشت. من تو جامعه موسیقی ایران حضور داشتم و آگاهانه از موقعیت هایی دوری کردم و جدا شدم که اصلا توی این تصاویر ندیدم. در این تصاویر دیدم که واقعا هنر موسیقی به جایگاهی رسیده بود که کاملا مستقل شده و هیچ دخل و تصرفی در اون وجود نداشت و موسیقی راکاملا آزاد و رها دیدم خالی از هرگونه تعصب و سخت گیری.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۷158MB11 دقیقه
سلام به استاد مهربونم و مریم عزیزتر از جان:))))
خیلی ذوق دارم چون یه کار خیلی خوب کردم یعنی با اینکه خیلی سعی می‌کردم برای کنترل ذهنم و همیشه این کارو می‌کردم و سعی می‌کردم هم دهنمو کنترل کنم به هم ذهنمو ولی همین الان و همین امروز دو تا اتفاق افتاد که اگر قبلاً برام می‌افتاد می‌تونست احساسمو عوض کنه یعنی قدرت تحسین کردن رو در این شرایط نداشتم
ولی واقعا این فایل‌های سفرنامه با آدم چه میکنه این تحسین مداوم زیبایی‌ها این تحسین آگاهانه زیبایی‌ها و این گذاشتن توجه روی نکات مثبت با آدم چه‌ها که نمی‌کنه
بخوام بگذرم از اون نتایجی که از توجه به نکات مثبت و دیدن این سفرنامه گرفتم و فقط به رفتاری که امشب داشتم توجه کنم واقعاً این نتیجه فوق العاده است اینکه من دیگه می‌تونم ناخودآگاه هم تحسین کنم و بعد از اینکه تحسین کردم یا آگاهانه به خودم یادآوری کنم که آفرین ببین چقدر پیشرفت کردی ببین چقدر توی عمل کردن به قانون خوب شدی
استاد چقدر در اوایل کارم نیاز داشتم به اینکه بفهمم عمل کردن یعنی چی هر دفعه فکر می‌کردم دارم عمل میکنم ولی هر دفعه‌ام که مدارم بالاتر میره می‌فهمم که نه قبلاً زیادم خوب عمل نمی‌کردم اما همه اینا لازمه همه اینا برای طی کردن تکامل منه و حرکت کردن به سمت بالا
الان خیلی خوب می‌تونم سیر تکاملی خودم رو درک کنم و خودمو تحسین کنم که چه قشنگ توی مسیر موندم و چقدر قشنگ ادامه دادم و چقدر قشنگ ادامه خواهم داد…
استاد من عاشق آرامشی
شدم که توی این فایل وجود داشت در هر لحظه که موسیقی نواخته می‌شد من ذهنمو قلبم باز بود و انگار فاصله گرفته بودم از این جهان از این بعد زمانی و مکانی و انگار به جایی فراتر رفته بودم
انگار رفته بودم توی فرکانسی که آدم‌ها وقتی دارن کار مورد علاقشون را انجام میدن اون فرکانسو احساس می‌کنند البته من هم دارم کار مورد علاقمو انجام میدم یعنی دارم فایل‌های سفر به دور آمریکا رو میبینم لذت می‌برم و روی خودم کار میکنم…
در انتها دوربین به سمت دریچه‌ای باز شد که یه فضای فوق العاده رو بهم نشون داد یه دریای زیبا با یک کشتی عظیم و غول پیکر که نشان از قدرت بود و ساختمون‌های فوقالعاده
و من به یاد این آیه افتادم:
الله الذی سخر لکم البحر… ولتبتغوا من فضله ولعلکم تشکرون.
خداوند همان کسی است که دریا را مسخر شما کرد تا کشتیها بفرمانش در آن حرکت کنند و بتوانند از فضل او بهره گیرید، و شاید شکر نعمت هایش را بجا آورید!
خدای من تو آسمان‌ها و زمین‌ها دریاها کشتیها را مسخر من کردی من چطور شکر و سپاس تو رو بگم.. خدایا تو چشم‌های من رو بینا کردی تا این نعمت‌ها رو ببینم و چشم قلبم را هم بینا کردی تا بتونم شکرگزاری کنم و ظرفمو بزرگتر کنم..